«Η σοβαρότητα του ισλαμικού πολιτικού γεγονότος στη Γαλλία υποτιμάται έντονα», λέει ο νομικός Thibault de Montbrial, πρόεδρος της Γαλλικής Υπηρεσίας Εσωτερικής Ασφάλειας.
Η υποταγή κερδίζει.
Ενώ οι γαλλικές φυλακές έχουν γίνει χώρος αναπαραγωγής για τους τζιχαντιστές, ο εξισλαμισμός των προαστίων των πόλεων, των ορεινών περιοχών, προωθείται απόλυτα.
Το εβδομαδιαίο περιοδικό Le Point αφιέρωσε πρόσφατα μια ιστορία κάλυψης στα «εδάφη που κατακτήθηκαν από τους ισλαμιστές».
Σε πολλούς από αυτούς τους τομείς, η βία κυριαρχεί. Στο πρωινό της Πρωτοχρονιάς υπήρχαν καμένα 1.500 αυτοκίνητα.
Σε πρόσφατα δημοσιευμένο βιβλίο, ο Bernard Rougier, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Sorbonne-Nouvelle και διευθυντής του Κέντρου Αραβικών και Ανατολικών Σπουδών, εξηγεί για «τα εδάφη που κατακτώνται από τον ισλαμισμό», ότι ο ισλαμισμός διασπά τις γειτονιές της εργατικής τάξης.
Αυτά τα «οικοσυστήματα», αναφέρει, εργάζονται πάνω σε μια «λογική ρήξης» της γαλλικής κοινωνίας, τις αξίες και τα θεσμικά της όργανα και είναι χτισμένα σε τζαμιά, βιβλιοπωλεία, αθλητικές λέσχες και εστιατόρια halal.
Ο Hugo Micheron, ερευνητής στην Ecole Normale Supérieure, παρατηρεί ότι οι τζιχάντες διαβιούν άνετα στην «εδαφική και κοινωνική απομόνωση».
Ενώ οι Ισλαμιστές ιεροκήρυκες και στρατολόγοι βρίσκονται έξω στους δρόμους, αναζητώντας τα αδύναμα μυαλά που θα αποτελέσουν την πρώτη γραμμή του ιερού πολέμου τους, το πολιτικό Ισλάμ επίσης δημιουργεί εκλογικές λίστες στα προάστια της Γαλλίας.
Ο Γάλλος πρόεδρος Emanuel Macron αντιτίθεται στην απαγόρευση αυτών των πολιτικών ομάδων.
«Η Γαλλία είναι μια εκκολαπτόμενη ισλαμική δημοκρατία», σημείωσε ο Αλγερινός μυθιστοριογράφος Boualem Sansal.
Σε αυτά τα «εδάφη», είπε, ζουν πολλοί από τους τρομοκράτες που επιτίθενται στη Γαλλία, από τους αδελφούς Kouachi του Charlie Hebdo μέχρι τους τζιχαντιστές που έσπειραν τον θάνατο στο θέατρο Bataclan.
Δύο πληθυσμοί που ζουν «δίπλα-δίπλα» θα βρεθούν σύντομα πρόσωπο με πρόσωπο εκτιμά ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Gerard Collomb.

Πλέον και οι τζιχαντιστές έχουν δημόσιους θεσμούς.

Επιπλέον οι ισλαμιστές έχουν, στρατολογήσει δεκάδες Γάλλους στρατιώτες και πρώην στρατιωτικούς που έχουν μεταστραφεί στο Ισλάμ.
Πολλοί έχουν έρθει από ειδικές μονάδες με εξειδίκευση στον χειρισμό όπλων και εκρηκτικών. Η Γαλλία μετατρέπεται σε «κοινωνία επαγρύπνησης» στον αγώνα της ενάντια στην « Λερναία Ύδρα» της ισλαμιστικής μαχητικότητας, όπως είπε ο Macron.
Στα πέντε χρόνια μετά τη σφαγή στο Charlie Hebdo, που στόχευσε στην ελευθερία της έκφρασης, οι Ισλαμιστές μπόρεσαν να διαπράξουν βιαιοπραγίες εναντίον στόχων όπως ένας ιερέας σε μια Καθολική Εκκλησία στη Ρουέν. μια εθνική κοσμική εορτή (η επίθεση της ημέρας της Βαστίλης στη Νίκαια).
Τις εβραϊκές κοινότητες (από το Παρίσι έως την Τουλούζη) και τους απλούς ανθρώπους.
Τον περασμένο Οκτώβριο, ένας ισλαμιστής χτύπησε σε ένα από τα πιο ασφαλή κτίρια της Γαλλίας: το μνημειώδες αρχηγείο της αστυνομίας των Παρισίων κοντά στον καθεδρικό ναό της Notre Dame, όπου δολοφόνησε τέσσερις από τους συναδέλφους του.
«Αυτή είναι μια σημαντική καμπή στην ισλαμική τρομοκρατία», δήλωσε ο Gilles Kepel, εμπειρογνώμονας για τη Μέση Ανατολή και την τζιχάντ.
«Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι η αστυνομία στην οποία βασιζόμαστε για να μας προστατεύσει και η οποία υποτίθεται ότι είναι η τελευταία μας επίθεση εναντίον της τρομοκρατίας, μπορεί να είναι ίδια το θύμα της τρομοκρατίας», προσθέτει.
Μετά την επίθεση, επτά αστυνομικοί, «ύποπτοι ριζοσπαστικοποίησης», εξαναγκάστηκαν σε παράδοση των όπλων τους. 
«Έχω την εντύπωση ότι οι ανοσοποιητικές μας άμυνες έχουν καταρρεύσει και ότι ο ισλαμισμός κερδίζει», λέει ο Γάλλος συγγραφέας Pascal Bruckner.
Πέντε χρόνια μετά τις τρομοκρατικές δολοφονίες στο Charlie Hebdo, η ελευθερία του λόγου είναι λιγότερο ελεύθερη στη Γαλλία.
«Κανείς δεν θα δημοσιεύσει σήμερα κινούμενα σχέδια του Μωάμεθ», δήλωσε πρόσφατα ο Philippe Val, πρώην συντάκτης του Charlie Hebdo.
«Τα τελευταία πέντε χρόνια, πάω στο αστυνομικό τμήμα κάθε μήνα περίπου για να υποβάλω μια καταγγελία σχετικά με απειλές κατά της ζωής, όχι προσβολές, απειλές θανάτου», λέει η Marika Bret, δημοσιογράφος στο Charlie Hebdo σήμερα.
Στο Παρίσι, πέντε χρόνια μετά τις δολοφονίες στο Charlie Hebdo, υπήρξε μια μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας όχι για την τρομοκρατία, αλλά για την «ισλαμοφοβία».
«Ο Βολταίρος σβήνει μπροστά στον Μωάμεθ και ο Διαφωτισμός πριν από την Υποταγή», έγραψε ο συγγραφέας Éric Zemmour. Και το Κατάρ εξακολουθεί να χρηματοδοτεί ελεύθερα την κατασκευή τζαμιών στη Γαλλία.
Το 2017, δύο χρόνια μετά τη δολοφονία των Εβραίων σε τρομοκρατική επίθεση στο σούπερ μάρκετ Kosher στο Παρίσι, μία Εβραία η Sarah Halimi, βασανίστηκε και δολοφονήθηκε στο διαμέρισμα του Παρισιού από τον γείτονά της Kobili Traoré, ο οποίος φώναζε «Allahu Akbar».
Το εφετείο έκρινε πρόσφατα ότι ο Traoré, επειδή είχε καπνίσει κάνναβη, δεν ήταν «υπεύθυνος για τις πράξεις του».
Όπως δήλωσε ο επικεφαλής ραβίνος της Γαλλίας Haim Korsia, η απόφαση είναι μια «άδεια να σκοτώσει τους Εβραίους».
«Ο αντισημιτισμός σήμερα είναι τόσο φρικτός που θα ήταν δύσκολο να το κρύψει κανείς χωρίς να εμπλακεί σε γελοιοποίηση», δήλωσε ο ιστορικός Georges Bensoussan.
Μια εβδομάδα μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Charlie Hebdo, στην οποία σκοτώθηκαν εννέα μέλη του προσωπικού της και άλλα τέσσερα τραυματίστηκαν, το περιοδικό δημοσίευσε ένα εξώφυλλο που απεικονίζει τον προφήτη του Ισλάμ με δάκρυ στο μάγουλο του και λέγοντας: «Tout est Pardonné» («Όλα συγχωρούνται»).
Πέντε χρόνια αργότερα, όλοι πραγματικά φαίνεται να έχουν συγχωρεθεί.
Τότε, πολλοί με υπερηφάνεια είπαν, «είμαι ο Charlie». Οι περισσότεροι αποδείχτηκαν ότι δεν ήταν.