Ανάλυση καθηγητή Γιάννη Μάζη: «Το Βερολίνο, επιθυμεί πάση θυσία την επέκταση της οικονομικής και πολιτικής της κυριαρχίας του, στην ζώνη: Σερβίας (μελλοντικού μέλους της ΕΕ), σκοπιανής «Μακεδονίας» (επίσης πιθανού μελλοντικού μέλους της ΕΕ) και ελληνικής Μακεδονίας, εκβιαζομένης από τον υποκινούμενο σκοπιανό «μακεδονισμό»

Σε παλαιότερα κείμενά μου του Φεβρουαρίου 2018 είχα αναφέρει ότι μία σειρά γεωπολιτικών Δεικτών (στους Πυλώνες της Άμυνας/Ασφάλειας και Οικονομίας) κατά την γεωπολιτική ανάλυση ανακατανομής ισχύος στο ad hoc Σύμπλοκο το εμπεριέχον τα Υποσυστήματα: i) των Κεντροδυτικών Βαλκανίων (Σκόπια, Κόσοβο και Μετόχια, Βοσνία και Αλβανία) ii) στο Δίπολο Θράκης-Αιγαίου και iii) στο Δίπολο Δωδεκάνησσα-Κύπρος με Γεωπολιτικό Παράγοντα το Κουρδικό Ζήτημα, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Τουρκία, τελματωθείσα στην βορειοδυτική Συρία (Αφρίν) εξακτινώνει τις προσπάθειες προβολής ισχύος της σε όλα τα προαναφερθέντα υποσυστήματα, εκβιάζοντας το ΝΑΤΟ και την Ουάσιγκτον, με κίνδυνο θερμές εκρήξεις στη Νοτιοανατολική Πτέρυγα.

Πρώτον: Το δρών Υπερσύστημα επί του Γεωπολιτικού αυτού Παράγοντος εμπεριέχει τους ανταγωνιζομένους Διεθνείς Πόλους Ισχύος, αφενός της Ουάσιγκτον και της ΕΕ (Παρίσι-Βερολίνο) και αφετέρου της Μόσχας. Μεταξύ, όμως, των Δυτικών Πόλων Ισχύος υπάρχει επίσης εσωτερικός ανταγωνισμός: Στo Υποσύστημα των Κεντροδυτικών Βαλκανίων είναι σαφής ο ανταγωνισμός μεταξύ ΗΠΑ-Βερολίνου, αλλά και Παρισίων-Βερολίνου.

Οι ΗΠΑ επιθυμούν τη ΝΑΤΟϊκή ολοκλήρωση στην βαλκανική περίμετρο σε συνεργασία με την Γαλλία του Μακρόν, πράγμα που επισημοποιεί σήμερα η γαλλική στρατιωτική/ναυτική παρουσία στην Λάρνακα, ώστε να ελέγξουν την ρωσική επιρροή προς την Μεσόγειο. Οι ΗΠΑ, αδιαφορούν επί του τύπου επιλύσεως του «ονοματολογικού» των Σκοπίων. Απλώς, στηρίζουν μια ανέλπιστη αποδοχή από πλευράς Ελλάδος η οποία επιλύει το γεωστρατηγικό πρόβλημα για την αμερικανική προβολή ισχύος, και παραλλήλως εγγράφουν μετοχές στην επίλυση του σκοπιανού ζητήματος, ώστε να ανατρέψουν πλήρως το γερμανικό «μονοπώλιο».

Αντιθέτως, η Γερμανία επιμένει να θωπεύει τον σκοπιανό «ταυτοτικό μακεδονισμό» και τον εξ αυτού εκπορευόμενο υπονομευτικό, εις βάρος της Ελλάδος, δήθεν «αλυτρωτισμό» εξυπηρετούσα –διακριτικώς– τον άξονα Βερολίνου-Μόσχας-Αγκύρας. Αμφιβάλλει κανείς ότι εάν τα Σκόπια εδέχοντο την ονομασία, π.χ. «Βασίλης», οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν θα είχαν ουδέν πρόβλημα να εντάξουν τον Ιούλιο τον «Βασίλη» εις το ΝΑΤΟ; Oχι βέβαια.

Το εξ αυτού του γεγονότος, όμως, προσποριζόμενο όφελος των αγγλοσαξωνικών θαλασσίων δυνάμεων ανταγωνίζεται ενδο-Δυτικώς την αναδυομένη χερσαία γερμανική δύναμη και λαμπρή συνεργάτιδα της Μόσχας εις τα ενεργειακά, την Γερμανία!

Και η Γερμανία αποβλέπει στην, και επιθυμεί διακαώς, την δημιουργία ενός (ανεξαρτήτου από τους αγγλοσαξωνικούς περιορισμούς και ελέγχους) γερμανικού ενεργειακού άξονος. Του άξονος Αξιού – Βαρδάρη – Μοράβα – Δούναβη με του οποίου την γεωπολιτική παρουσίαση θα ασχοληθούμε κατωτέρω. Άλλωστε, οι προθέσεις ενεργειακού ελέγχου του Βερολίνου στο συνολικό ζήτημα της ενεργειακής ασφαλείας της Ε.Ε. έχουν καταστεί κραυγαλέως εμφανείς από την δημιουργία και λειτουργία του συστήματος των αγωγών Ρωσίας-Γερμανίας Νord Stream I και II οι οποίοι έχουν ετήσια ικανότητα μεταφοράς 55 δισ m3 (1,9 τρις ft3), η οποία προβλέπεται να διπλασιασθεί το 2019 σε 110 δισ m3 (3.9 τρις ft3). Προς το παρόν μεταφέρουν 22 δισ m3 λόγω των περιορισμών που έχει επιβάλει η ΕΕ στην Gazprom.

Το Βερολίνο, επιθυμεί πάση θυσία την επέκταση της οικονομικής και πολιτικής της κυριαρχίας του, στην ζώνη: Σερβίας (μελλοντικού μέλους της ΕΕ), σκοπιανής «Μακεδονίας» (επίσης πιθανού μελλοντικού μέλους της ΕΕ) και ελληνικής Μακεδονίας, εκβιαζομένης από τον υποκινούμενο σκοπιανό «μακεδονισμό». Εάν αυτό επιτευχθεί, η Γερμανία ως οικονομικός και πολιτικός ηγεμών της ΕΕ (κάτι βέβαια που τίθεται όλο και περισσότερο εν αμφιβόλω στην παρούσα πολιτική ευρωπαϊκή συγκυρία), σε συνεργασία με την άλλη διεθνή χερσαία δύναμη την Ρωσική Ομοσπονδία (κάτι που ενοχλεί αφάνταστα την Ουάσιγκτον), επιθυμεί να προχωρήσει στην υλοποίηση ενός Ρωσο-ιρανο-γερμανικού ενεργειακού διαδρόμου τύπου South Stream μέσω Ελλάδος (ΕΕ), Σκοπίων (ΕΕ τότε), Σερβίας (ΕΕ τότε) και Κροατίας (ΕΕ) ή/και μέσω Μοράβα-Δουνάβεως. Και, βεβαίως σε αυτό θα βοηθήσουν οι πρόσφατες σχέσεις συνεργασίας Μόσχας – Αγκύρας.

Άλλωστε, ο γερμανικός τεχνικοοικονομικός έλεγχος μιας μελλοντικής εμπορευματικής συνδέσεως της spot αγοράς υδρογονανθράκων του λιμένος του Ρότερνταμ με το Αιγαίο, μέσω του γερμανικού ελέγχου επί της προαναφερθείσης και σχεδιαζομένης ζεύξεως Αξιού-Μοράβα-Δούναβη, είναι ακόμη ένα πολύ σημαντικό διακύβευμα για μια αναδυομένη ευρωκυρίαρχο Γερμανία. Έτσι φυσικά το Βερολίνο ελπίζει να έχει επιτύχει το, από Αυστροουγγρικής περιόδου, όνειρό της να κατέλθει στο Αιγαίο. Όταν θα εκδηλωθούν εις στο μέλλον οι δήθεν «αλυτρωτικές» τάσεις της εργαλειοποιηθείσης από το Βερολίνο «Βόρειας Μακεδονίας», το Βερολίνο με μεγίστη σπουδή και «ανθρωπιστικό-δικαιωματιστικό ενδιαφέρον», θα αναμειχθεί για την «επίλυση» των εντάσεων με σκοπό την, κατ’ αρχήν, ουδετεροποίηση της ζώνης Αξιού-Μοράβα και κατόπιν τον πλήρη έλεγχό της.

Θα επιθυμούσε δε τα μάλα να λειτουργεί, ως «εγγυήτρια δύναμις» των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών των «εθνικών μειονοτήτων» της περιοχής, με πρώτη φυσικά, την (θού Κύριε…) «μακεδονική εθνική μειονότητα» η οποία ομιλεί και την «μακεδονική γλώσσα» και διαθέτει «μακεδονικό πολιτισμό» και η οποία θα εντοπίζεται μέχρι τον πολύτιμο λιμένα της Θεσσαλονίκης επί ελληνικών εδαφών.

Πως προκύπτουν όλα τούτα; μα δια του άρθρου 7 της ατυχούς και παραώρου Συμφωνίας των Πρεσπών, παραδίδομε ως Ελληνική Πολιτεία και Ελληνικό έθνος εις ένα αλβανο-ρωμα-σλαυο-ελληνικό πολυεθνοτικό μωσαϊκό το δικαίωμα χαλκεύσεως ενός ψευδο-εθνικού κοινωνικού σχηματισμού, ο οποίος έχοντας την «μακεδονική εθνικότητα» κατά τον κύριο Ζάεφ, (και όχι «ιθαγένεια» όπως μόνον οι εν ελλάδι «αρμόδιοι παράγοντες» αντιλαμβάνονται), δια τους πολίτες του (7, §4), σε συνδυασμό όμως με την «μακεδονική γλώσσα» (7, §4) στηρίζει απολύτως την σουρεαλιστική εκδοχή της «δημιουργίας έθνους» με ευλόγως…«μακεδονικό πολιτισμό», «μακεδονική ιστορία», «μακεδονική κουλτούρα και κληρονομιά»!

Νομίζω και δικαίως, ότι ανθρωπολογικώς (θού Κύριε!), κοινωνιολογικώς, πολιτικώς και διεθνολογικώς σκεπτόμενοι δεν μπορούμε παρά να του ευχηθούμε νάναι ευτυχισμένο το νεογέννητο «μακεδονικό έθνος» και να του προσφέρομε και τα νενομισμένα παρά τω αναδόχω δωσίματα. Ένα «κλασικό»: 1) την στήριξή μας για την έναρξη της ενταξιακής του διαδικασίας στην Ε.Ε. ένα πολύ ακριβό: 2) την αμέριστη στήριξή μας για την πρόσκλησή του για ένταξη εις στο ΝΑΤΟ, και μερικά στρατηγικόύ και οικονομικού ενδιαφέροντος για τα Σκόπια και την Γερμανία όπως αυτά που προοιωνίζονται τα άρθρα 13, 14,§4 όπου είναι εμφανής η δημιουργία υποδομών αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου, στο ίδιο άρθρο §6 όπου τα…περίκλειστα και άνευ θαλασσίων ακτών Σκόπια «θα αξιοποιήσουν» μαζί με την Ελλάδα «τις καλύτερες διαθέσιμες τεχνολογίες και πρακτικές» (δηλ. τις…γερμανικές, στον άξονα Αξιού, Μοράβα, Δούναβη λέγω εγώ), και λοιπά ωραία.

Με όλα τα ανωτέρω ως εργαλεία το Βερολίνο απεργάζεται την κατάργηση κάθε, αγγλοσαξωνικής επιρροής, ΝΑΤΟ-δυτικού τύπου πρόνοια «ενεργειακής ασφαλείας» της ΕΕ, εφόσον οι ενεργειακοί στρατηγικοί εταίροι του Βερολίνου επί του άξονος αυτού και του λιμένος της Θεσσαλονίκης θα είναι η ρωσική και η ιρανική ενεργειακή βιομηχανία, μέσω τουρκικών εδαφών. Βεβαίως από την γερμανική αυτήν στόχευση, μέχρι την υλοποίησή της, υπάρχει το ερώτημα των αναμενομένων αμερικανικών αντιδράσεων! Εάν αυτές δεν υπάρξουν, θα αποδειχθεί ότι η Ουάσιγκτων έχει απολέσει το γεωπολιτικό παίγνιο στο Βόρειο Αιγαίο προς όφελος του γερμανο-ρωσο-τουρκο-ιρανικού μλόκ. όπου συντομότατα θα εμπλακεί και η Κίνα δια της χρήσεώς του ως μέρος του «Νέου Δρόμου του Μεταξιού» (ΟΒΟR)!

Ας δούμε όμως τώρα την γεωπολιτική εικόνα του φιλόδοξου αυτού σχεδίου πλευσίμου ποταμίου εμπορευματικής οδού.

Ιστορική Αναδρομή
Η σημασία του ποταμού Μοράβα ως πλωτή δίοδος εμπορευματικών μεταφορών και κυρίως υδρογονανθράκων υψηλής στρατηγικής σημασίας προκύπτει από την δυνατότητά του να διασυνδέσει την Βόρεια, Δυτική και Κεντρική Ευρώπη με την Μεσόγειο Θάλασσα δια του Λιμένος της Θεσσαλονίκης, αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά το 1841, όταν σερβικές εφημερίδες δημοσίευσαν ότι τέσσερα πλοία που μετέφεραν αλληλογραφία, κατέπλευσαν για την πόλη Ćuprija διαμέσου του ποταμού Μοράβα. Στη συνέχεια, σχηματίστηκε η «French – Serbian Society of navigation», η οποία λειτούργησε από το 1844, έως το 1864, οργανώνοντας τη ναυσιπλοΐα στους ποταμούς Δούναβη, Σάβα και Μοράβα, ενώ ταυτόχρονα εντάχθηκε υπό την σκέπη της γαλλικής «Major company for navigation», η οποία ιδρύθηκε με διάταγμα του Ναπολέοντα στις 14 Σεπτεμβρίου 1850.

Τον Ιούλιο του 1859 μια εταιρεία γαλλικών συμφερόντων με επωνυμία «Principal Compagnie de Bateux à Vapeur» απευθύνθηκε στον πρίγκιπα Miloš Obrenović με αίτημα την αποκλειστική εμπορική χρήση για τριάντα χρόνια του ποταμού Μοράβα. Παρόλο που οι Ρώσοι ασκούσαν πιέσεις για την ίδια εκμετάλλευση από μεριάς τους, η σύμβαση μεταξύ Σέρβων και Γάλλων υπογράφηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1860.

Το 1879, το «Bulletin of the Serbian Learned Society» δημοσίευσε το σύγγραμμα του Σέρβου Μηχανικού Ante Aleksić «Morava – Its present state and possibilities of navigation», το οποίο περιγράφει τις τεχνικές δυνατότητες και την οικονομική σκοπιμότητα της ναυσιπλοϊας στον ποταμό Μοράβα.

Το 1904, προτάθηκε η κατασκευή μιας πλωτής οδού που θα συνέδεε τον Δούναβη με το Αιγαίο και έγιναν προσπάθειες για την προσέλκυση κεφαλαίων από την Αγγλία και τη Γερμανία. Η πλωτή όδευση από τον ποταμό Δούναβη μέσω του ποταμού Μοράβα, προς το Αιγαίο ονομαζόταν «line of European economic gravity in relation to Suez». Η σύνδεση αυτή εμφανίζεται από τις σχετικές εκπονηθείσες μελέτες ως «θεμελιώδους σημασίας για την εμπορευματική διασύνδεση μεταξύ Κίνας, Ινδίας, Μέσης Ανατολής και Ευρώπης.». Φυσικά, η διασύνδεση αυτή όταν ολοκληρωθεί δύναται να μεταφέρει υγροποιημένο φυσικό αέριο από τις ΗΠΑ προς τον Κεντροευρωπαϊκό, Δυτικοευρωπαϊκό και Βορειοευρωπαϊκό χώρο ενισχύοντας την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια, όπως αυτή νοείται από την Δύση. Δηλαδή απεξαρτημένη από την ρωσική επιρροή.

Είναι γεγονός ότι στο προσεχές μέλλον, οι οικονομίες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης θα μπορούν να μεταφέρουν εμπορεύματα διαμέσου της OBOR, μια εναλλακτική όμως θαλάσσια όδευση, η οποία θα επωφεληθείτε από τις δυναμικές οικονομικές εξελίξεις που βρίσκονται σε εξέλιξη στην Ανατολική Αφρική και τη Νότια Ασία είναι κρίσιμης σημασίας τόσο για την Ευρώπη, όσο και για την Κίνα. Από γεωοικονομική άποψη, δεν υπάρχει καλύτερη θαλάσσια όδευση από αυτή που περιλαμβάνει την Ελλάδα, με τα λιμάνια της να είναι οι πλησιέστεροι ευρωπαϊκοί ηπειρωτικοί λιμένες προς τη διώρυγα του Σουέζ.(6)

Επιπρόσθετα το 1907 στο New Jersey (ΗΠΑ) ιδρύθηκε η «American Engineering Company», η οποία προσέλαβε τον καθηγητή Nicholas Stamenkovic από την Τεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου για να πραγματοποιήσει προκαταρκτικές μελέτες επί του σχεδιασμού της πλωτής όδευσης Μοράβα-Βαρντάρ/Αξιού.

Το 1973, μια ομάδα εμπειρογνωμόνων των Ηνωμένων Εθνών συνέταξε μια έκθεση σχετικά με τη διαδρομή Μοράβα-Βαρντάρ/Αξιού αναδεικνύοντας την σημασία του έργου, ενώ στις αρχές του 2013, ο καθηγητής Milan Bačević έθεσε και πάλι το ζήτημα της ολοκληρωμένης διαχειρίσεως του ποταμού Μοράβα και της κατασκευής της πλωτής οδεύσεως από τον ποταμό Δούναβη προς το Αιγαίο. Επιπρόσθετα υπογράφηκε το «πρωτόκολλο κατανοήσεως» για την εκπόνηση της μελέτης βιωσιμότητος για την υλοποίηση του σχεδίου υποδομών στον ποταμό Μοράβα, με την εταιρεία «China Gezhouba Group Corporation».

To 2013 η ίδια εταιρεία μετά από ενδελεχή έρευνα υπέβαλε ολοκληρωμένη έκθεση σχεδιασμού, προτείνοντας την αναβίωση του έργου, καθορίζοντας τα επόμενα βήματα που θα πρέπει να γίνουν.(7) Το Πεκίνο αξιολογεί την διασύνδεση αυτή ως συνέχεια του One Belt One Road (OBOR), και την πλέον συμφέρουσα για την τροφοδοσία των Ευρωπαϊκών αγορών με κινεζικά προϊόντα αλλά και της κινεζικής αγοράς με ευρωπαϊκά προϊόντα. Κινέζοι αξιωματούχοι εκτιμούν ότι η χώρα έχει επενδύσει πάνω από 8 δισεκατομμύρια δολάρια (6,7 δισεκατομμύρια ευρώ) στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη στο πλαίσιο της δημιουργίας υποδομών για το OBOR. Eίναι σημαντικό να αναφερθεί ότι το το διμερές εμπόριο μεταξύ Κίνας και χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης το έτος 2016, αυξήθηκε κατά 11% σε σχέση με το 2011. Η Κίνα σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων (Σερβία, Μαυροβούνιο και Βοσνία-Ερζεγοβίνη), όπου δεν διατίθενται κονδύλια της ΕΕ και δεν ισχύουν οι κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Όταν ο κινέζος Πρόεδρος επισκέφθηκε το Βελιγράδι το 2016 συζήτησε διεξοδικά την κατασκευή του καναλιού, που αποτελεί τα τελευταία χρόνια προτεραιότητα της σερβικής ηγεσίας.

Ήδη η κινεζική εταιρεία China Gezhouba Group Corporation (CGGC), που έχει υπογράψει πρωτόκολλο κατανόησης με τη σερβική κυβέρνηση, παρέδωσε στο Βελιγράδι ολοκληρωμένη έκθεση σχεδιασμού του έργου καθορίζοντας τα επόμενα βήματα, για τα οποία όμως αναγκαία είναι η συναίνεση και συγκατάθεση Αθηνών και Σκοπίων. Σύμφωνα με τους Κινέζους εμπειρογνώμονες, το έργο θεωρείται εφικτό και βιώσιμο. Στις ενστάσεις που ακούγονται ότι είναι «φαραωνικό» και δεν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στην υλοποίησή του οι οικονομίες των βαλκανικών χωρών που θα εμπλακούν, ήδη η Κίνα απαντά με την επίδειξη ενδιαφέροντος για την ανάληψη από μέρους της, της χρηματοδοτήσεως, ενώ υπάρχει και η λύση να παραχωρηθούν δικαιώματα εκμεταλλεύσεως, όπως συμβαίνει και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Παραλλήλως, και εφόσον το έργο κριθεί εφικτό και βιώσιμο, θεωρείται βέβαιη και η εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία έχει ως προτεραιότητα τις ποτάμιες μεταφορές, οι οποίες εντάσσονται στα Διευρωπαϊκά Δίκτυα Μεταφορών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη από την δεκαετία του 70’ η Κίνα προσπαθούσε συστηματικά να συνάψει σχέσεις εμπορικής συνεργασίας με τις υπόλοιπες κομμουνιστικές χώρες της Βαλκανικής, με τους κόπους να αποδίδουν συνεχώς καρπούς τα τελευταία χρόνια. Ειδικότερα, στην παρούσα χρονική συγκυρία, η Κίνα βρίσκεται στο TOP10 εμπορικών εταίρων, σε όλες ανεξαιρέτως χώρες της Βαλκανικής με τα μερίδια αγοράς να παρουσιάζονται τόσο ποσοστιαία, όσο και σε απόλυτα νούμερα, στον Πίνακα 1, που ακολουθεί.

Πίνακας 1: Kατάταξη συναλλαγών βαλκανικών χωρών με την Κίνα (σε $)

Συμπληρωματική ένδειξη του ενδιαφέροντος της Κίνας για την περιοχή της Βαλκανικής, αποτελούν τα κεφάλαια που έχουν επενδυθεί από το 2005 έως και το 2017 από την κινεζικές εταιρείες σε έργα υποδομής, τα οποία και παρουσιάζονται πολύ παραστατικά στον παρακάτω χάρτη.

Εικόνα 1: Επενδύσεις κινεζικών εταιρειών σε έργα υποδομής

(σε δις $), 2005-2017

Βασικά χαρακτηριστικά του έργου

Οι υποστηρικτές του καναλιού Δούναβη-Μοράβα-Αξιού επισημαίνουν ότι με το συγκεκριμένο έργο ενισχύεται η μεταφορά προϊόντων στις αγορές της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης αλλά και του Καυκάσου και της Μαύρης Θάλασσας, ενώ υποβαθμίζεται αισθητά ο ρόλος των θαλάσσιων μεταφορών και ο στρατηγικός χαρακτήρας των Στενών του Βοσπόρου. Αυτό, υποβαθμίζει σαφώς την γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας και αναβαθμίζει σαφώς την αντίστοιχη της Ελλάδος και της FYROM. Βεβαίως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στα ζητήματα νεο-βαλκανικού αλυτρωτισμού μεταξύ των δύο χωρών, η οποία δεν επεδείχθη σε καμμία περίπτωση από την περιβόητη «Συμφωνία των Πρεσπών», ώστε να αποφευχθούν εις το μέλλον διεκδικήσεις οι οποίες θα υποστηρίζονται, όπως άλλωστε συμβαίνει και σήμερα από το σύμπλοκο Γερμανίας-Αυστρίας.

Το ότι η εν λόγω Συμφωνία δεν καλύπτει αυτές τις προϋποθέσεις ασφαλείας, καθίσταται διαρκώς εμφανές από την χρήση την οποία της κάνει ο κος Ζάεφ, ομιλών για «μία και μόνη Μακεδονία, μία και μόνη Μακεδονική εθνότητα και μία και μόνη μακεδονική γλώσσα» έχοντας ήδη λησμονήσει το όνομα «Βόρεια Μακεδονία», αλλά βασιζόμενος στα κατοχυρομένα από την Συμφωνία με την ελληνική υπογραφή, «μακεδονική εθνότητα/nationality και όχι citizenship/υπηκοότητα», «μακεδονική γλώσσα» και «μακεδονικό πολιτισμό». Είναι επίσης σαφές ότι ενισχύεται η «ηπειρωτική γερμανοσαξωνική» επιρροή στις εμπορευματικές ευρωπαϊκές μεταφορές αλλά και ελέγχονται οι διασυνδέσεις Σουέζ-Ευρώπη όπως και Κίνα-Ευρώπη από το Δίπολο Βερολίνου-Βιέννης.

Και αυτό, τεκμηριούται σαφώς από το γεγονός ότι η πλωτή όδευση θα προσφέρει μια πολύ ταχύτερη και χαμηλότερου κόστους διαδρομή για τα φορτία που προορίζονται για την Ευρώπη από την Άπω Ανατολή. Μελέτες υποστηρίζουν ότι μια τέτοια διαδρομή θα συντομεύσει κατά τέσσερις ημέρες, σε σύγκριση με την υπάρχουσα κατάσταση.(8) Από πλευράς δε ενεργειακής ασφάλειας της EE η σύνδεση αυτή υποστηρίζεται από την σερβική και γερμανική πλευρά, ότι θα αποτελέσει εναλλακτική όδευση για την προμήθεια πετρελαιοειδών από την Μέση Ανατολή, αυξάνοντας την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια και οδηγώντας την Σερβία ακόμα πιο κοντά στην ένταξη της στους κόλπους της Ένωση. Ο γράφων, ήδη από το 2004/2005 είχε επισημάνει την σημασία του άξονος Πόρτ Σάιντ-Ρότερνταμ και την είχε απεικονίσει χαρτογραφικά. Ο άξων αυτός και η διαδρομή του, θα ολοκληρωθεί απολύτως με την υλοποίηση της πλωτής οδού Αξιού/Βαρδάρη-Μοράβα-Δούναβη.

Εικόνα 3: Οι Γεωπολιτικοί Άξονες της Μεσογείου

Συμπληρωματικά, κατά μήκος της συγκεκριμένης οδεύσεως είναι δυνατόν να αναπτυχθούν υποδομές καλωδίων οπτικών ινών για μεταφορά δεδομένων υψηλής ταχύτητας, κατά τη διάρκεια της κατασκευής της. (Βλ. εικόνα 4)

Τα βασικά χαρακτηριστικά της πλωτής όδευσης Moράβα-Βάρνταρ-Αξιού σύμφωνα με τους Milena Nikolic, του Ινστιτούτου Εφαρμοσμέων Σπουδών του Βελιγραδίου και Dragan Duncic, του Γραφείου Περιφερειακής Αναπτύξεως της Σερβίας, 2015 είναι τα ακόλουθα:

Πιο συγκεκριμένα, για τεχνικούς λόγους το έργο χωρίστηκε σε πέντε επιμέρους τμήματα:

«Το πρώτο τμήμα θα ξεκινά από τον Δούναβη και θα φτάνει στο Σταλάκ, με μήκος περίπου 150km και θα έχει συνολική υψομετρική διαφορά περίπου 58m. Σε αυτό το τμήμα, σύμφωνα με το σχεδιασμό του έργου, θα υπάρχουν συνολικά 7 σημεία ανύψωσης (locks), ώστε να επιτευχθεί η πλοήγηση μέσω των καναλιών.

Το δεύτερο τμήμα θα ξεκινά από το Σταλάκ και θα καταλήγει στην λεκάνη απορροής του Presevo, με μήκος περίπου 196km και συνολική υψομετρική διαφορά 266m. Σε αυτό το τμήμα, σύμφωνα με το σχεδιασμό του έργου, θα υπάρχουν συνολικά 30 σημεία ανύψωσης (locks).

Το τρίτο τμήμα θα ξεκινά από την λεκάνη απορροής του Presevo και θα καταλήγει σε οριζόντιο κανάλι, ανάμεσα στην λεκάνη απορροής του Δούναβη και στην λεκάνη απορροής του Vardar/Αξιού. Το μήκος αυτού του τμήματος θα είναι περίπου 30km, με συνολική υψομετρική διαφορά περίπου 36m. Αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα, ότι εάν εν τω μεταξύ, συμβεί η συζητούμενη ανταλλαγή Πρέσεβου έναντι Μητρόβιτσας μεταξύ Σερβίας και Κοσσόβου, τότε το αλβανικό στοιχείο της περιοχής αποκτά μεγαλύτερη στρατηγική επιρροή επί του κρίσιμου αυτού γεωστρατηγικού άξονος και αυτό σημαίνει ότι δι αυτού αποκτά ακόμη μεγαλύτερη επιρροή η Τουρκία στον ίδιο άξονα.

Tο τέταρτο τμήμα θα ξεκινά από το οριζόντιο κανάλι μεταξύ της λεκάνης απορροής του Δούναβη και του Vardar/Αξιού και θα καταλήγει στα σύνορα της πΓΔΜ και της Ελλάδας, με μήκος περίπου 202km και συνολική υψομετρική διαφορά 386m. Σε αυτό το τμήμα, σύμφωνα με το σχεδιασμό του έργου, θα υπάρχουν συνολικά 22 σημεία ανύψωσης (locks).

Tο πέμπτο τμήμα θα ξεκινά από τα σύνορα της πΓΔΜ με την Ελλάδα και θα καταλήγει στο Αιγαίο, με μήκος περίπου 73km και συνολική υψομετρική διαφορά 44m. Σε αυτό το τμήμα, σύμφωνα με το σχεδιασμό του έργου, θα υπάρχουν συνολικά 3 σημεία ανύψωσης (locks)»(11).

Ένα ενδεικτικό σκαρίφημα της όψης που θα έχει από τεχνικής πλευράς η πλωτή όδευση, παρουσιάζεται στις εικόνες που ακολουθούν.

Εικόνα 5: Σκαρίφημα της τομής της πλωτής όδευσης Δούναβη-Μοράβα-Αξιού (Εγκάρσια τομή)

Εικόνα 6: Σκαρίφημα οριζόντιας τομής σημείου ανύψωσης της πλωτής όδευσης Δούναβη-Μοράβα-Αξιού

Εικόνα 7: Τρόπος λειτουργίας σημείου ανύψωσης (Lock)(14)

Δυναμικότητα Έργου
Η εκτίμηση της πιθανής δυναμικότητας του έργου βασίζεται πάνω στην μέγιστη δυνατότητα που έχουν τα σημεία ανύψωσης που θα υπάρχουν κατά μήκος της πλωτής όδευσης, να εξυπηρετήσουν τα διερχόμενα πλοία. Σε ένα σημείο ανύψωσης είναι δυνατή η ταυτόχρονη εξυπηρέτηση δύο πλοίων συνολικής χωρητικότητας 2.500 τόνων. Ο χρόνος που χρειάζεται για να γίνει η είσοδος και η έξοδος των πλοίων στο σημείο ανύψωσης είναι 30min. Η μέγιστη υποθετική ποσότητα εμπορευμάτων που μπορεί να διακινήσει κάθε σημείο ανύψωσης είναι 120.000 τόνοι ημερησίως ή 43,8 εκατομμύρια τόνοι ετησίως, ενώ η μέση υποθετική ποσότητα εμπορευμάτων που μπορεί να διακινήσει κάθε σημείο ανύψωσης είναι: 5000 t/ώρα x 18 ώρες x 250 ημέρες = 22,5 εκατομμύρια τόνοι ετησίως.(15)

Κόστος Έργου
Μια γενική εικόνα της κατανομής του κόστους του έργου, με ονομαστικές αξίες έτους 2006, δίνεται παρακάτω:

Πίνακας 3: Κατανομή κόστους Έργου Σύνδεσης Δούναβη-Μοράβα-Αξιού

Οι ευρωπαϊκές πλωτές οδεύσεις

Η εσωτερική ναυσιπλοΐα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καταλαμβάνει μερίδιο 6.9% στον συνολικό όγκο των εμπορευματικών μεταφορών και περιλαμβάνει περίπου 40.000 χιλιόμετρα πλωτών οδών, αλλά το ποσοστό αυτό είναι σημαντικά υψηλότερο στις χώρες με καλή υποδομή πλωτών οδών, όπως η Ολλανδία της οποίας το ποσοστό ανέρχεται σε 46,6% και της Ρουμανία σε 29%.

Εικόνα 8 : Μερίδιο αγοράς μέσων μεταφοράς στην ΕΕ

Παράλληλα, οι μεταφορές μέσω πλωτών οδεύσεων παρουσιάζουν την δεύτερη καλύτερη επίδοση ρυθμού αύξησης ανάμεσα στα διάφορα είδη εμπορευματικών μεταφορών την περίοδο 1995-2013, αμέσως μετά από τις οδικές (Βλ. Εικόνα 9), με τις τελευταίες όμως να αποτελούν εξαιρετικά επιβαρυντικές για το περιβάλλον, όπως βλέπουμε και στην Εικόνα 10.

Εικόνα 9 : Ποσοστό αύξησης εμπορευματικών μεταφορών ανά είδος 1995-2013

Εικόνα 10: Εκπομπές αερίων θερμοκηπίου ανά κλάδο

Σύγκριση κόστους μεταφοράς στις πλωτές οδεύσεις

Μια φορτηγίδα 1.350 τόνων καταναλώνει τέσσερις έως επτά φορές λιγότερο καύσιμο από ό, τι ένα οδικό όχημα. Με μόνο 5 λίτρα καυσίμου, μια φορτηγίδα μπορεί να μεταφέρει ένα τόνο φορτίου σε απόσταση 500 km. Με το ίδιο ποσό καυσίμων, ένα τραίνο θα μπορούσε να μεταφέρει ένα τόνο φορτίου 333 km, ένα φορτηγό μόλις 100 km, ενώ ένα αεροπλάνο μόλις 6,6 km.(18) (Βλ. Εικόνα 11).

Εικόνα 11: Απόσταση που μπορεί να διανυθεί με 5 λίτρα καυσίμου ανά κατηγορία

Στα παραπάνω δεν συμπεριλαμβάνεται το έμμεσο κόστος που προκύπτει για τις τοπικές κοινωνίες και μπορεί να οφείλεται σε ατυχήματα, θόρυβο, ρύπανση, αλλαγή του κλίματος, κ.α. Η ναυσιπλοΐα σε πλωτές οδεύσεις απολαμβάνει το χαμηλότερο κόστος σε αυτή την κατηγορία, με τις οδικές μεταφορές να ανέρχονται 24,12 ευρώ ανά 1000 ton-kilometres. Για τις σιδηροδρομικές μεταφορές, το ίδιο έμμεσο κόστος είναι 12,34 ευρώ, ενώ για την ναυσιπλοΐα σε πλωτές οδεύσεις εκτιμάται ότι ανέρχεται σε 5 ευρώ κατ «ανώτατο όριο.

Πίνακας 4: Έμμεσα Κόστη Μεταφορών

Επιπρόσθετα, ως προς την μεταφορική δυνατότητα των φορτηγίδων που χρησιμοποιούνται στις πλωτές οδεύσεις αρκεί να παραθέσουμε την παρακάτω εικόνα, για να κατανοήσουμε την σημαντικότητα τους.

Εικόνα 12: Συγκριτική αναπαράστασή μεταφορικής ικανότητας μεταφορικών μέσων

Θα πρέπει να τονιστεί όμως, ότι οι εσωτερικές πλωτές μεταφορές είναι βραδύτερες από τις αντίστοιχες οδικές και χρησιμοποιούνται για μη ευπαθή προϊόντα και εμπορεύματα που δεν προϋποθέτουν άμεση παράδοση, όπως μεταλλεύματα, προϊόντα διύλισης πετρελαίου, άνθρακος και αργού πετρελαίου.

Δυνητικοί Επενδυτές

Α. Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Ένας από τους πιο πιθανούς επενδυτές και σίγουρα από τους πιο βασικούς υποστηρικτές για το συγκεκριμένο έργο θα μπορούσε να είναι η Γερμανία. Η κατασκευή της πλωτής όδευσης μεταξύ Μοράβα, Βαρντάρ και Αιγαίου θα μπορούσε να αναβαθμίσει σημαντικά την αξία της πλωτής όδευσης Ρήνου-Μάιν-Δούναβη, δημιουργώντας στρατηγική σύνδεση μεταξύ Βόρειας Θάλασσας και Αιγαίου και κατ’ επέκταση του Ατλαντικού Ωκεανού με την Μεσόγειο Θάλασσα.

Δεν αποτελεί μυστικό άλλωστε ότι η Γερμανία αποτελεί τον μεγαλύτερο χρήστη των ποτάμιων οδεύσεων με την γερμανική βιομηχανία παραγωγής χάλυβος και άνθρακα να επωφελείται τα μέγιστα από αυτό, με τις χώρες Ολλανδία, Βέλγιο, Ουκρανία και Σερβία να ακολουθούν, όπως φαίνεται και στον παρακάτω Πίνακα. Εν ολίγοις, με τις χώρες που η Γερμανία επιθυμεί να εντάξει στην ιδιαίτερη γεωστρατηγική σφαίρα επιρροής της.

Πίνακας 5: Top 10 διεθνών ροών μεταφοράς μεταλλευμάτων και άλλων προϊόντων εξόρυξης και λατομείων

Β. ΕΕ και ΙΑΠΩΝΙΑ

Οι σέρβοι ακαδημαϊκοί Sarcevic J., Karanovic S., υποστηρίζουν ότι: «Εκτός από τη Γερμανία, δυνητικοί επενδυτές θα μπορούσαν να είναι η Ε.Ε. ή η Ιαπωνία ως μία από τις προηγμένες τεχνολογικά και οικονομικά χώρες παγκοσμίως. Με αυτόν τον τρόπο, η Ιαπωνία θα συμμετάσχει σε ένα από τα σημαντικά έργα στην Ευρώπη, ενώ η Σερβία, η ΠΓΔΜ και η Ελλάδα θα εξασφαλίσουν μακροπρόθεσμα έναν επενδυτή και σταθερό εταίρο».(22) Βεβαίως, οι Sarcevic J., Karanovic S., δεν φαίνεται να προσδίδουν ιδιαίτερη σημασία στις αμερικανικές βουλήσεις ελέγχου του δρομολογίου.

Γ. ΚΙΝΑ

Tέλος και η κινεζική πλευρά είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα εκφράσει επενδυτικό ενδιαφέρον, καθώς τo 2013 η θαλάσσια σύνδεση μεταξύ Δούναβη και Θεσσαλονίκης επανήλθε στην επικαιρότητα με την επίσκεψη του Σέρβου Υπουργού φυσικών πόρων κου Mίλαν Μπάτσεβιτς, στην Κίνα. Το Πεκίνο θεωρεί την σύνδεση αυτή ως την πλέον συμφέρουσα εναλλακτική δίοδο εισαγωγής των προϊόντων τους στην Ευρώπη μετά το λιμάνι του Πειραιά. Έτσι λοιπόν υπογράφηκε ένα MOU μεταξύ της Σερβικής κυβέρνησης και της κινεζικής εταιρίας China Gezhoubou Group Corporation. Άλλωστε το Πεκίνο θεωρεί την Σερβία ως σημαντικό στρατηγικό μεταφορικό έρεισμα διελεύσεως για την προβολή οικονομικής ισχύος προς την ΕΕ, εφόσον έχει ήδη εντάξει στον συνολικό επενδυτικό του σχεδιασμό την Ελλάδα. Το γεγονός ότι η Σερβία δεν είναι εισέτι μέλος της Ε.Ε. και δεν ισχύουν οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί και οι αντίστοιχες κοινοτικές δεσμεύσεις, αποτελεί κίνητρο για το Πεκίνο να εντάξουν την σερβική ποτάμια λεκάνη στην διέλευση Αξιού/Βαρδάρη, Μοράβα και Δούναβη προς την Κεντρική, Δυτική και Βόρεια Ευρώπη.

Μία από τις προτεραιότητες από την άποψη αυτή, είναι η σιδηροδρομική γραμμή κόστους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ μεταξύ Βελιγραδίου και Βουδαπέστης (HSR) για την οποία υπογράφηκε συμφωνία τον Δεκέμβριο του 2014. Ο σιδηρόδρομος αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου έργου που στοχεύει στη σύνδεση του Πειραιά και της Βουδαπέστης μέσω ενός σιδηροδρομικού σταθμού υψηλών ταχυτήτων (διαβαλκανικό), το οποίο εξετάζεται από το 2014. Έχουν υπογραφεί συμφωνίες μεταξύ του κινέζου πρωθυπουργού και των ομολόγων του από τη Σερβία, την Ουγγαρία και τα Σκόπια.

Μέχρι στιγμής, η Κίνα χρηματοδότησε στη Σερβία έναν θερμοηλεκτρικό σταθμό στο Στάνιρι (1,7 δισεκατομμύρια δολάρια) και μια γέφυρα 1500 μέτρων πάνω από τον ποταμό Δούναβη στο Βελιγράδι (170 εκατομμύρια ευρώ), ενώ έχουν εξεταστεί και άλλα έργα υποδομής. Ορισμένα εξ αυτών είναι η κατασκευή της περιφερειακής οδού του Βελιγραδίου από την κινεζική κρατική Sinohydro, έργο το οποίο υπολογίζεται σε 608 εκατομμύρια δολάρια, ενώ συζητείται και η δημιουργία μιας βιομηχανικής ζώνης, ειδικά για τις κινεζικές εταιρείες.(23)

Επιχειρηματολογία κατά του Έργου

Τα πιο σημαντικά επιχειρήματα κατά της επένδυσης είναι τα ακόλουθα:

–«Υπέρογκο κόστος: Σχετικά με το κόστος, υπάρχουν ποικίλες εκτιμήσεις για το πόσο μπορεί να στοιχήσει το έργο στο σύνολο του, καθώς εκτός από το κανάλι, θα πρέπει να κατασκευαστούν και άλλες εγκαταστάσεις. Επιπρόσθετα οι σκεπτικιστές υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη πλωτή όδευση θα «κόψει» ουσιαστικά τη Σερβία στην μέση. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να κατασκευαστεί ένας μεγάλος αριθμός από γέφυρες

– Περίοδος κατασκευής: σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις θα χρειαστούν τουλάχιστον 13 χρόνια για την ολοκλήρωση του έργου, με τους πιο πεσιμιστές να μιλάνε για περισσότερα από τριάντα χρόνια. Βασικό τους επιχείρημα είναι ότι οι Γερμανοί χρειάστηκαν σχεδόν έναν αιώνα να ολοκληρώσουν το κανάλι Ρήνου-Μάιν-Δούναβη, από την ημέρα σύλληψης της ιδέας

– Επιπτώσεις στο περιβάλλον: Υπάρχουν φόβοι ότι η κατασκευή της πλωτής όδευσης και άλλων πλευρικών οδεύσεων θα καταστρέψουν το περιβάλλον στις χώρες ενδιαφέροντος.

– Κερδοφορία του έργου: Αν και οι θαλάσσιες μεταφορές είναι σίγουρα οι πιο κερδοφόρες, είναι όμως και οι πιο αργές. Επιπρόσθετα, τίθεται το ερώτημα ποια τάση στη μεταφορά αγαθών θα είναι επικρατέστερη την περίοδο ολοκλήρωσης του έργου. Γεγονός που αυξάνει την πολυπλοκότητα στην πρόβλεψης των αποσβέσεων του έργου»

Επιχειρηματολογία υπέρ του Έργου

Τα πιο σημαντικά επιχειρήματα υπέρ της επένδυσης είναι τα ακόλουθα:

– «Παραγωγή Ηλεκτρικής Ενέργειας: Η οικοδόμηση τέτοιων σταθμών, παράλληλα με το έργο, θα καλύψει πλήρως τις ανάγκες ηλεκτρικής ενέργειας της Σερβίας και σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό των υπολοίπων χωρών. Ειδικά για την Σερβία, ενδέχεται να υπάρξει πλεονασματική παραγωγή ενέργειας σε τέτοιο βαθμό που θα την καταστήσει εξαγωγό ηλεκτρικής ενέργειας.

– Θέσεις Εργασίας: Τουλάχιστον είκοσι χιλιάδες εργάτες θα απασχοληθούν στην κατασκευή της πλωτής όδευσης, ενώ οι θετικές επιπτώσεις στην οικονομία θα παρατηρηθούν και από την ανάπτυξη του παραποτάμιου τουρισμού.

– Συντόμευση διαδρομών: Η θαλάσσια διαδρομή από το Βελιγράδι στη Θεσσαλονίκη θα συντομεύσει κατά 1.260 km, δεδομένου ότι τα πλοία δεν θα πρέπει να διασχίζουν τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο, γεγονός που εξασφαλίζει αποτελεσματικότερη και οικονομικότερη σύνδεση μεταξύ της Μεσογείου και της Βόρειας και της Κεντρικής Ευρώπης».

Έργα Υποδομών στις Ευρωπαϊκές Πλωτές Οδεύσεις

Μία από τις βασικότερες στοχεύσεις της πολιτικής μεταφορών της Ε.Ε. είναι η εξάλειψη των σημείων συμφόρησης, τα οποία παρεμποδίζουν την ομαλή ροή διακίνησης ανθρώπων και αγαθών, ανάμεσα στα κράτη μέλη της Ένωσης.

Η μονάδα “CEF – Connecting Europe Facility” της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συγχρηματοδοτεί έργα υποδομών συνολικού ύψους 24,05 δισ. ευρώ για τα έτη 2014-2020, με το 6% αυτού του προϋπολογισμού να απευθύνεται σε έργα υποδομών πλωτών οδεύσεων, ενώ τον Ιούνιο του 2016, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επισήμανε για ακόμα μια φορά, ότι επιθυμεί η εσωτερική ναυσιπλοΐα να διαδραματίσει πολύ πιο σημαντικό ρόλο, από ό,τι σήμερα. Πιο συγκεκριμένα, με κοινή δήλωσή τους στο Ρότερνταμ, οι υπουργοί μεταφορών των χωρών που πρόσκεινται στον Δούναβη τόνισαν τη σημασία της ανάπτυξης της εσωτερικής ναυσιπλοΐας και συμφώνησαν να εντείνουν τις προσπάθειες αποκατάστασης και συντήρησης των πλωτών οδεύσεων.(26)

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν 5 έργα σε φάση εξέλιξης για την αναβάθμιση των πλωτών οδεύσεων, 2 έργα σε φάση μελέτης και 1 έργο σε φάση προγραμματισμού, ενώ μόνο στην ευρύτερη περιοχή που καλύπτει ο Δούναβης, υπάρχουν 5 έργα σε φάση εξέλιξης, 2 έργα σε φάση μελέτης και 1 έργο σε φάση προγραμματισμού. Πιο αναλυτικά, όλα τα έργα παρουσιάζονται στον παρακάτω χάρτη, ενώ τα έργα που αφορούν τον Δούναβη, παρουσιάζονται στην Εικόνα 13 και στον Πίνακα 6, οι οποίοι ακολουθούν.

Εικόνα 13: Έργα υποδομών πλωτών οδεύσεων στην Ευρώπη

Πίνακας 6:Έργα υποδομών πλωτών οδεύσεων στην περιοχή του Δούναβη

Ο προβληματισμός για την σπουδή που επιδεικνύει το άρθρο 13 της συμφωνίας των Πρεσπών για την έγγραφη και εντός συμφωνίας παραχώρηση δικαιωμάτων περικλείστου Κράτους στην FYROM, την στιγμή που αυτά προβλέπονται στο πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας, (Άρθα 58 και 69) κατόπιν σχετικού αιτήματος από το ενδιαφερόμενο μέρος (FYROM), εξέφρασε από το βήμα της Βουλής ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Γιάννης Μανιάτης. «Να σημειωθεί ότι με τον νόμο «Μανιάτη» 4001/2011, στο άρθρο 156, εντάχθηκε την πρώτη ρύθμιση για την ελληνική ΑΟΖ. Πιο συγκεκριμένα το άρθρο αναφέρει: «… Ως υποθαλάσσιες περιοχές νοούνται ο βυθός και το υπέδαφος των εσωτερικών υδάτων της αιγιαλίτιδας ζώνης, της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ’ ης κηρυχθεί) μέχρι την απόσταση των 200 ν.μ. από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης.».

Σημαντικό είναι να υπογραμμίσουμε ότι «Στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας έλαβαν μέρος 29, από τα 30 κράτη άνευ ακτών πoυ υπήρχαν τότε. Μετά τη διάλυση της Σoβιετικής Ένωσης τα κράτη αυτά έγιναν 42, ανάμεσα τους και τα Σκόπια.

Η Γιουγκοσλαβία ήταν ένα από τα πιο ενεργά κράτη στην Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, υπήρξε θερμός υποστηρικτής της Ελλάδας και της Κύπρου και υπέγραψε το UNCLOS. Όταν όμως διαλύθηκε σαν κράτος, οι επαρχίες της Σερβία, Μαυροβούνιο, Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία και Μακεδονία έπρεπε να προσχωρήσουν ξανά στο UNCLOS με το νέο τους όνομα. Έτσι τα Σκόπια προσχώρησαν στο UNCLOS στις 19 Αυγούστου 1989 με το όνομα Μακεδονία».

Μελέτες σχετικά με την Σύνδεση Δούναβη-Μοράβα-Αξιού

– Aleksic, A., Velika Morava, its present state and possibilities for navigation, Glasnik Srpskog ucenog drustva, Belgrade, 1879

– Stamenkovic, N., Project of the Danube – Thessaloniki waterway, American Engineering Company, Belgrade, 1909

– Project Bureau for River Transport, Preliminary project of Danube – Thessaloniki waterway, Belgrade, 1961

– Institute for Water Engineering of SR Macedonia, Economic Study of Vardar River Catchment Area, Skoplje, 1961

–Project Bureau “Ivan Milutinovic” PIM – Engineering and Contracting Company for Waterways, Study of Navigation on Velika, Juzna and Zapadna Morava rivers, Belgrade, 1964

– Institute for Water Engineering “Jaroslav Cerni”, Study and problems of traffic in connection with arrangement of Morava Catchment Area, Belgrade, 1964

– United General Water Engineering Enterprise “Morava”, Economic base of the Morava river catchment area, Belgrade, 1971

Ο Ιωάννης Θ. Μάζης είναι Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας, Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών

 

 

 

 

Πηγή:  in.gr

 

OmegaNbc.com

 

 

Tο OmegaNbc.com δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα
τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε,
προκλητικά, συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει 
και το OmegaNbc.com ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.

«Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπισθώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες.» Φραγκίσκος Μαρία Αρουέ «Βολταίρος» (1694-1778).

Δικαίωμα συμμετοχής στη συζήτηση έχουν μόνο όσοι έχουν επιβεβαιώσει το email τους στην υπηρεσία disqus.com

 

 

Του Κώστα Δεληγιάννη

Στην προσέλκυση επενδυτών για έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων σε νέα μπλοκ στοχεύει η Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ), καθώς οι συμβάσεις παραχώρησης στην κοινοπραξία ExxonMobil, Total και ΕΛΠΕ των δύο θαλάσσιων «οικοπέδων» της Κρήτης μονογράφηκαν την Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου, ενώ το ίδιο αναμένεται να γίνει τις αμέσως επόμενες εβδομάδες και για το υπεράκτιο μπλοκ στο Ιόνιο, για το οποίο τον πρώτο λόγο έχει το σχήμα της ισπανικής Repsol με τα Ελληνικά Πετρέλαια. «Υπάρχουν ακόμα θαλάσσιες περιοχές δυτικά της Πελοποννήσου και νότια της Κρήτης που αξίζουν το άμεσο ενδιαφέρον της βιομηχανίας, όπως και περιοχές χερσαίες ανατολικά της Ηπείρου έως τη Θράκη», σημειώνει χαρακτηριστικά στη «Ν» ο Γιάννης Μπασιάς, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΔΕΥ.

Η ΕΔΕΥ ιδρύθηκε το 2011, ενώ εδώ και μία 3ετία είναι πλήρως στελεχωμένη για να επιτελέσει την αποστολή της, δηλαδή την αξιολόγηση των προσφορών στους διαγωνισμούς παραχώρησης, τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων με τις ενδιαφερόμενες εταιρείες, αλλά και την προβολή των περιοχών της χώρας μας που συγκεντρώνουν πιθανότητες να «κρύβουν» αξιοποιήσιμο ορυκτό πλούτο. Η τεχνική και εμπορική προβολή των υποψηφίων περιοχών γίνεται μέσα από δράσεις προβολής και ενημέρωσης σε συνέδρια υψηλού κύρους, workshops και συζητήσεις με τις ενδιαφερόμενες εταιρείες. Σε αυτό το πλαίσιο, έως το τέλος του 2018 η εταιρεία θα συμμετάσχει σε πέντε συνέδρια και workshops τεχνικού αλλά και νομικού χαρακτήρα, τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό, συνεχίζοντας έτσι την εξωστρέφειά της.

«Εξετάζουμε ήδη και καταγράφουμε αυτή τη στιγμή το ενδιαφέρον που μπορούν να έχουν αυτές οι περιοχές, πάντα σχετιζόμενες με τα πιο πρόσφατα μοντέλα έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Η γεωγραφική τοποθέτηση όλων αυτών των στόχων συμπίπτει επίσης με τα δύο μεγάλα έργα μεταφοράς φυσικού αερίου TAP και Eastmed, δημιουργώντας ένα ασφαλέστερο πλαίσιο σημαντικών επενδύσεων, σημειώνει ο κ. Μπασιάς, εκφράζοντας την αισιοδοξία για την προέλκυση νέων επενδύσεων.

Σύμμαχος σε αυτή την προσπάθεια είναι μεταξύ άλλων το γεγονός ότι αρκετοί πετρελαϊκοί κολοσσοί έχουν ήδη δρομολογήσει έρευνες στη χώρα μας, όπως η αμερικανική ExxonMobil, η γαλλική Total, η ιταλική Edison και η ισπανική Respol. Σημαντική είναι επίσης και η ταχύτητα με την οποία «τρέχουν» πλέον οι διαδικασίες ανάθεσης, αφού για παράδειγμα η υποβολή προσφορών για τα δύο θαλάσσια μπλοκ της Κρήτης έληξε μόλις τον περασμένο Μάρτιο.

Γνωμοδότηση στον υπ. Ενέργειας

Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την προχθεσινή μονογραφή των συμβάσεων, σε πρώτη φάση η ΕΔΕΥ αξιολόγησε την υποβληθείσα προσφορά από την κοινοπραξία και διαπραγματεύτηκε με αυτήν, ώστε να καταθέσει τη γνωμοδότησή της προς τον υπουργό Ενέργειας. Στην επόμενη δεύτερη φάση, αφότου η κοινοπραξία ανακηρύχθηκε επιλεγείσα αιτούσα από τον υπουργό, διαπραγματεύτηκε με την κοινοπραξία για την οριστικοποίηση των συμβάσεων. Η διάρκεια και των δύο φάσεων δεν ξεπέρασε τους 5 μήνες. «Διαπιστώνετε κι εσείς ότι ο χρόνος έχει επιταχυνθεί κατά 5-7 φορές, από δυόμισι χρόνια σε ένα 5μηνο», σημειώνει ο κ. Μπασιάς.

Σε κάθε διαγωνισμό, το κυρίως στάδιο για τη γνωμοδότηση περιλαμβάνει την αξιολόγηση των τεχνικών και οικονομικών δυνατοτήτων των ενδιαφερομένων εταιρειών. «Ούτως ή άλλως, γύρω από το τραπέζι της διαπραγμάτευσης τα πράγματα είναι πολύ απλά: το υποβαλλόμενο τεχνικό πρόγραμμα πρέπει να είναι κατανοητό αλλά και κατανοήσιμο από τον εξεταστή, να αφορά απολύτως το γεωλογικό περιβάλλον της περιοχής, οι στόχοι να είναι ρεαλιστικοί και οι προϋποθέσεις σεβασμού του περιβάλλοντος αυστηρές. Δεν είναι θέμα τελείας και κόμματος στο κείμενο», τονίζει ο πρόεδρος της ΕΔΕΥ.

Βέβαια, μαζί με τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις, ο αιτών θα πρέπει αν είναι σε θέση να αποδείξει όχι μόνο την εμπειρία του σε ανάλογες περιπτώσεις αλλά και τη οικονομική δυνατότητα να αναλάβει τις υποχρεώσεις του. «Οι προτάσεις των ενδιαφερομένων δεν πρέπει να αφήνουν αμφιβολίες για το οικονομικό όφελος για τη χώρα, δηλαδή η οικονομική ανάλυση κόστους και εσόδων σε μακροχρόνια προοπτική από 10 έως 25 έτη, από την πρώτη ημέρα της παραγωγής θα πρέπει να είναι απολύτως ρεαλιστικές», καταλήγει ο κ. Μπασιάς.

 

 

Πηγή: naftemporiki.gr

 

OmegaNbc.com

 

Tο OmegaNbc.com δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα
τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε,
προκλητικά, συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει 
και το OmegaNbc.com ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.

«Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπισθώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες.» Φραγκίσκος Μαρία Αρουέ «Βολταίρος» (1694-1778).

Δικαίωμα συμμετοχής στη συζήτηση έχουν μόνο όσοι έχουν επιβεβαιώσει το email τους στην υπηρεσία disqus.com

 

 

Γράφει ο Ιωάννης Αθαν. Μπαλτζώης*

Όλοι περίμεναν τις αναμενόμενες πολεμικές εξελίξεις στην επαρχία του Ιντλίμπ στην Συρία. Είχαν προηγηθεί πολλά, ενδιαφέροντα και επικίνδυνα, που οδηγούσαν με βεβαιότητα στην έναρξη των επιχειρήσεων στο άμεσο μέλλον. Και ξαφνικά ο πρόεδρος της Ρωσίας συναντά τον πρόεδρο της Τουρκίας στο Σότσι και αποφασίζουν συμφωνία κατάπαυσης πυρός, με μια συμφωνία που δεν αναμένετο, αφού προ δεκαημέρου στην τριμερή συνάντηση της Τεχεράνης (Ρωσία-Τουρκία-Ιράν) ο Πούτιν αρνήθηκε κατάμουτρα στον Ερντογάν οιαδήποτε συμφωνία. Η συμφωνία των 10 σημείων, όπως αναφέρθηκε υπογράφηκε μεταξύ των δύο ηγετών και εδώ είναι το παράδοξο. Ο πρόεδρος μιας χώρας, της Ρωσίας, που νομίμως μετέχει σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο έδαφος μιας άλλης χώρας, της Συρίας, αφού εκλήθη για βοήθεια από την χώρα αυτή, συμφώνησε με τον πρόεδρο μιας άλλης χώρας, της Τουρκίας, η οποία παρανόμως εισέβαλλε σε άλλη χώρα, στην Συρία, κατέχοντας μάλιστα εδάφη αυτής, καταπατώντας το Διεθνές Δίκαιο. Και αποφασίζουν για το μέλλον αυτής της χώρας!!!

Η Ιντλίμπ

Η Ιντλίμπ βρίσκεται βορειοδυτικά της Συρίας. Συνορεύει στα νότια και νοτιοδυτικά με τη Χάμα, στα ανατολικά με το Χαλέπι, στα βορειοδυτικά με τη Λατάκεια και στα βόρεια με την Τουρκία. Έχει έκταση 6.097 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 1.464.000 (2010), ενώ τώρα εκτιμάται ότι είναι πάνω από 2,5 εκατομμύρια. Η Ιντλίμπ δεν ελέγχεται από μία και μόνη ισλαμιστική οργάνωση , αλλά από πολλές οργανώσεις και ομάδες, περίπου 40-45, σύμφωνα με τον Ρώσο διαπραγματευτή για την Συρία Βασίλι Νεμπένζια , που σε αρκετές περιπτώσεις είναι σε διαμάχη και αντιπαράθεση μεταξύ τους. Σύμφωνα με τον Νεμπένζια, ο αριθμός των τζιχαντιστών ανέρχεται σε πάνω από 50.000, αν και πολλοί τον ανεβάζουν μέχρι και 70.000. Η ισχυρότερη δύναμη στην Ιντλίμπ είναι η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ (HTS), μια συμμαχία τζιχαντιστών που συνδέεται άμεσα με την αλ Κάιντα και έχει χαρακτηριστεί από τα Ηνωμένα Έθνη, ως τρομοκρατική. Δεύτερη ισχυρότερη δύναμη θεωρείται το «Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο», που υποστηρίζουν οι Τούρκοι και αποτελείται από διάφορες ισλαμιστικές-τζιχαντιστικές ομάδες. Θεωρείται σκληρή οργάνωση και περιλαμβάνει σκληροπυρηνικούς τζιχαντιστές της οργάνωσης Αχράρ αλ Σαμ και των Ταξιαρχιών Νουρ αλ Ντιν Αλ Ζίνκι, καθώς και μαχητές που υπάγονται στον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό».

Η σημασία της περιοχής, είναι πολύ μεγάλη, καθόσον έχει σύνορα με την Τουρκία, ενώ από αυτήν διέρχονται μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι, που οδηγούν από το Χαλέπι στη Χάμα και τη Δαμασκό και δυτικά προς τη Λαττάκεια. Εάν η Ιντλίμπ απελευθερωθεί από τον Συριακό Αραβικό Στρατό, ο πόλεμος τελειώνει οριστικά και αμετάβλητα, με συντριπτική ήττα των τζιχαντιστών και του Ισλαμικού Κράτους και μεγάλους νικητές, την Συρία, που ανακτά το έδαφός της, προσωπικά τον πρόεδρο Άσαντ, που πέτυχε αυτό που φάνταζε αδύνατον πριν μερικά χρόνια και την Ρωσία και το Ιράν με μια μεγαλειώδη προβολή ισχύος των στην περιοχή

Εξετάζοντας τις τακτικές κινήσεις του Πούτιν. Τι αποβλέπει με την Συμφωνία.

Εξετάζοντας την συμφωνία αυτή, από αυτά που ανακοινώθηκαν, καθόσον πολλά σημεία της είναι μυστικά, θα προσπαθήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις και τακτικές του καλού γεωστρατηγικού παίκτη Βλαδίμηρου Πούτιν, προέδρου της Ρωσίας. Τι πέτυχε με την συμφωνία αυτή.

Κατ΄αρχήν αφόπλισε επικοινωνιακά Αμερική και Δύση που τον περίμεναν στην γωνία και απειλούσαν στρατιωτική παρέμβαση, καθόσον θεωρούσαν βέβαιο ότι ο Συριακός Αραβικός στρατός θα έκανε χρήση Χημικών όπλων, κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων. Και όπως δήλωσε η εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ πρέσβης κ. Χάλεϊ «αν πέσουν χημικά στην Ιντλίμπ, εμείς ξέρουμε ποιοι θα τα ρίξουν», εννοώντας τον Συριακό στρατό!! Τόση απροκάλυπτη σιγουριά για τον μελλοντικό ένοχο, που προαναγγέλλεται!!Προφανώς η κυρία πρέσβης διαθέτει κληρονομικό χάρισμα και προβλέπει τα μελλούμενα. Μάλιστα το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας εξέδωσε ανακοίνωση ότι σχεδιάζεται προβοκάτσια από τώρα, οι σκηνές ήδη κινηματογραφούνται στο Ζισρ αλ Σουγκούρ(!!!!) του Ιντλίμπ, από την ύποπτη και γνωστή για τα ψεύτικα βίντεο ΜΚΟ, που λέγεται «Λευκά Κράνη» και συνεργάζεται στενά με τους τζιχαντιστές. Η δε Συρία, διαβεβαιώνει συνεχώς ότι έχει παραδώσει όλο το χημικό της οπλοστάσιο στην διεθνή κοινότητα εδώ και τέσσερα χρόνια και δεν διαθέτει Χημικά Όπλα πλέον, αλλά ποιος την ακούει. Όσο για το λογικό ερώτημα (Qui Bono=ποιος ωφελείται) και γιατί να ρίξει χημικά ο Συριακός στρατός σε νικηφόρες επιχειρήσεις, ουδείς μπαίνει στον κόπο να απαντήσει. Γιατί ο πόλεμος στην Συρία δεν έχει λογική, αλλά μόνο συμφέροντα.

Καθησύχασε τις ανησυχίες του ΟΗΕ για επικείμενη ανθρωπιστική κρίση, λόγω των επιχειρήσεων στην Ιντλίμπ. Έτσι ούτε θανάτους αμάχων θα έχουμε, ούτε κύματα προσφύγων θα υπάρξουν.

Καθησύχασε και την «τρομοκρατημένη» Ευρώπη, μια διαιρεμένη πολιτικά και πολιτιστικά Ευρώπη, μια Ευρώπη χωρίς ενιαία πολιτική σε πολλά θέματα και ιδιαίτερα στο προσφυγικό ζήτημα, όπου οι διαφωνίες είναι θα λέγαμε διασπαστικές. Όχι δεν θα υπάρξει νέο κύμα προσφύγων και νέο κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων από τους τζιχαντιστές που θα διαφύγουν από την Ιντλίμπ και θα διεισδύσουν στην Ευρώπη και θα αναζητήσουν εκδίκηση.

Βοήθησε την συμμαχική Τουρκία και τον πρόεδρο της Ερντογάν, από την δύσκολη θέση που βρέθηκαν. Εξάλλου γεωστρατηγική επιδίωξη της Ρωσίας είναι η ο διεμβολισμός της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ μέσω Τουρκίας και ει δυνατόν την διάσπασή του εκεί. Από την άλλη η Τουρκία του Σουλτάνου Ερντογάν ονειρεύεται νεοοθωμανικά μεγαλεία και οράματα με οδηγούς την υλοποίηση της υπόσχεσης του ιδρυτή της, Μουσταφά Κεμάλ, τον «Εθνικό Όρκο» ( Misak-ı Milli), καθώς και την μεγαλόπνοη ιδέα για το πολιτικό Ισλάμ, την Εθνική Θέαση ( Milli Gorus) του Ερμπακάν , μέντορα του Ερντογάν στα αρχικά του πολιτικά βήματα. Η Τουρκία έχει καταλάβει στην Βόρεια Συρία την περιοχή Γιαραμπλούς-Αλ Μπαμπ, το Κουρδικό καντόνι του Αφρίν και ελέγχει απόλυτα την επαρχία της Ιντλίμπ, με 12 βαριά παρατηρητήρια-Φυλάκια και 7.000 στρατιώτες και πράκτορες. Αν χαθεί η Ιντλίμπ, δηλαδή στην ουσία να απελευθερωθεί από τους τζιχαντιστές, χάνεται και η πολιτική της Τουρκίας, καθόσον είναι αδύνατον να κρατήσει τις δύο περιοχές που έχει καταλάβει και φυσικά χάνει ολοκληρωτικά το παιχνίδι στην Συρία και θα υποστεί νέες ήττες και επικίνδυνες εξελίξεις με το Κουρδικό ζήτημα. Τώρα βέβαια τι πήρε ο Πούτιν για την βοήθεια του αυτή, δεν είναι ακόμη γνωστό, αλλά θα το δούμε στο άμεσο μέλλον.

Αφόπλισε σε μεγάλο βαθμό ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις αφού όλα τα μεγάλα όπλα θα πρέπει να παραδοθούν και να έχουν μόνο ελαφρά όπλα. Μάλιστα ανέθεσε το έργο αυτό στην Τουρκία, σύμμαχο, αρωγό και υποστηρικτή πολλών τζιχαντιστικών οργανώσεων, δημιουργώντας προβλήματα στην ίδια την Τουρκία, αφού πολλές οργανώσεις απειλούν τώρα την Τουρκία. Σατανικά υπονομεύει την τουρκική επιρροή και ενδεχομένως να προκαλέσει πράξεις αντεκδίκησης, μειώνοντας την επιρροή της Τουρκίας μελλοντικά.

Δημιουργείται μια Ζώνη Ασφαλείας 15-20 ΚΜ, όπου πλέον δεν θα έχουν πρόσβαση οι ισλαμιστικές οργανώσεις, θα υπάρχει ασφάλεια για τους πολίτες της Ιντλίμπ, θα ελέγχεται από την κυβέρνηση της Συρίας και θα ασφαλίζεται από Ρώσους και Τούρκους στρατιώτες.

Εξασφαλίζει την απρόσκοπτη και ασφαλή διακίνηση στους δύο μεγάλους αυτοκινητόδρομους που συνδέουν τις μεγάλες δυτικές πόλεις της Συρίας, όπως το Χαλέπι, η Λατάκεια , η Χάμα και η Δαμασκός, κάτι που είναι εξαιρετικά χρήσιμο και λειτουργικό για την ομαλή λειτουργία, την διακίνηση αγαθών και ανθρώπων με ασφάλεια, σε ένα κράτος που μετά από επτάμισυ χρόνια πολέμου, προσπαθεί να ομαλοποιηθεί.

Τέλος έχει θέσει τις τζιχαντιστικές οργανώσεις σε συγκεκριμένες περιοχές, άρα θα είναι ελεγχόμενες σε μεγάλο βαθμό, οπότε θα μπορούν να αντιμετωπισθούν, όποτε χρειαστεί.

Ερωτηματικά-Εκτιμήσεις.

Η συμφωνία είναι πολύ καλή για την Ρωσία του Πούτιν, αλλά δεν μας εγγυάται ότι θα εφαρμοστεί πλήρως και με απόλυτη ακρίβεια και στο διηνεκές. Υπάρχουν θέματα που θα πρέπει να επιλυθούν και η Τουρκία θα αναλάβει να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. Τούρκοι αναλυτές και δημοσιογράφοι εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις για την υλοποίησή της τουλάχιστον από πλευράς Τουρκίας, αφού είναι τόσο βαθιά χωμένη στον βούρκο του ισλαμικού εξτρεμισμού, με την στήριξή της σε τζιχαντιστικές οργανώσεις.

Έτσι οι προβληματισμοί για την Τουρκία ιδιαιτέρως, έχουν μορφή ερωτημάτων, όπως τα θέτουν Τούρκοι αναλυτές:

· Πως θα ξεχωρίσεις και θα χωρίσεις «μετριοπαθείς» και «ριζοσπάστες»; Τι θα κάνεις τους ακραίους και που θα τους πας; Στην περιοχή της Γιαραμπλούς ή μέσα στην Τουρκία;

· Είναι σίγουρο ότι οι εξτρεμιστικές οργανώσεις, όπως η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ θα πεισθούν να παραδώσουν τα όπλα και να μεταφερθούν αλλού;

· Υπάρχουν εγγυήσεις ότι οι οργανώσεις δεν θα επιτεθούν κατά της Συρίας; Τότε τι κάνει η Τουρκία; Επιτίθεται κατά αυτών, μαζί με Ρωσία και Συρία; Και αν η Ρωσία και η Συρία επιτεθούν πρώτοι κατά των οργανώσεων αυτών, τότε η Τουρκία τι κάνει; Προφανώς θα βρεθεί στο κέντρο της κόλασης σε ένα περιπεπλεγμένο Οι ριζοσπάστες είναι τόσο «ηλίθιοι», να βλέπουν όλους αυτούς τους κινδύνους και να παραδώσουν τα όπλα τους;

· Τα κοινά περίπολα Ρώσων και Τούρκων στην Ζώνη Ασφαλείας, εκτιμούν οι Τούρκοι αναλυτές, θυμίζουν την παγίδα που έπεσε η Τουρκία, με τα κοινά περίπολα με τους Αμερικανούς στην περίπτωση της Μένπετζ (Ιεράπολης), για να μην επιτεθεί η Τουρκία στους Κούρδους της Συρίας PKK/YPG.

Όπως γίνεται αντιληπτό η συμφωνία είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του τακτικιστή κ. Πούτιν και η Τουρκία, βυθιζόμενη συνεχώς στο βούρκο του πολέμου της Συρίας, την άρπαξε σαν σανίδα σωτηρίας, που μπορεί όμως να αποδειχθεί επιζήμια μελλοντικά. Και μπορεί η Συριακή κυβέρνηση να φαίνεται ότι την στηρίζει, από την άλλη να αναφέρει με σαφήνεια, ότι η Ιντλίμπ ανήκει στην Συρία και ότι είναι χρέος και καθήκον της να την απελευθερώσει. Και η συμφωνία είναι για σήμερα και τίποτα δεν μας εγγυάται το αύριο και τις επερχόμενες εξελίξεις. Το σίγουρο είναι ότι ο μεγάλος κερδισμένος και από αυτή την εξέλιξη είναι η Ρωσία και προσωπικά ο Πούτιν, που παίζει ένα διαρκές σκάκι και συνεχώς κάνει κινήσεις ματ σε φίλους, σε συμμάχους, αλλά και στους εχθρούς του.

*Ο Ιωάννης Αθαν. Μπαλτζώης είναι Αντγος (ε.α.), Γεωπολιτικός Αναλυτής , με Μεταπτυχιακό (M.Sc.) στην Γεωπολιτική Ανάλυση –Γεωστρατηγική Σύνθεση του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

 

Πηγή: infognomonpolitics.blogspot.com

 

OmegaNbc.com

 

Tο OmegaNbc.com δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα
τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε,
προκλητικά, συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει 
και το OmegaNbc.com ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.

«Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπισθώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες.» Φραγκίσκος Μαρία Αρουέ «Βολταίρος» (1694-1778).

Δικαίωμα συμμετοχής στη συζήτηση έχουν μόνο όσοι έχουν επιβεβαιώσει το email τους στην υπηρεσία disqus.com

 

Σε μια σημαντική αποκάλυψη προβαίνει ο βρετανικός Independent ο οποίος μέσω ερευνητικής δημοσιογραφίας αποκαλύπτει ένα σκοτεινό δίκτυο Εταιριών δημοσίων σχέσεων το οποίο χρηματοδοτείται από το Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών.

Η εμπλοκή των ξένων δυνάμεων προκειμένου να επηρεάσουν τους ψηφοφόρους υπέρ του “ΝΑΙ” θυμίζει τις αντίστοιχες πιέσεις που είχαν ασκηθεί στους Κυπρίους προκειμένου να υποκλαπεί η ψήφος τους στο Σχέδιο Αννάν.

Η έρευνα του Independent υποδεικνύει την εταιρία δημοσίων σχέσεων Stratagem International, η οποία λέει ότι ειδικεύεται σε «συγκεκαλυμμένες» επιχειρήσεις που αποσκοπούν να επηρεάσουν ψηφοφόρους, καθώς και την εταιρία Gabara Strategies η οποία πληρώθηκε προκειμένου να προσφέρει τις υπηρεσίες της στην αλλαγή του ονόματος, ενώ συμμετείχε και σε σχέδιο δημιουργίας παραπλανητικών λογαριασμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να «διεισδύσουν και να δημιουργήσουν διαιρέσεις στην αντιπολίτευση».

Ενδιαφέρον θα έχει να πληροφορηθούμε κατά πόσο οι εταιρίες αυτές, ή άλλες, έχουν εμπλακεί και στην Ελλάδα συνεργαζόμενες με την Ελληνική πλευρά προκειμένου να περάσει στην κοινή γνώμη η συμφωνία του κ. Τσίπρα με τον κ. Ζάεφ.

Γράφει ο Independent

Το δημοψήφισμα για την αλλαγή του ονόματος έχει εξελιχθεί στο τελευταίο πεδίο συγκρούσεων μιας μάχης επιρροής που διεξάγεται με δημοψηφίσματα και εκλογές ανά την υφήλιο -μιας μάχης που συχνά υπερβαίνει τη γραμμή Ανατολή-Δύση και διεξάγεται όλο και περισσότερο υπόγεια. Από τη μία πλευρά λέγεται ότι βρίσκονται οι ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών και από την άλλη, όπως υποστηρίζει το Γραφείο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας, εμπορικοί σύμβουλοι έτοιμοι να αναπτύξουν μεθόδους του 21ου αιώνα.

Οι Ρώσοι δεν είναι οι μόνοι που προσπάθησαν να ασκήσουν επιρροή στη «Μακεδονία», διαπιστώνει το Γραφείο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας, στην αντίληψη του οποίου έχει περιέλθει πληροφορία ότι η βρετανική εταιρεία δημοσίων σχέσεων, Stratagem International, η οποία λέει ότι ειδικεύεται σε «συγκεκαλυμμένες» επιχειρήσεις που αποσκοπούν να επηρεάσουν ψηφοφόρους, εργάζεται για την καμπάνια του «ναι» στη «Μακεδονία» και αμείβεται από το Foreign Office για το έργο της εκεί.

Εκπρόσωπος του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε: «Το Ηνωμένο Βασίλειο χρηματοδοτεί έναν μικρό αριθμό ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων για να προσφέρουν τεχνικές συμβουλές προς υποστήριξη του δημοψηφίσματος». Η εντύπωση που δόθηκε ήταν ότι επρόκειτο για αμερόληπτη τεχνική βοήθεια ωστόσο σε επικοινωνία με τη Stratagem το Γραφείο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας διαπίστωσε ότι δεν επρόκειτο περί αυτού, διαβάζουμε. Ανακάλυψε επίσης ότι και μια άλλη εταιρία δημοσίων σχέσεων που εδρεύει στη Βρετανία, η Gabara Strategies, προσέφερε υπηρεσίες για την υποστήριξη της αλλαγής του ονόματος, που φαίνεται πως περιελάμβαναν και σχέδιο δημιουργίας παραπλανητικών λογαριασμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να «διεισδύσουν και να δημιουργήσουν διαιρέσεις στην αντιπολίτευση».

Το ενδιαφέρον των δυτικών εταιρειών δημοσίων σχέσεων στο δημοψήφισμα της πΓΔΜ αναδεικνύει το πόσο η πόλωση και η αδυναμία πρόβλεψης του σημερινού πολιτικού κλίματος μεταβάλλουν ακόμη και ασήμαντες χώρες σε στόχους επιχειρήσεων επιρροής τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση.

 

 

Πηγή: thepresident.gr

 

OmegaNbc.com

 

Tο OmegaNbc.com δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα
τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε,
προκλητικά, συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει 
και το OmegaNbc.com ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.

«Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπισθώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες.» Φραγκίσκος Μαρία Αρουέ «Βολταίρος» (1694-1778).

Δικαίωμα συμμετοχής στη συζήτηση έχουν μόνο όσοι έχουν επιβεβαιώσει το email τους στην υπηρεσία disqus.com