Τα σχέδια της Τουρκίας στη Συρία αποτελούν μέρος μιας μακράς και σκοτεινής ιστορίας που ξεκινά από την μεταφορά πληθυσμών επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ένας από τους πολλούς λόγους που κατακρίθηκε η εισβολή της Τουρκίας στη Συρία είναι η πρόθεση του Ταγίπ Ερντογάν να απελάσει και να εγκαταστήσει τους Σύριους πρόσφυγες στην περιοχή της εισβολής, αναφέρεται σε δημοσίευμα του έγκυρου Foreign Policy.

Εδώ και καιρό, ο Τούρκος Πρόεδρος έχει προτείνει τη δημιουργία μιας αποκαλούμενης ζώνης ασφαλείας στη Συρία, στα σύνορα Τουρκίας και Συρίας. Στην ομιλία του στον ΟΗΕ στις 24 Σεπτεμβρίου, ο Ερντογάν παρουσίασε το σχέδιό του για εγκατάσταση ενός με δύο εκατομμυρίων προσφύγων, από τα 3,6 εκατομμύρια Συρίων που ζουν στην Τουρκία.

Τα εμπόδια στην πρόταση είναι πάρα πολλά, αλλά τα πολιτικά προβλήματα ιστορικά.

Με την εισβολή στη Συρία και τη συμφωνία με την Ρωσία, η Τουρκία ελέγχει μια ζώνη 120 χιλιομέτρων στα σύνορά της με την Συρία, μεταξύ των πόλεων Tell Abyad και Ras al-Ain, με κοινές περιπολίες Τούρκων και Ρώσων σε βάθος 10 χιλιομέτρων. Η Αμερικανική ζώνη ασφάλειας εκτείνεται στα 30 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Η περιοχή ελέγχου της Τουρκίας είναι αισθητά μικρότερη από την ζώνη μήκους 500 χιλιομέτρων και βάθους 30 χιλιομέτρων που επιθυμούσε.

Την 1η Νοεμβρίου, ο Ερντογάν επανέλαβε την πρόθεσή του να επιτύχει το αρχικό του σχέδιο. Όμως, τα 650 τετραγωνικά χιλιόμετρα που ελέγχει, δεν είναι δυνατό να χωρέσουν τα εκατομμύρια των προσφύγων που σχεδιάζει να εγκαταστήσει. Αυτό πιστεύουν όλοι στην Ουάσιγκτον.

Μια άλλη ανησυχία, έγκειται στο ότι ο πληθυσμός που θέλει η Τουρκία να εγκαταστήσει στην περιοχή, αποτελείται από Άραβες Σουνίτες μουσουλμάνους από το Χαλέπι και την Ιντλίμπ, δύο πόλεις πολύ Δυτικότερα από τη ζώνη ασφαλείας, όπου ο πληθυσμός αποτελείται από Άραβες, Κούρδους και Χριστιανούς.

Οι επικριτές του Τουρκικού σχεδίου υποστηρίζουν πως η Τουρκία επιχειρεί να μεταβάλλει δημογραφικά την περιοχή, μειώνοντας τον Κουρδικό πληθυσμό που υποστηρίζει το YPD που η Τουρκία το θεωρεί εχθρό της.

Ο Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται πως αισθάνεται άνετα με την τεχνική της δημογραφικής μεταβολής πληθυσμών. Μάλιστα έχει απειλήσει να χρησιμοποιήσει του πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή ως όπλο κατά της Ευρώπης. Απειλεί συνεχώς για «άνοιγμα των θυρών» ώστε να πλημμυρίσει η Ευρώπη με Σύριους που σήμερα ζουν στην Τουρκία.

Επίσης, ο Ερντογάν φαίνεται να αντιλαμβάνεται πολύ καλά ποιες εθνικές ομάδες ανήκουν σε ποια σημεία της Συρίας.

Όπως είπε σε δημοσιογράφους στις 24 Οκτωβρίου, «οι Άραβες είναι οι καταλληλότεροι για την περιοχή». «Οι περιοχές αυτές δεν είναι κατάλληλες για τον τρόπο ζωής των κούρδων, επειδή είναι έρημες» πρόσθεσε…

Ο Τούρκος Πρόεδρος έχει κατηγορηθεί για εθνοκάθαρση, ακόμη και από την πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, την Samantha Power, ιδιαίτερα μετά την εκδίωξη από τον Τουρκικό στρατό και τους αντάρτες συμμάχους του, περίπου 300.000 Κούρδων από τις εστίες τους στη Βόρεια Συρία.

Μετά την κατάληψη της Αφρίν από τις Τουρκικές δυνάμεις τον Μάρτιο του 2018, περίπου 170.000 Κούρδοι εκτοπίστηκαν σύμφωνα με τον ΟΗΕ και πολλοί Άραβες εγκαταστάθηκαν στα σπίτια τους.

Ειδικοί του ΟΗΕ αναρωτιούνται πως θα καταφέρει η Τουρκία να γεμίσει μια τόσο μικρή περιοχή που κατέλαβε στη Συρία με τους πρόσφυγες που διαβιούν σήμερα στο έδαφός της. Σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία, πολλές φορές η Τουρκία, παραβαίνοντας το Διεθνές Δίκαιο και δια της βίας, απελαύνει εκατοντάδες Σύριους στην Ιντλίμπ, που είναι επικίνδυνη περιοχή.

Οι μεταφορές πληθυσμών δια της βίας, ήταν συνήθης τακτική κατά την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έχει αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στη βόρειο Συρία. Η απέλαση ή η εξορία, ήταν συνηθισμένη πρακτική δημογραφικής αλλοίωσης πληθυσμών κατά την Οθωμανική περίοδο.

Τον 15 αιώνα, πληθυσμοί από την Ανατολία μετακινήθηκαν στα Βαλκάνια για να δυναμώσουν την Οθωμανική κυριαρχία. Αργότερα, μουσουλμάνοι πρόσφυγες διέφυγαν των διώξεων και της εθνοκάθαρσης στα Βαλκάνια, τον Καύκασο και την Κριμαία.

Μεταξύ της υποδούλωσης της Κριμαίας από τους Ρώσους το 1783 και τον Δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο το 1913, 5 με 7 εκατομμύρια μουσουλμάνοι διέφυγαν σε διάφορες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σύντομα, αναγκάστηκαν να  μεταναστεύσουν από τις Οθωμανικές Αρχές στα σύνορα της Αυτοκρατορίας για να αλλοιώσουν τους τοπικούς πληθυσμούς, επειδή θεωρούνταν πιστοί μουσουλμάνοι.

Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Συρία έχει αποτελέσει περιοχή δημογραφικής αλλοίωσης με τουρκικούς πληθυσμούς, με σκοπό την αλλοίωση των Δρούζων και των Βεδουίνων.

Το πιο γνωστό περιστατικό εθνικής αλλοίωσης αποτελεί η Αρμενική γενοκτονία. Αυτή, δεν ήταν η πρώτη φορά που οι Οθωμανοί επιτέθηκαν στους Αρμένιους. Με την πρόφαση της μετεγκατάστασης, περισσότερο από 1 εκατομμύριο Αρμένιοι έχασαν τη ζωή τους κατά τις πορείες θανάτου ή από δολοφονίες. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Deir Ezzor της Συρίας αποτέλεσαν τον τελικό προορισμό όσων επιβίωσαν κατά τις πορείες.

Η δημογραφική αλλοίωση και η βίαιη μετεγκατάσταση πληθυσμών, έπαιξε σημαντικό ρόλο και στην ανάπτυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923. Αποτέλεσε την βάση της επιβολής μιας ενιαίας χώρας σε όλη την Ανατολία. Είχε θεωρηθεί εύλογος και αποτελεσματικός τρόπος επιβολής εθνικής κουλτούρας σε όλη τη χώρα και τους κατοίκους της.

Οι ελάχιστοι Αρμένιοι, Ασσύριοι και Χαλδαίοι που ζούσαν στην νοτιοανατολική Τουρκία, αυτοί που επέζησαν από τις σφαγές κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, βρέθηκαν εντός μιας χώρας που ήθελε να τους εξαφανίσει.

Οι εφημερίδες τους εμφάνιζαν ως εχθρούς και έθεταν προθεσμίες για την φυγή τους από τη χώρα. Πολλοί από αυτούς κατέφυγαν στη βόρεια Συρία, που τότε τελούσε υπό Γαλλικό έλεγχο. Οι Γάλλοι είχαν σκοπό να προστατεύσουν τις μειονότητες, για να μειώσουν τη δύναμη των Σουνιτών Αράβων. Οι Χριστιανοί απόγονοι αυτών των πληθυσμών από την Ras al-Ain, είναι έντονα αντίθετοι σήμερα με την Τουρκική εισβολή στη Συρία, καθώς ζωντάνεψαν τα τραύματα του παρελθόντος.

Έχοντας εξαφανίσει τους περισσότερους Χριστιανούς με γενοκτονία και με την ανταλλαγή των πληθυσμών με την Ελλάδα το 1923, η Τουρκία στράφηκε κατά της Κουρδικής μειονότητας.

Οι σχεδόν συνεχείς εξεγέρσεις τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 στην νοτιοανατολική επαρχία της Τουρκίας που αποτελούνταν από Κούρδους στην πλειοψηφία, απαντήθηκαν με σφαγές και την αναγκαστική μετεγκατάσταση δεκάδων χιλιάδων Κούρδων στις δυτικές επαρχίες, όπου τους επιβλήθηκε η τουρκική ταυτότητα και πολιτισμός.

Αρκετές δεκάδες χιλιάδες Κούρδων κατέφυγαν στη βορειοανατολική Συρία, στην Jazira. Εκεί βρέθηκαν αντιμέτωποι με την Αραβοποίησή τους από τις πολιτικές του κόμματος Μπάαθ και την Τουρκική επίθεση σήμερα.

Ο νόμος της μετεγκατάστασης του 1934 είχε σκοπό την Τουρκοποίηση της Τουρκίας ή αλλιώς τη δημιουργία μιας χώρας όπου θα ομιλείται μία γλώσσα, θα υπάρχει ο ίδιος τρόπος σκέψης και το ίδιο συναίσθημα.

Η τακτική της Τουρκίας με τις μετεγκαταστάσεις πληθυσμών, συνεχίστηκε και πρόσφατα, με τους Κούρδους από τη δεκαετία του 1990 και ενάντια στο PKK το 2015 και 2016. Εκατομμύρια Κούρδοι εκτοπίστηκαν τη δεκαετία του 1990, μετά τις ακρότητες του Τουρκικού στρατού, που έκαψε χιλιάδες χωριά. Όταν το 2015 έληξε η κατάπαυση του πυρός, ξέσπασαν μάχες σε πόλεις της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Η Διεθνής Αμνηστία υπολογίζει πως εκτοπίστηκαν 500.000 Κούρδοι.

Αυτό που απομένει να δούμε είναι εάν η Τουρκία θα προχωρήσει με το σχέδιό της για τη μετακίνηση των Σύριων προσφύγων στην υποτιθέμενη ζώνη ασφαλείας. Αυτό όμως, δεν αποτελεί το όραμα των προσφύγων και των υπολοίπων Σύριων για το τέλος του πολέμου, με τα εγκλήματα του πολέμου να ακολουθούνται από πιθανά νέα εγκλήματα σε μια φαινομενική εποχή ειρήνης

Πηγή:  cosmostatus

OmegaNbc.com

* Σε περίπτωση που σε κάποιο άρθρο, εντοπίσετε λανθασμένες πληροφορίες, επικοινωνήστε μαζί μας στο email: news@OmegaNbc.com, ώστε να αποκαταστήσουμε την ορθότητα τους, παρέχοντας μας τις ανάλογες αποδείξεις.

*Το OmegaNbc.com σε αντίθεση με άλλα ΜΜΕ, διορθώνει τυχόν λάθος, ή ψευδής ειδήσεις όπου τις εντοπίσει, δίνοντας ανάλογο “βάρος” στην διόρθωση τους.

*OmegaNbc.com Πρώτα έγκυρα & μετά έγκαιρα.

*Το OmegaNbc.com σε αντίθεση με άλλα ΜΜΕ, αναφέρει πάντα την πηγή, από την οποία αναδημοσιεύει άρθρα η ειδήσεις.

* Το OmegaNbc.com Επιτρέπει την αναδημοσίευση, με προϋπόθεση την αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης της ιστοσελίδας παραγωγής, https://OmegaNbc.com/

Tο OmegaNbc.com δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. 

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. 

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε,
προκλητικά, συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. 

Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει 
και το OmegaNbc.com ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.

«Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπισθώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες.» Φραγκίσκος Μαρία Αρουέ «Βολταίρος» (1694-1778).

Δικαίωμα συμμετοχής στη συζήτηση έχουν μόνο όσοι έχουν επιβεβαιώσει το email τους στην υπηρεσία disqus.com

Πηγή: foreignaffairs.gr

OmegaNbc.com

* Σε περίπτωση που σε κάποιο άρθρο, εντοπίσετε λανθασμένες πληροφορίες, επικοινωνήστε μαζί μας στο email: news@OmegaNbc.com, ώστε να αποκαταστήσουμε την ορθότητα τους, παρέχοντας μας τις ανάλογες αποδείξεις.

*Το OmegaNbc.com σε αντίθεση με άλλα ΜΜΕ, διορθώνει τυχόν λάθος, ή ψευδής ειδήσεις όπου τις εντοπίσει, δίνοντας ανάλογο “βάρος” στην διόρθωση τους.

*OmegaNbc.com Πρώτα έγκυρα & μετά έγκαιρα.

*Το OmegaNbc.com σε αντίθεση με άλλα ΜΜΕ, αναφέρει πάντα την πηγή, από την οποία αναδημοσιεύει άρθρα η ειδήσεις.

* Το OmegaNbc.com Επιτρέπει την αναδημοσίευση, με προϋπόθεση την αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης της ιστοσελίδας παραγωγής, https://OmegaNbc.com/

Tο OmegaNbc.com δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. 

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. 

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε,
προκλητικά, συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. 

Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει 
και το OmegaNbc.com ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.

«Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπισθώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες.» Φραγκίσκος Μαρία Αρουέ «Βολταίρος» (1694-1778).

Δικαίωμα συμμετοχής στη συζήτηση έχουν μόνο όσοι έχουν επιβεβαιώσει το email τους στην υπηρεσία disqus.com

Παρουσίαση της Ατζέντας Αντικατάστασης Πληθυσμών του ΟΗΕ μέσω μαζικής μετανάστευσης, για την οποία θέλουν να μας πείσουν ότι είναι απλά θεωρία συνωμοσίας.

Πηγή: Epicrotus

OmegaNbc.com

* Σε περίπτωση που σε κάποιο άρθρο, εντοπίσετε λανθασμένες πληροφορίες, επικοινωνήστε μαζί μας στο email: news@OmegaNbc.com, ώστε να αποκαταστήσουμε την ορθότητα τους, παρέχοντας μας τις ανάλογες αποδείξεις.

*Το OmegaNbc.com σε αντίθεση με άλλα ΜΜΕ, διορθώνει τυχόν λάθος, ή ψευδής ειδήσεις όπου τις εντοπίσει, δίνοντας ανάλογο “βάρος” στην διόρθωση τους.

*OmegaNbc.com Πρώτα έγκυρα & μετά έγκαιρα.

*Το OmegaNbc.com σε αντίθεση με άλλα ΜΜΕ, αναφέρει πάντα την πηγή, από την οποία αναδημοσιεύει άρθρα η ειδήσεις.

* Το OmegaNbc.com Επιτρέπει την αναδημοσίευση, με προϋπόθεση την αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης της ιστοσελίδας παραγωγής, https://OmegaNbc.com/

Tο OmegaNbc.com δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. 

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. 

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε,
προκλητικά, συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. 

Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει 
και το OmegaNbc.com ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.

«Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπισθώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες.» Φραγκίσκος Μαρία Αρουέ «Βολταίρος» (1694-1778).

Δικαίωμα συμμετοχής στη συζήτηση έχουν μόνο όσοι έχουν επιβεβαιώσει το email τους στην υπηρεσία disqus.com

Η μάχη της Μοσούλης διήρκεσε περίπου εννιά μήνες, υπήρξε καταστροφικότατη και αποτέλεσε κρίσιμο σταθμό στην ήττα του Ισλαμικού Κράτους. Ενάμιση μήνα μετά το πέρας της ο αμερικανικός στρατός (TRADOC) εξέδωσε μία μελέτη για τα διδάγματα της. Ο ταγματάρχης του αμερικανικού στρατού Amos Fox προέρχεται από τα τεθωρακισμένα και έχει επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη μελέτη σύγχρονων μαχών σε κατοικημένους τόπους, όπως αυτές που διεξήχθησαν στην ανατολική Ουκρανία. Στη προκειμένη περίπτωση αφορμή για το άρθρο του είναι η διαφορά απόψεων που έχει με τη μελέτη της TRADOC (Διοίκηση Δόγματος & Εκπαίδευσης) για τη μάχη της Μοσούλης σε ό,τι αφορά τα βαθύτερα συμπεράσματα αυτής. Επειδή πιστεύω ότι τα συμπεράσματα από τη μάχη της Μοσούλης είναι σημαντικά, χωρίς να είναι απαραίτητο να υπεισέλθει κανείς στη λεπτομέρεια των διαφορών του Fox με τη μελέτη, παραθέτω το άρθρο του χωρίς τις παραγράφους εκείνες που αναφέρονται σε αυτές. –Του Amos C. Fox στο Modern War Institute. 

Σύντομη εξιστόρηση της μάχης

Η μάχη της Μοσούλης ήταν το κύριο γεγονός της εκστρατείας των συνδυασμένων ιρακινών, αμερικανικών και λοιπών συμμαχικών δυνάμεων εναντίον του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ). Το φθινόπωρο του 2016, μετά από μια αργόσυρτη, αλλά επιτυχή, εκστρατεία στην επαρχία Άνμπαρ, που περιλάμβανε και την καταστροφική μάχη στη Ραμάντι, η Συμμαχία έστρεψε την προσοχή της στο κάστρο του ΙΚ στο Ιράκ, στη Μοσούλη.

Η μάχη της Μοσούλης άρχισε στις 16 Οκτωβρίου 2016 και έληξε, επίσημα, στις 10 Ιουλίου 2017. Όμως, σιγόβραζε για αρκετές βδομάδες ακόμη, καθώς οι δυνάμεις της Συμμαχίας εκκαθάριζαν θύλακες μέσα στην πόλη. Η μάχη έληξε οριστικά τον Αύγουστο του 2017.

Οι εκτιμήσεις ποικίλουν, όμως, μπορεί να ειπωθεί ότι το ΙΚ στη Μοσούλη παρέταξε μεταξύ πέντε και δώδεκα χιλιάδες μαχητές, ενώ η κυβέρνηση του Ιράκ μαζί με την Περιφερειακή Κυβέρνηση του Ιρακινού Κουρδιστάν συγκέντρωσαν, περίπου, 94.000 ένστολους στρατιώτες και άλλους 14.000 φίλια προσκείμενους πολιτοφύλακες.

Για το ΙΚ, το να συναντηθεί σε ανοιχτό πεδίο, στη δυτική έρημο του Ιράκ, με τις δυνάμεις της Συμμαχίας ήταν εκτός συζήτησης, και αν το έκανε η ήττα θα ήταν βέβαιη. Από την άλλη πλευρά, η Μοσούλη, η ντε φάκτο πρωτεύουσα του ΙΚ στο Ιράκ, θα ήταν ένα ιδανικό πεδίο μάχης, καθώς θα παρείχε όλα τα πλεονεκτήματα που απολαμβάνει ο αμυνόμενος μέσα στον αστικό ιστό μίας πόλης. Θα πολλαπλασίαζε το κόστος για τις δυνάμεις της Συμμαχίας, ίσως μέχρι του σημείου όπου το ΙΚ θα κέρδιζε τη μάχη. Έτσι, οι τζιχαντιστές συγκέντρωσαν τα στρατεύματα τους στη Μοσούλη και προετοίμασαν τις άμυνες τους.

Με την εκ των υστέρων γνώση είναι εύκολο να ειπωθεί ότι η ήττα του ΙΚ ήταν εξασφαλισμένη. Όμως, τα drone, τα ρομπότ και τα πυρομαχικά ακριβείας, δεν κέρδισαν από μόνα τους τη μάχη. Η ωμή δύναμη, η θέληση και η υπέρτερη δυνατότητα προμήθειας πολεμικού υλικού το έκαναν. Στην πορεία της μάχης το ΙΚ ώθησε τις ιρακινές δυνάμεις στο σημείο κορύφωσης τους και σχεδόν εξάντλησε τα αμερικανικά αποθέματα πυρομαχικών ακριβείας. Η διάρκεια και η καταστροφικότητα της μάχης υποδεικνύουν ότι το αποτέλεσμα της δεν ήταν τόσο βέβαιο όσο μπορεί να υποτεθεί εκ των υστερών.

Ωμή δύναμη και θέληση: Η επιστροφή της αποφασιστικής μάχης

Ο αμερικανικός στρατός, στο δόγμα του, προσδιορίζει την αποφασιστική ενέργεια ως «τη συνεχή, ταυτόχρονη εκτέλεση επιθετικών, αμυντικών και επιχειρήσεων σταθεροποίησης ή αμυντικής υποστήριξης των έργων των πολιτικών αρχών». Ο ορισμός αυτός είναι πολύ ευρύς και δεν συνδέεται ξεκάθαρα με κάποια συγκεκριμένη πλευρά του πολέμου. Πιο σημαντικά, καταχράται την έννοια της ίδιας της λέξης «αποφασιστικός/ή/ό». Η ερμηνεία που δίνει το λεξικό είναι ξεκάθαρη: «αυτός που έχει τη δύναμη να αποφασίσει». Ο ορισμός του στρατού δεν συνδέει την αποφασιστική ενέργεια με την ισχύ της απόφασης.

Θεωρητικοί και ιστορικοί έχουν προσφέρει καλύτερους ορισμούς της στρατιωτικής αποφασιστικότητας. Στο αριστούργημά του, «Το Φάντασμα του Ναπολέοντα», ο Λίντελ Χαρτ, επιδιώκοντας να δώσει υπόσταση στην έννοια της αποφασιστικότητας, γράφει ότι ένα γεγονός γίνεται αποφασιστικό μόνο όταν οι συνθήκες που δημιουργεί δίνουν σε κάποιον τη δυνατότητα να κερδίσει ένα αποφασιστικό αποτέλεσμα εκεί. Ο ιστορικός Cathal Nolan κοιτάζοντας περισσότερο στο μακρο-επίπεδο υποστηρίζει ότι το αποφασιστικό αποτέλεσμα στον πόλεμο επιτυγχάνεται όταν μία μάχη, επιχείρηση ή εκστρατεία επιτυγχάνει έναν χρήσιμο στρατηγικό ή πολιτικό στόχο, που με τη σειρά του οδηγεί στη μακρόχρονη διατήρηση των συμφερόντων κάποιου.

Στα «Θεμέλια της Επιστήμης του Πολέμου», ο Βρετανός θεωρητικός και αξιωματικός του στρατού Τζον Φούλερ φέρνει τη συζήτηση για την αποφασιστικότητα στο σωστό επίπεδο. Ο Φούλερ υποστηρίζει ότι το αποφασιστικό αποτέλεσμα στον πόλεμο, είτε στο πολιτικό είτε στο τακτικό επίπεδο, είναι το αποτέλεσμα αθροιστικών ενεργειών που αναγκάζουν τον αντίπαλο να δεχτεί το πολιτικό επίδικο ή να αλλάξει το σχέδιο του, με τελικό αποτέλεσμα αυτός να συναινεί, επειδή βλέπει τη ματαιότητα της περαιτέρω ενεργής, ή και κεκαλυμμένης, αντίστασης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, πάνω απ΄ όλα τ΄ άλλα, η χρονική διάρκεια αποκαλύπτει την αποφασιστικότητα μίας μάχης.

Κάνοντας ένα βήμα πίσω από τους τακτικούς περιορισμούς της μάχης της Μοσούλης, μπορεί κάποιος να δει ότι αυτή παρήγαγε μακροχρόνια, αποφασιστικά αποτελέσματα. Όπως σχεδιάστηκε η μάχη ήταν απλά ένας σταθμός μίας ευρύτερης εκστρατείας, που άρχισε, κάπως απρογραμμάτιστα, στην επαρχία Ανμπάρ, το καλοκαίρι του 2014, και πιο μεθοδικά από τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, με τη δημιουργία της συνδυασμένης δύναμης που θα διεξήγαγε την επιχείρηση «Inherent Resolve». Σύμφωνα με το σχέδιο της εκστρατείας μετά τη Μοσούλη, οι επόμενες μάχες θα λάμβαναν χώρα στην Ταλ Αφάρ, στη Χαουίγια και στο μέσο της κοιλάδας του Ευφράτη. Όμως, η μάχη της Μοσούλης άλλαξε θεμελιωδώς τη συνέχεια της εκστρατείας με δύο χαρακτηριστικούς τρόπους:

Πρώτον, συνέτριψε τον στρατό του ΙΚ. Μετά τη Μοσούλη το ΙΚ δεν μπορούσε, ή δεν ήθελε, να παρατάξει ξανά σημαντικές δυνάμεις κι έτσι πέρασε σε μία στρατηγική ενεργειών χαμηλότερου προφίλ. Η μάχη της Ταλ Αφάρ κατέδειξε αυτήν την αλλαγή. Ενώ οι δυνάμεις της Συμμαχίας περίμεναν ότι θα είχε την ίδια ένταση με αυτήν της Μοσούλης, στην πραγματικότητα δεν είχε σημασία, επειδή το ΙΚ δεν στάθηκε για να πολεμήσει. Αντιστάθηκε σύντομα και απέφυγε να εμπλακεί στενά. Στην πράξη, ποτέ ξανά το ΙΚ δεν συγκέντρωσε τις δυνάμεις του για μάχη.

Δεύτερον, η μάχη ενέτεινε την απόκλιση συμφερόντων μεταξύ της κυβέρνησης του Ιράκ και της (υπό την αμερικανική ηγεσία) Συμμαχίας. Μόλις η ήττα του ΙΚ έγινε προφανής, η κυβέρνηση του Ιράκ άρχισε να απομακρύνεται από τη Συμμαχία. Η επιχείρηση της ιρακινής κυβέρνησης να καταπνίξει τις τάσεις για κουρδική ανεξαρτησία, τον Οκτώβριο του 2017, παρά την αμερικανική αντίδραση, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως η μάχη επηρέασε τους πολιτικούς σκοπούς των συμμετεχόντων. Επιπλέον, η πίεση του Ιρακινού πρωθυπουργού, Χαϊντέρ αλ-Αμπαντί, για μείωση του αριθμού των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ, μετά την ήττα του ΙΚ, είναι άλλο ένα παράδειγμα της επίπτωσης της μάχης, όχι μόνο στην εκστρατεία, αλλά και στον πόλεμο. Η αποφασιστικότητα της μάχης της Μοσούλης άλλαξε τα σχέδια των διαφόρων πλευρών, τόσο στρατιωτικά όσο και πολιτικά.

Πιο γενικά, είναι σημαντικό να τονισθεί η αποφασιστική σημασία της μάχης της Μοσούλης ως ένα παράδειγμα της αυξανόμενης συχνότητας των αποφασιστικών μαχών στον σύγχρονο πόλεμο. Πέρα από το Ιράκ, στην ανατολική Ουκρανία, η μάχη του Ιλοβαΐσκ, τον Αύγουστο του 2014, αποδείχθηκε αποφασιστική επειδή παρήγαγε το Πρωτόκολλο του Μινσκ, μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, που οδήγησε στην κατάπαυση του πυρός μεταξύ των εμπολέμων.

Αργότερα, οι μάχες του αεροδρομίου του Ντονέτσκ και η πολιορκία του Ντεμπάλτσεβε ήταν αποφασιστικές επειδή έφεραν τη συμφωνία Μινσκ ΙΙ και το επακόλουθο τέλμα στην ανατολική Ουκρανία. Αλλού στον κόσμο, η πολιορκία του Μαράουι, μία μάχη θέσεων πέντε μηνών, έφερε αντιμέτωπες τις στρατιωτικές δυνάμεις των Φιλιππίνων (με αμερικανική υποστήριξη) με το ΙΚ. Και αυτή η μάχη ήταν αποφασιστική στην εκστρατεία εναντίον του ΙΚ σε εκείνη τη χώρα.

Είναι σημαντικό να επισημανθεί η επιστροφή της αποφασιστικής μάχης επειδή αντικρούει κάποιες από τις αντιλήψεις της πληροφοριακής εποχής, που τόσο συχνά διαδίδονται σήμερα, και δείχνει ότι τα «likes» και τα «1 και 0» δεν είναι το κλειδί της νίκης στον επόμενο μεγάλο πόλεμο. Αυτά είναι σημαντικά επειδή βοηθούν να διαμορφωθεί το πεδίο των πληροφοριών. Είναι, όμως, βοηθητικά χαρακτηριστικά στις σύγχρονες μάχες φθοράς και όχι αποφασιστικές δυνατότητες. Αντίθετα, η μάχη της Μοσούλης δείχνει ότι η δυνατότητα συγκέντρωσης και αναπλήρωσης ανθρώπινου κεφαλαίου και πόρων και η θέληση για μάχη σε βαθμό μεγαλύτερο από αυτόν του αντιπάλου θα συνεχίσει να αποφασίζει την πορεία των εκστρατειών, των πολέμων και την πολιτική για το προβλεπτό μέλλον.

Αμυντικές μάχες και εκστρατείες: Στατικές μάχες φθοράς

Η μάχη της Μοσούλης ήταν μία στατική μάχη φθοράς, στην οποία και οι δύο πλευρές επιδίωξαν να εξαντλήσουν φυσικά και να αποσαρθρώσουν ηθικά η μία την άλλη. Ο αμερικανικός στρατός διεξήγαγε την εκστρατεία δι΄ αντιπροσώπων, που περιλάμβαναν τον ιρακινό στρατό, κουρδικές δυνάμεις και άλλες παραστρατιωτικές οργανώσεις απ΄ όλη τη χώρα.

Ο στόχος του πολέμου θέσεων είναι να αποκτηθεί κάποιο πλεονέκτημα στο πεδίο της μάχης ή ν΄ αλλάξει η σχέση που υπάρχει στη μαχητική ισχύ και στους πόρους. Ουσιαστικά, ο σκοπός είναι να βρεθεί κάποιος σε κάποια πλεονεκτική θέση ή να δελεάσει τον αντίπαλο του να εγκαταλείψει τη δικιά του πλεονεκτική θέση. Αυτό επιτυγχάνεται διά της εφαρμογής της ισχύος μέσω της τακτικής, των κινήσεων, ή των πυρών, για να εκδιωχθεί ο αντίπαλος από μία θέση, ή κατάσταση, σε μία άλλη, πράγμα που θα τύχει περαιτέρω εκμετάλλευσης.

Το ΙΚ αντιλαμβανόμενο την αδυναμία του στη σχετική μαχητική ισχύ, συγκέντρωσε τις δυνάμεις του στη Μοσούλη. Με βάση αυτό, μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι σκοπός του ήταν να φέρει κάποιο βαθμό ισορροπίας στη μάχη, προσπαθώντας να άρει το πλεονεκτήματα της Συμμαχίας, λόγω θέσης (πόλη) και λειτουργίας (άμυνα), και να αυξήσει τους πόρους που θα έπρεπε αυτή να διαθέσει. Κάνοντας αυτό, προσπάθησε να γείρει τη ζυγαριά προς όφελος του τακτικά και επιχειρησιακά. Αν και το ΙΚ ηττήθηκε στη Μοσούλη, η εννεάμηνη μάχη σχεδόν τσάκισε τις ιρακινές δυνάμεις, ισοπέδωσε την πόλη και πλησίασε στο να εξαντλήσει το απόθεμα πυρομαχικών ακριβείας της Συμμαχίας και άλλα εφόδια και εξοπλισμό.

Η Μοσούλη είναι ένα παράδειγμα από την εκστρατεία εναντίον του ΙΚ. Στη συριακή πλευρά της εκστρατείας παρόμοιες στατικές μάχες έλαβαν χώρα. Ειδικά, οι πολιορκίες του Χαλεπίου, της Ράκκας, του Κομπάνι, της Ντέιρ εζ-Ζορ και της Γούτα ενισχύουν αυτήν την υπόθεση. Πέρα από τη Μέση Ανατολή, μάχες θέσεων έλαβαν χώρα στην ανατολική Ουκρανία. Οι μάχες στο αεροδρόμιο του Ντονέτσκ, του Λουχάνσκ, και του Ντεμπάλτσεβε είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Η πραγματική σημασία της μάχης της Μοσούλης είναι ότι ήταν μία στατική μάχη φθοράς, όπου ο ένας αντίπαλος επιδίωξε να ωθήσει τον άλλον στο σημείο κορύφωσης του, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να καθυστερήσει το αντίστοιχο δικό του. Αυτό είναι σημαντικό, γιατί όπως φαίνεται από τις σύγχρονες συγκρούσεις η συχνότητα των μαχών θέσεων αυξάνεται. Αυτή η τάση στον πόλεμο είναι πιθανό να συνεχιστεί στο προβλεπτό μέλλον, επειδή οι λόγοι που την ωθούν –ένας αδύναμος αντίπαλος που επιδιώκει να ισορροπήσει τον επιτιθέμενο, ο οποίος ρίχνει στη μάχη όχι δικές του δυνάμεις, αλλά αυτούς που πολεμούν γι΄ αυτόν– δεν θα εκλείψουν σύντομα. Επιπλέον, όσο συνεχίζεται η πολυστρωματική άμυνα πόλεων, έτσι θα συνεχίζεται και το αντιστάθμισμα της που είναι η πολιορκία.

Πιο σημαντικά, η μάχη της Μοσούλης καταδεικνύει ότι το πώς ένας στρατός θέλει να πολεμήσει δεν είναι τόσο σημαντικό όσο το πώς ένας στρατός θα πρέπει να πολεμήσει. Ενώ οι κανονισμοί περιγράφουν πως ένας στρατός θέλει να πολεμήσει, πολλοί παράγοντες –από την πολιτική και τους εθνικούς περιορισμούς μέχρι το έδαφος και τη θέση του εχθρού- επιβάλλουν πως ένας στρατός θα πρέπει να πολεμήσει. Με τις μάχες θέσεων να είναι συχνότερες ο αμερικανικός στρατός πρέπει να κατανοήσει αυτό το φαινόμενο και να προετοιμαστεί ώστε να επιβιώσει, να πολεμήσει και να νικήσει σε αυτές τις συνθήκες. Έτσι, καθώς κοιτάμε προς το μέλλον, θα πρέπει να περιμένουμε μία άνοδο στην άμυνα πόλεων, που χαρακτηρίζεται από αγώνα φθοράς, στον οποίο η νίκη δεν εξασφαλίζεται μόνο από το να έχουμε τους καλύτερα εκπαιδευμένους στρατιώτες και το υψηλότερης τεχνολογίας υλικό, αλλά και από το να μπορούμε να συγκεντρώσουμε τους πόρους και τη θέληση που χρειάζονται για να υπερισχύσουμε στον συνεπακόλουθο ανταγωνισμό φθοράς.

Η συζήτηση για την αποφασιστική μάχη δεν μπορεί να ολοκληρωθεί αν δεν αναφερθούμε και στην εκμετάλλευση της νίκης. Τα αποτελέσματα μιας αποφασιστικής μάχης μπορούν να χαθούν εάν δεν ακολουθήσουν ενέργειες αντίστοιχες προς τη στρατιωτική και πολιτική της σημασία. Στην περίπτωση του Ιράκ, το ΙΚ επανέρχεται, αργά, στα προπύργια του, ως αποτέλεσμα ανεπαρκών και αναποτελεσματικών αστυνομικών δυνάμεων, ανεπαρκούς προσπάθειας ανοικοδόμησης και ανισσόροπης αντιπροσώπευσης των διαφόρων παρατάξεων στην κυβέρνηση.

Ο τρόπος με τον οποίο διεξήχθη η εκστρατεία συνέβαλε στις συνθήκες που επέτρεψαν την αναβίωση του ΙΚ. Για παράδειγμα, η αντιτρομοκρατική υπηρεσία του Ιράκ υπέστη 60% απώλειες στη Μοσούλη, και οι ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας συνολικά υπέστησαν πάνω από δέκα χιλιάδες απώλειες στη μάχη. Η μάχη της Μοσούλης άφησε την ιρακινή κυβέρνηση με ανεπαρκείς δυνάμεις για να αστυνομεύσει τις νέοαπελευθερωθείσες περιοχές, με αποτέλεσμα, έμμεσα, η μάχη αυτή να έχει επίδραση στην αναγέννηση του ΙΚ.

Οι σιιτικές παραστρατιωτικές ομάδες στο Ιράκ –συνολικά αναφερόμενες συνολικά ως PMF (Popular Mobilization Forces)- είχαν αδιαμφισβήτητο ρόλο στην εκστρατεία εναντίον του ΙΚ και στις επακόλουθες προσπάθειες ειρήνευσης. Αν και η σύνδεση της κάθε ομάδας του PMF με το Ιράν ποικίλει, και είναι δύσκολο να εξακριβωθεί, πολλές από αυτές είναι υποκινούμενα της Τεχεράνης, πράγμα που δημιουργείi προβλήματα στην προσπάθεια ειρήνευσης. Ενώ η συμμετοχή του PMF στην εκστρατεία υποστηρίχθηκε σιωπηρά, η παρεπόμενη εμπλοκή του πυροδοτεί τη θρησκευτική διαμάχη που εξυπηρέτησε εξ αρχής την άνοδο του ΙΚ και την ένταση μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν. Με την εκ των υστέρων γνώση μπορεί να ειπωθεί ότι ο τρόπος με τον οποίο πολεμήθηκε το ΙΚ συνέβαλε στην επανεμφάνιση του. Γι΄ αυτό, η σύνεση επιβάλλει, οι μελλοντικοί πόλεμοι δι΄ αντιπροσώπων να διεξάγονται με το βλέμμα στην επακόλουθη ειρήνη, επειδή, όπως λέει ο Λίντελ Χαρτ: «Ο σκοπός στον πόλεμο είναι η απόκτηση μίας καλύτερης ειρήνης – ακόμη και όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας από την πλευρά του. Γι΄ αυτό είναι ουσιώδες να διεξάγεται ο πόλεμος με τη σκέψη συνεχώς στην επιθυμητή ειρήνη».

Πόλεμοι δι΄ αντιπροσώπων: Η κυρίαρχη σύγχρονη μορφή πολέμου

Οι πρόσφατες μάχες δι΄ αντιπροσώπων αποκάλυψαν κάποια διακριτά χαρακτηριστικά. Από το καλοκαίρι του 2014, μάχες δι΄ αντιπροσώπων που υποστηρίχθηκαν από μεγάλες ή περιφερειακές δυνάμεις τείνουν να καταλήγουν σε μάχες φθοράς σε πόλεις, όπου η αδύναμη πλευρά αμύνεται εντός του κατοικημένου τόπου και η ισχυρότερη πλευρά τον πολιορκεί. Όμως, ο αμερικανικός στρατός συνεχίζει να υποστηρίζει τον πόλεμο ελιγμών και τις προσβολές ακριβείας, ως τον προτιμώμενο τρόπο αποφασιστικής ενέργειας, ενώ παραλείπει οποιαδήποτε πραγματική συζήτηση για τον πόλεμο δι΄ αντιπροσώπων.

Το πρόβλημα είναι ότι οι σύγχρονοι πόλεμοι δι΄ αντιπροσώπων, τις περισσότερες φορές, είναι στατικές μάχες φθοράς. Γι΄ αυτό, ο αμερικανικός στρατός πρέπει να επενδύσει χρόνο, σκέψη και πόρους για να αναπτύξει μία σχετική θεωρία πολέμου. Όπως αναφέρθηκε ήδη, πολλές μεταβλητές, και όχι μόνο το δόγμα, επηρεάζουν το πώς πολεμάει ο στρατός. Σε πολλές περιπτώσεις, σήμερα, αυτές οι μεταβλητές έχουν ως αποτέλεσμα ο αμερικανικός στρατός να πολεμά με ελάχιστες χερσαίες δυνάμεις, σε ένα συμβουλευτικό και επιβοηθητικό ρόλο, ως η κύρια πλευρά σε μία σχέση πάτρωνα – αντιπροσώπου.

Επιπλέον, αν και η σχέση αιτίου – αποτελέσματος δεν είναι ξεκάθαρη σε αυτό το σημείο, δεν είναι υπερβολικό να υποστηριχθεί ότι η αύξηση των πολέμων δι΄ αντιπροσώπων έχει αυξήσει και τις στατικές μάχες φθοράς, επειδή ένας από τους κύριους δρώντες δεν ενδιαφέρεται για την καταστροφή που θα υποστούν οι δυνάμεις των αντιπροσώπων του, όσο θα ενδιαφέρονταν εάν επρόκειτο για δικές του δυνάμεις. Έτσι, όσο παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις θα συνεχίσουν να ανταγωνίζονται για την επιδίωξη των συμφερόντων τους, ενώ δεν θα θέλουν να θυσιάσουν δικές τους ζωές, οι πόλεμοι δι΄ αντιπροσώπων θα συνεχίσουν να είναι η κυρίαρχη μορφή πολέμου.

«Το παράδοξο των προσβολών με πυρομαχικά ακριβείας» (the precision paradox)

Στη μελέτη για τη μάχη της Μοσούλης επαινείται η χρήση πυρομαχικών ακριβείας για τη δυνατότητα τους να προσβάλουν συγκεκριμένο στόχο, κάθε φορά, και να μειώνουν, έτσι, τις παράπλευρες απώλειες. Το πρόβλημα με αυτή τη θεώρηση είναι ότι ενώ εκ πρώτης όψης φαίνεται σωστή, είναι τελείως λανθασμένη, και αυτό καθίσταται φανερό όταν κάποιος κάνει ένα βήμα πίσω, ξεφύγει από τα μεμονωμένα πλήγματα, και δει το συνολικό αποτέλεσμα που είχαν αυτά στην πορεία της μάχης.

Παρατηρήθηκε ότι, σε πολλές περιπτώσεις, όταν ένας στόχος πλήττονταν, αριθμός μαχητών έφευγε από το κτήριο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αίτηση και εκτέλεση και άλλων προσβολών, σε άλλα κτήρια, με πυρομαχικά ακριβείας, με το αποτέλεσμα να επαναλαμβάνεται. Αν η αρχική προσβολή δεν σκότωνε όλους τους μαχητές του ΙΚ στην περιοχή του στόχου, τότε κάθε πλήγμα δημιουργούσε παρεπόμενους στόχους, καθώς οι μαχητές αυτοί διέφευγαν προς άλλες θέσεις. Έτσι, από τη θέση ενός στόχου, με ακτινωτό τρόπο, δημιουργούνταν ένας βρόγχος που περιλάμβανε περισσότερες προσβολές και περισσότερο ρίσκο για παράπλευρες απώλειες.

Πέρα από αυτό, η πανταχού παρούσα απειλή των πυρομαχικών ακριβείας οδήγησε τους μαχητές του ΙΚ κάτω από το έδαφος. Έσκαψαν τούνελ από σπίτι σε σπίτι για να αποφεύγουν τον εντοπισμό από εναέρια μέσα. Αυτό, το δευτερογενές αποτέλεσμα των προσβολών με πυρομαχικά ακριβείας, επαύξησε την καταστροφή της πόλης.

Το «παράδοξο των προσβολών με πυρομαχικά ακριβείας» ήταν η κατάσταση όπου η υπόθεση ότι τα πυρομαχικά ακριβείας θα πετύχαιναν αυτό που υπόσχονταν, δηλαδή την καταστροφή του στόχου με ένα χτύπημα (one strike – one kill), απέτυχε, και δημιουργήθηκε ένα έρπον κύμα καταστροφής, που πέρασε απ΄ όλη την πόλη. Οι αναφορές ποικίλουν, αλλά γύρω στους δέκα χιλιάδες πολίτες σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της μάχης, από τους οποίους 3.200 από τις αεροπορικές προσβολές της Συμμαχίας και τα έμμεσα πυρά της. Πολλοί από τους θανάτους αυτούς ήταν αποτέλεσμα της καταστροφής του κτηρίου μέσα στο οποίο βρίσκονταν τα θύματα ή του διπλανού του. Η πόλη χρειάζεται πάνω από δύο δισεκατομμύρια δολάρια για να ξαναφτιαχτεί. Μόνο η μάχη για τη δυτική Μοσούλη κατέστρεψε, κατ΄ εκτίμηση, σαράντα χιλιάδες σπίτια και άφησε δέκα εκατομμύρια τόνους μπάζα στους νικητές για ν΄ ασχοληθούν μαζί τους.

Επιπλέον, η θελκτικότητα της προσβολής με πυρομαχικά ακριβείας ήταν ένας από τους κύριους παράγοντες που συνέβαλαν στο να εξελιχθεί η μάχη της Μοσούλης σε μία μάχη θέσεων που κατέστρεψε την πόλη. Η αίσθηση της ασφάλειας που παρείχαν οι προσβολές αυτές είχε ως αποτέλεσμα οι ιρακινές δυνάμεις να μην προχωρούν εάν τα χτυπήματα της Συμμαχίας δεν είχαν διαμορφώσει τον χώρο μπροστά τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η μάχη, ειδικά στη δυτική Μοσούλη, να εξελιχθεί σε μεθοδική ισοπέδωση όλης της περιοχής, καθώς οι ιρακινές δυνάμεις προσπαθούσαν να εκμηδενίζουν τις θέσεις των μαχητών του ΙΚ, τη μία μετά την άλλη, πριν επιχειρήσουν να κινηθούν μπροστά.

Είναι διδακτικό να επισημανθεί ότι η υπερβολική στήριξη στις προσβολές ακριβείας απομείωσε σημαντικά τα αμερικανικά στρατηγικά αποθέματα αυτών των πυρομαχικών. Αναφορές από ανοιχτές πηγές στο τέλος της μάχης κατέγραφαν ότι ο αμερικανικός στρατός ξέμενε από πυραύλους Hellfire και άλλα πυρομαχικά ακριβείας. Με δεδομένο τον κεντρικό ρόλο που είχαν αυτά τα πυρομαχικά στη μάχη, τυχόν έλλειψη τους θα αποδεικνύονταν εξαιρετικά προβληματική εάν αυτή διαρκούσε κι άλλο.

Η αποφασιστική μάχη έχει επιστρέψει, ακόμη και στην περίπτωση που ο αντίπαλος είναι κάποιος μη κρατικός δρων. Πρέπει να αναφερθεί ότι η μάχη της Μοσούλης, που κράτησε εννέα μήνες και τέσσερις ημέρες, ήταν μόλις είκοσι τρείς μέρες μικρότερη από τη μεγαλύτερη μάχη του Α΄ Π.Π., τη μάχη του Βερντέν.

Επιπλέον, μία μεγάλη κατοικημένη περιοχή δίνει πιθανότητες σε μία άλλως μειονεκτούσα αμυντική δύναμη. Η διάρκεια και η αγριότητα της μάχης της Μοσούλης το καταδεικνύει αυτό. Το ΙΚ μπόρεσε να σύρει το Ιράκ, και τα 73 μέλη της Συμμαχίας σε έναν εξουθενωτικό εννεάμηνο αγώνα φθοράς, που άφησε τη Μοσούλη κατεστραμμένη και τις ιρακινές δυνάμεις στο χείλος του σημείου κορύφωσης τους, πέραν του οποίου δεν θα μπορούσαν πλέον να διεξάγουν επιχειρήσεις λόγω της εξάντλησης του προσωπικού τους, των πόρων τους και της θέλησης τους για μάχη. Με δεδομένη την ανισορροπία ισχύος μεταξύ των αντιμαχόμενων μόνο μια καλώς εκτελεσθείσα άμυνα μπορούσε να το πετύχει αυτό. Θα πρέπει να υποτεθεί ότι άλλοι πιθανοί αντίπαλοι έχουν ήδη παρατηρήσει τα παραπάνω, οπότε θα ήταν σώφρων να αναμένουμε ότι οι πόλεμοι θα εμπεριέχουν αμυντικές μάχες μέσα και γύρω από πόλεις. Ο Κλαούζεβιτς θυμίζει στον σπουδαστή του πολέμου ότι η άμυνα είναι η ισχυρότερη μορφή πολέμου, και οι λόγοι για τους οποίους κάποιος την επιλέγει, τις περισσότερες φορές, είναι η αδυναμία του και η ανάγκη του να επιβιώσει. Όμως, καθώς η άμυνα εντός πόλεων θα γίνεται συχνότερη το ίδιο θα συμβαίνει και με το αντίδοτο της την πολιορκία.

Επιπλέον, η μάχη της Μοσούλης και η εκστρατεία εναντίον του ΙΚ είναι περιπτώσεις ενός ευρύτερου σκηνικού, το οποίο καταδεικνύει την αυξανόμενη τάση προς τους πολέμους δι΄ αντιπροσώπων. Οι σύγχρονοι πόλεμοι δι΄ αντιπροσώπων είναι προϊόν δύο συγκυριών. Η πρώτη περιλαμβάνει τις περιπτώσεις εκείνες όπου ή ήττα ενός ισχυρά εγκατεστημένου εχθρού απαιτεί μεγάλο ανθρώπινο κόστος. Η δεύτερη είναι οι περιπτώσεις όπου οι μεγάλες δυνάμεις ή οι περιφερειακές δυνάμεις συγκρούονται μεταξύ τους, όμως το κάνουν έμμεσα.

Ο αμερικανικός στρατός πρέπει να αναπτύξει μία θεωρία πολέμου δι΄ αντιπροσώπων, διότι το πώς κάποιος πρέπει να πολεμήσει είναι σημαντικότερο από το πώς θέλει να πολεμήσει. Ο αμερικανικός στρατός θα πρέπει να εξετάσει ποιος είναι ο προσφορότερος τρόπος για να αναγκάσει μη κρατικούς δρώντες να συρθούν σε μία αποφασιστική μάχη. Επίσης, πρέπει να ερευνηθεί πως μπορεί να νικηθεί ένας αντίπαλος που έχει οργανώσει το έδαφος ισχυρά και μπορεί να συγκεντρώσει τους ανθρώπους, τους πόρους και τη θέληση που απαιτούνται για έναν αργό και αιματηρό αγώνα – ενώ ταυτόχρονα, η φίλια δύναμη, δεν θα ξεχνά ότι πρέπει να έχει στο μυαλό της τη δημιουργία των συνθηκών ειρήνης για μετά τον πόλεμο. Αντιλήψεις που δεν λαμβάνουν υπόψη τους τη πιθανότητα μαχών «αλά Βερντέν» δεν συνάδουν με την τάση που παρατηρείται στον σύγχρονο πόλεμο, όπως και αυτές που παραλείπουν ή υποβαθμίζουν τον ρόλο και τον χαρακτήρα των αντιπροσώπων (proxies) σε αυτόν.

Επιπλέον, ο αμερικανικός στρατός θα πρέπει να ερευνήσει το «παράδοξο των προσβολών ακριβείας» για να κατανοήσει καλύτερα τις λεπτομέρειες του. Ο στρατός θα πρέπει να το λαμβάνει υπόψη του στο σχεδιασμό του και στο δόγμα του. Αυτό θα επιτρέψει στους ηγέτες του να εκτιμούν με μεγαλύτερη ακρίβεια το κόστος μιας εκστρατείας δι΄ αντιπροσώπων που υποστηρίζεται ισχυρά από πλήγματα ακριβείας, σε σχέση με μία που συμμετέχουν περισσότερες χερσαίες δυνάμεις, μειώνοντας έτσι τις παράπλευρες απώλειες στη χώρα στην οποία διεξάγεται ο πόλεμος. 

Πηγή: con-ops.blogspot.com

OmegaNbc.com

* Σε περίπτωση που σε κάποιο άρθρο, εντοπίσετε λανθασμένες πληροφορίες, επικοινωνήστε μαζί μας στο email: news@OmegaNbc.com, ώστε να αποκαταστήσουμε την ορθότητα τους, παρέχοντας μας τις ανάλογες αποδείξεις.

*Το OmegaNbc.com σε αντίθεση με άλλα ΜΜΕ, διορθώνει τυχόν λάθος, ή ψευδής ειδήσεις όπου τις εντοπίσει, δίνοντας ανάλογο “βάρος” στην διόρθωση τους.

*OmegaNbc.com Πρώτα έγκυρα & μετά έγκαιρα.

*Το OmegaNbc.com σε αντίθεση με άλλα ΜΜΕ, αναφέρει πάντα την πηγή, από την οποία αναδημοσιεύει άρθρα η ειδήσεις.

* Το OmegaNbc.com Επιτρέπει την αναδημοσίευση, με προϋπόθεση την αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης της ιστοσελίδας παραγωγής, https://OmegaNbc.com/

Tο OmegaNbc.com δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. 

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. 

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε,
προκλητικά, συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. 

Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει 
και το OmegaNbc.com ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.

«Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπισθώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες.» Φραγκίσκος Μαρία Αρουέ «Βολταίρος» (1694-1778).

Δικαίωμα συμμετοχής στη συζήτηση έχουν μόνο όσοι έχουν επιβεβαιώσει το email τους στην υπηρεσία disqus.com

Μήνυμα του Αυστραλιανού υπουργού μετανάστευσης. Το πρώτο video που δείχνουν στο hot spot , σε όλους που συλλαμβάνονται προσπαθώντας να μπούν παράνομα στην Αυστραλία

Ακόμα και αν είσαι πρόσφυγας, επειδή επιχείρησες να εισέλθεις παράνομα δεν πρόκειται να ζήσεις στην Αυστραλία.

Αν δεν είσαι πρόσφυγας, μένεις κλεισμένος στο hot spot μέχρι να ζητήσεις να απελαθείς πίσω στην πατρίδα σου.

Πηγή: infognomonpolitics.blogspot.com

OmegaNbc.com

* Σε περίπτωση που σε κάποιο άρθρο, εντοπίσετε λανθασμένες πληροφορίες, επικοινωνήστε μαζί μας στο email: news@OmegaNbc.com, ώστε να αποκαταστήσουμε την ορθότητα τους, παρέχοντας μας τις ανάλογες αποδείξεις.

*Το OmegaNbc.com σε αντίθεση με άλλα ΜΜΕ, διορθώνει τυχόν λάθος, ή ψευδής ειδήσεις όπου τις εντοπίσει, δίνοντας ανάλογο “βάρος” στην διόρθωση τους.

*OmegaNbc.com Πρώτα έγκυρα & μετά έγκαιρα.

*Το OmegaNbc.com σε αντίθεση με άλλα ΜΜΕ, αναφέρει πάντα την πηγή, από την οποία αναδημοσιεύει άρθρα η ειδήσεις.

* Το OmegaNbc.com Επιτρέπει την αναδημοσίευση, με προϋπόθεση την αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης της ιστοσελίδας παραγωγής, https://OmegaNbc.com/

Tο OmegaNbc.com δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. 

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. 

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε,
προκλητικά, συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. 

Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει 
και το OmegaNbc.com ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.

«Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπισθώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες.» Φραγκίσκος Μαρία Αρουέ «Βολταίρος» (1694-1778).

Δικαίωμα συμμετοχής στη συζήτηση έχουν μόνο όσοι έχουν επιβεβαιώσει το email τους στην υπηρεσία disqus.com