Του Λοχαγού (ΠΖ) Brandon Morgan*

Είναι χάραμα ενός καλοκαιρινού πρωινού. Όλα είναι ήσυχα στο πεδίο της μάχης λίγο πριν το τάγμα ξυπνήσει για την προετοιμασία και τις κινήσεις της επόμενης ημέρας. Οι στρατιώτες σε επιφυλακή, με κοιμισμένα μάτια και σχεδόν ξαφνιασμένοι ακούνε ένα ήπιο βούισμα, και ξαφνικά, τα μάτια τους ανοίγουν διάπλατα, τα αυτιά τους τεντώνονται και η αδρεναλίνη κυλά με πλήρη ισχύ σε όλο τους το σώμα. «Drones!» φωνάζει ένας φρουρός, καθώς όλοι βουτούν για την κοντινότερη κάλυψη. Είναι πολύ αργά. Σε λίγα λεπτά, δεκάδες ρουκέτες σφυρίζουν πέφτοντας από τους ουρανούς, κατακερματίζοντας τις θέσεις του τάγματος σε μια κόλαση φωτιάς. Πυρομαχικά διασποράς διασκορπίζονται, τεμαχίζοντας με θραύσματα ανθρώπους και μηχανές κάτω. Θερμοβαρικές κεφαλές εκρήγνυνται με τρομερό πάταγο, με την υπερπίεση να σκοτώνει αμέσως όσους αναζητούσαν σωτηρία στο κλειστό καταφύγιο τους. Σε μόλις τρία λεπτά, ολόκληρο το τάγμα βρίσκεται συνθλιμμένο σε μια φλεγόμενη μάζα, κατεστραμμένο από ένα συγκεντρωτικό φραγμό από ρουκέτες και πυραύλους που ρίχθηκαν από τριάντα χιλιόμετρα μακριά.

Αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία. Είναι η ιστορία ενός ουκρανικού μηχανοκίνητου τάγματος στο Donbass, που κομματιάστηκε από μαζικά πυρά ρωσικού πυραυλικού Πυροβολικού μεγάλης εμβέλειας. Και από την οπτική του αμερικανικού στρατού, η πιο τρομακτική πτυχή αυτής της καταστροφής είναι αυτή: δεν εξοπλίζουμε ή δεν εκπαιδεύουμε τις δικές μας δυνάμεις Πυροβολικού να προκαλούν αυτό το είδος καταστροφής. Μετά από χρόνια εκστρατειών αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και αποστολές σταθεροποίησης, κατά τις οποίες η ελαχιστοποίηση των παράπλευρων ζημιών ήταν – πρωτίστως – η κορυφαία μας προτεραιότητα, τώρα βρισκόμαστε σε επαφή με την ιδέα ότι τα πυρά ακριβείας που ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο τέτοιων παράπλευρων ζημιών αποτελούν την αρχή και το τέλος της έμμεσης υποστήριξης. Αυτή η διαχρονική πεποίθηση θα σπείρει την καταστροφή σε μελλοντικές συγκρούσεις εναντίον ισοδύναμων εχθρών, οι οποίοι μπορούν και θα βάλλουν περισσότερες οβίδες και ρουκέτες σε μικρότερο χρόνο και σε μεγαλύτερο εύρος από όσο θα μπορούσαμε ποτέ να ελπίζουμε να ισοφαρίσουμε, πόσο μάλλον να ξεπεράσουμε. Πάνω απ ‘όλα, ο στρατός πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην απόκτηση, την κατάρτιση και την ανταπόκριση του πυροβολικού για να εξαπολύσει μαζικά πυρά σε μεγάλη απόσταση για να καταστρέψει τον εχθρό πολύ πριν να απαιτηθεί η δύναμη ελιγμών για να καλύψει την απόσταση και να αποτελειώσει τον εχθρό.

Από αριθμητική άποψη, ο αμερικανικός στρατός παρατάσσει μια Ταξιαρχία πυραυλικού Πυροβολικού σε κάθε Σώμα Στρατού. Αυτό μεταφράζεται σε ένα περίπου σύστημα πυραυλικού πυροβολικού για κάθε τέσσερα πυροβόλα σωλήνων της ενεργούς δύναμης. Αναγνωρίζοντας την καθαρή ισχύ και την ανώτερη εμβέλεια αυτών των οπλικών συστημάτων, ο Ρωσικός Στρατός παρέταξε τρία συστήματα πυραύλων για κάθε τέσσερις σωλήνες στο Donbass. Αν συνεχιστεί αυτή η αυξανόμενη τάση της ρωσικής προτίμησης για τα πυραυλικά συστήματα, ο Αμερικανικός Στρατός θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ένα αριθμητικό μειονέκτημα τριών προς ένα σε συστήματα πυραύλων σε κάθε αντιπαράθεση. Ο Αμερικανικός Στρατός πρέπει να εξετάσει την απόκτηση και την ανάπτυξη συστημάτων πυραυλικού πυροβολικού μεγάλης εμβέλειας όταν θα έρθει η ώρα να λάβει αποφάσεις για το πώς θα αυξήσει τη δύναμή του. Το απόφθεγμα του στρατηγού William T. Sherman – «Μια πυροβολαρχία αξίζει όσο χίλια μουσκέτα» – γίνεται όλο και πιο οξύ δεδομένης της καταστρεπτικότητας και της ευρύτατης γκάμας των σημερινών συστημάτων πυραυλικού πυροβολικού και των πυρομαχικών τους.

Εκτός από την αύξηση της ποσότητας και των δυνατοτήτων του πυραυλικού πυροβολικού, ο Στρατός πρέπει να αυξήσει τη χρηματοδότηση για την ανάπτυξη των απεγνωσμένα αναγκαίων βελτιωμένων πυροβόλων. Το μοντέλο M109A7, το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη ως αναβάθμιση του μοντέλου A6, αντιπροσωπεύει μια περιορισμένη βελτίωση, διατηρώντας το ίδιο εύρος βεληνεκούς των είκοσι δύο χιλιομέτρων, ένα ρυθμό βολής ενός βλήματος το λεπτό και καμία δυνατότητα πολλαπλών βολών και ταυτόχρονης πρόσπτωσης στο στόχο. Ο στρατός μας δέχτηκε αυτή τη μειωμένης απόδοσης στα συστήματα πυροβολικού, λόγω των σημαντικών πλεονεκτημάτων που διατηρούσαμε ιστορικά στην ικανότητα της Πολεμικής Αεροπορίας μας να χτυπά βαθιά κι ανεμπόδιστα, στην εχθρική επικράτεια. Αυτή η υπεροχή στον αέρα δεν αποτελεί πλέον εγγύηση στον περίπλοκο ιστό των οπλικών συστημάτων απαγόρευσης/άρνησης περιοχής, τα οποία θα στοχεύουν τα αεροσκάφη και τους στόλους αεροπλανοφόρων μας από απόσταση αρκετών εκατοντάδων χιλιομέτρων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αναζητήσουν το πυροβόλο όπλο που μπορεί να ισοφαρίσει ή να ξεπεράσει το γερμανικό PZH 2000, ένα εντυπωσιακό σύστημα που μπορεί να φτάσει σε βεληνεκή έως και τριάντα χιλιόμετρα (χωρίς βοήθεια), να πυροδοτεί με ρυθμό δέκα βλημάτων ανά λεπτό, και να χτυπά το στόχο με πέντε βλήματα ταυτόχρονα για μεγιστοποίηση της καταστρεπτικότητάς του.

Ενώ ο Στρατός προωθεί νέες πρωτοβουλίες για την αύξηση της εμβέλειας των πυροβόλων, των ρουκετών και των πυραυλικών συστημάτων μας, η θεσμική μας προκατάληψη προς μια ανώτερη δύναμη ελιγμών υποστηριζόμενη από περιορισμένα πυρά ακριβείας θα περιορίσει την ικανότητά μας να μεγιστοποιήσουμε την εκπαίδευση και την ανάπτυξη αυτών των όπλων το σύγχρονο πεδίο μάχης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ) πρέπει να βελτιώσουν σημαντικά την εκπαίδευση των πυροβολητών ώστε να μεγιστοποιήσουν τη φονικότητά τους στο πεδίο της μάχης. Αυτό πρέπει να ξεκινήσει με την αναγνώριση από όλο το στράτευμα των πολιτισμικών μεροληψιών που μας διακρίνουν, εξαίροντας τα επιτεύγματα των πεζών στη μάχη μικρών αποστάσεων πάνω από τους ρόλους όλων των άλλων ειδικοτήτων (και κάνω αυτό το επιχείρημα ως πεζός). Η συλλογική μας μνήμη για το τί σημαίνει δόξα στο πεδίο της μάχης περιστρέφεται γύρω από τις εικόνες της επίθεσης του Pickett στο Gettysburg, τον Τομ Χανκς ως αξιωματικό πεζικού να ορμάει μέσα στα καταιγιστικά πυρά των πολυβόλων στην παραλία Omaha και τον Dick Winters, ηγέτη μιας ομάδας συμπολεμιστών πεζών να πέφτει με αλεξίπτωτο στη Γαλλία ενώ τα γερμανικά αντιαεροπορικά φωτίζουν τον ουρανό με θανάσιμα πυρά γύρω του.

Σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις, το προπαρασκευαστικό πυροβολικό ήταν είτε ανεπαρκές, είτε αναποτελεσματικό ή ανύπαρκτο, και χιλιάδες πεζοί πλήρωσαν το τίμημα με τη ζωή τους. Το σύγχρονο πεδίο μάχης γίνεται όλο και πιο φονικό με την μαζική εισροή εξαιρετικά προχωρημένων επανδρωμένων και μη-επανδρωμένων πλατφορμών μάχης ικανών να στοχεύσουν τις δυνάμεις των ΗΠΑ σε μεγάλες αποστάσεις. Επιλέγοντας να χρησιμοποιεί μια περιορισμένη ποσότητα κατώτερων συστημάτων πυροβολικού και αντ ‘αυτού να στηρίζεται σε δυνάμεις ελιγμών για να κάνουν το μερίδιο του λέοντος από τη σκληρή δουλειά της μάχης σε κοντινές αποστάσεις είναι συνταγή για καταστροφή. Αντ ‘αυτού, ο στρατός των ΗΠΑ θα πρέπει να επικεντρωθεί στο πώς το πυροβολικό των σωλήνων και των πυραύλων, ενσωματωμένο στην κοινή δικτυοκεντρική οργάνωση, μπορεί να συγκεντρώσει την ισχύ πυρός που είναι απαραίτητη για να καταστρέψουν την πλειοψηφία των εχθρικών δυνάμεων πολύ πριν το πεζικό και τα τεθωρακισμένα καλύψουν την απόσταση από έναν εχθρό που θα είναι πλέον ανίκανος για άμεσα πυρά.

Τέλος, η αύξηση της ανταπόκρισης του Πυροβολικού θα καταστήσει τη δύναμη συνδυασμένων όπλων του αμερικανικού στρατού πολύ πιο θανατηφόρα στο σύγχρονο πεδίο μάχης. Οι ανώτεροι ηγήτορες πρέπει να εξετάσουν το θέμα της οργάνωσης πυροβόλων κάτω από το επίπεδο ταξιαρχίας, επιτρέποντας έμμεσα πυρά από στοιχεία που θα παρέχουν άμεση υποστήριξη σε τάγματα πεζικού και τεθωρακισμένων για να επιτύχουν μέγιστη ανταπόκριση. Το πυραυλικό πυροβολικό θα πρέπει να τίθεται στη διάθεση των διοικητών μεραρχιών και ταξιαρχιών για πραγματικά αποτελεσματικά πυρά. Ενώ τα τάγματα θα χρησιμοποιούν τα πυροβόλα τους για να υποστηρίξουν τις δυνάμεις ελιγμών τους, οι ταξιαρχίες μπορούν να διαμορφώσουν τον αγώνα με το δικό πυροβολικό πυραύλων τους δεκάδες χιλιόμετρα από το πεδίο της μάχης.

Η Ρωσία έχει ήδη υιοθετήσει αυτή την δομή στο Donbass, όπου η διασπορά του πεδίου της μάχης, σε συνδυασμό με την ανάγκη για πυρά ευκαιρίας μέγιστης καταστρεπτικότητας των δυνάμεων του εχθρού στο ανοιχτό πεδίο, συχνά απαιτούσαν αυτή την οργάνωση. Αυτή δεν είναι μια νέα ιδέα για το αμερικανικό σύστημα συνδυασμένων όπλων. Τα συντάγματα τεθωρακισμένου ιππικού προέβαλαν αυτή τη δομή, με κάθε τάγμα ελιγμών να περιέχει από μια πυροβολαρχία πυροβολικού για άμεση υποστήριξη, κατατάσσοντάς τις ανάμεσα στις πιο θανατηφόρες μονάδες του Στρατού – μέχρι να διαλυθεί το τελευταίο τέτοιο σύνταγμα το 2011. Η ανταπόκριση θα βελτιωθεί επίσης σημαντικά μέσω της αυξημένης εκπαίδευσης χρησιμοποιώντας στοιχεία UAV σε τακτικό επίπεδο για να εντοπίσει, να στοχεύσει και να παρατηρήσει μονάδες εκπομπής πυρών. Οι διοικητές θα πρέπει να είναι σε θέση να εκπαιδεύονται σε ανεκτικά περιβάλλοντα εκπαίδευσης, όπου θα ενθαρρύνονται να αναλάβουν ρίσκο και να πετούν αυτά τα συστήματα με ελάχιστους περιορισμούς εμβέλειας και επιπτώσεις για κατεστραμμένα ή χαμένα συστήματα.

Οι πυροβολητές του αμερικανικού στρατού έχουν εξυπηρετήσει με τεράστια προσφορά από το Bunker Hill ως τη Βαγδάτη και μετά. Το αμερικανικό πυροβολικό επέδειξε εξαιρετική ισχύ πυρός και ακρίβεια στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εγκαθιδρύοντας το σύστημα προκεχωρημένου παρατηρητή, κέντρο διεύθυνσης πυρών και πυροβολαρχίες που θα μπορούσαν γρήγορα και με ακρίβεια να καταστρέψουν τον εχθρό. Καθώς το πεδίο μάχης γίνεται πιο φονικό και πιο εκτεταμένο, η ανάγκη για μαζικά, καλά εκπαιδευμένα και με μεγάλη ανταπόκριση πυρά καθίσταται ολοένα και πιο κρίσιμο στοιχείο για τη νίκη. Η ενίσχυση της εμβέλειας του πυροβολικού μας, η ικανότητά του να συγκεντρώνει βλήματα επί των στόχων και η άμεση ανταπόκριση των πυρών μας είναι επιτακτική ανάγκη εάν θέλουμε να παραμείνουμε ο επικρατέστερος στρατός στο σύγχρονο πεδίο μάχης.

*Ο Λοχαγός Harrison (Brandon) Morgan είναι αξιωματικός του πεζικού. Αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Ακαδημία των Ηνωμένων Πολιτειών τον Μάιο του 2013. Υπηρέτησε ως διοικητής διμοιρίας όπλων λόχου πεζικού στο Ιράκ κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Inherent Resolve και αναπτύχθηκε στην Ευρώπη με την 2η ABCT (Ομάδα Μάχης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας), της 1ης ΜΠ , όπου υπηρέτησε στη Λιθουανία. Τώρα υπηρετεί ως μάχιμος διμοιρίτης της ταξιαρχίας.

Οι απόψεις που εκφράζονται είναι αυτές του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν την επίσημη θέση της Στρατιωτικής Ακαδημίας των Ηνωμένων Πολιτειών, του Τμήματος του Στρατού ή του Υπουργείου Άμυνας.

Πηγή: proelasi.org –  mwi.usma.edu

OmegaNbc.com

Tο OmegaNbc.com δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα
τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε,
προκλητικά, συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει 
και το OmegaNbc.com ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.

«Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπισθώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες.» Φραγκίσκος Μαρία Αρουέ «Βολταίρος» (1694-1778).

Δικαίωμα συμμετοχής στη συζήτηση έχουν μόνο όσοι έχουν επιβεβαιώσει το email τους στην υπηρεσία disqus.com