Ο Ιός της κατάρρευσης ενός συστήματος.
Αφορμή για αυτό το άρθρο, υπήρξαν τα τελευταία κατακλυσμιαία γεγονότα, με την εμφάνιση του ιού κορόνα covid-19, γεγονότα πρωτοφανή, όχι μόνο για την ελληνική πραγματικότητα, αλλά και την παγκόσμια.
Στο άρθρο αυτό δεν θα ασχοληθούμε με τον covid-19 αυτόν καθαυτόν, αλλά με όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, προσπαθώντας να διερευνήσουμε την όλη κατάσταση, από άλλη οπτική γωνία.
Τα βασικά ερωτήματα τα οποία ταλανίζουν πολλούς ανθρώπους αυτήν την χρονική περίοδο είναι, εάν ο ιός αυτός είναι τόσο επικίνδυνος όσο ανακοινώνεται αλλά και εάν είναι τεχνητός η φυσικός.
Αρχικά θα δεχτούμε την ύπαρξή του και την επικινδυνότητά του, γιατί απλώς δεν είμαστε ειδικοί για να γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ή όχι το αντίθετο, αλλά και όλα όσα βλέπουμε και ακούμε από τους ειδικούς αυτό καταδεικνύουν προς το παρόν .
Ο ιός είναι τεχνητός η φυσικός; Αυτό είναι άλλο ένα ερώτημα στο οποίο πολλοί προσπαθούν να απαντήσουν, χωρίς όμως να μπορεί να αποδειχθεί κάτι το οποίο να μας παραπέμπει σε ανθρώπινη παρέμβαση στην όλη υπόθεση, προς το παρόν αυτό μας αναγκάζει ελλείψει στοιχείων να δεχτούμε πάλι την άποψη ότι δεν υπάρχει κάποια ανθρώπινη παρέμβαση και ότι είναι δημιούργημα της φύσης.
Για εμάς όμως τα ερωτήματα αυτά, ναι μεν έχουν την σημασία τους, ανεξαρτήτως απαντήσεως, αλλά δεν είναι το κυρίως πρόβλημα.
Θα αρχίσουμε να αναπτύσσουμε τις σκέψεις μας κάπως ανορθόδοξα και φαινομενικά άσχετα με τα πρωτοφανή γεγονότα τα οποία ζούμε, αλλά πιστεύουμε ότι η προσέγγισή μας, θα δώσει άλλη διάσταση στην όλη κατάσταση, μια διαφορετική οπτική γωνία σε όλα αυτά.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια υπάρχει μια αυξανόμενη οικονομική αλληλεξάρτηση των χωρών παγκοσμίως, μέσω του αυξανόμενου όγκου και της ποικιλίας διεθνών συναλλαγών αγαθών και υπηρεσιών, της ελεύθερης ροής κεφαλαίου διεθνώς και της γρήγορης και ευρείας διάχυσης της τεχνολογίας.
Ένα ιδιαίτερα περίπλοκο σύμπλεγμα φαινομένων και σχέσεων σε παγκόσμια κλίμακα, η ενίσχυση και επέκταση των πολυεθνικών εταιρειών, η ανάδυση παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών, η επέκταση των πολιτικών συμφερόντων σε περιοχές και χώρες οι οποίες δεν γειτνιάζουν, η προσπάθεια για ανάπτυξη διαπολιτισμικών επαφών και η προσπάθεια δημιουργίας μιας παγκόσμιας κουλτούρας, μας δίνουν μια καλή εικόνα της όλης κατάστασης.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έκαναν την εμφάνισή τους διάφορες τάσεις και ενισχύθηκαν σημαντικά από τις ηγεσίες σε όλο τον κόσμο, όπως η αυξημένη διεθνή κινητικότητα αγαθών, χρημάτων, πληροφοριών και ανθρώπων, καθώς και η ανάπτυξη της τεχνολογίας, των οργανισμών, των νομικών συστημάτων και των υποδομών τα οποία συνέβαλλαν σε αυτήν την κινητικότητα.
Έτσι έχουμε περισσότερες διεθνείς πολιτισμικές ανταλλαγές – επιρροές, με την σημαντική ενίσχυση της πολυπολιτισμικότητας, (ότι και εάν σημαίνει αυτό), μέσω της εξαγωγής ή της εισαγωγής πολιτισμικών στοιχείων – “κουλτούρας”, περισσότερα ταξίδια και τουρισμό σε χώρες του εξωτερικού, αυξημένη μετανάστευση, περιλαμβανομένης της παράνομης μετανάστευσης, εξαγωγή τοπικών καταναλωτικών αγαθών (π.χ. τρόφιμα) σε άλλες χώρες (τα οποία συχνά προσαρμόζονται στην κουλτούρα όπου εισάγονται), παγκόσμιες μόδες και παγκόσμια μαζική κουλτούρα, διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις, καθώς και προσπάθεια δημιουργίας νέων παγκόσμιων αξιών.
Η νέες τεχνικές και νομικές υποδομές όπως η ανάπτυξη παγκόσμιας υποδομής τηλεπικοινωνιών και η μεγαλύτερη διασυνοριακή ροή δεδομένων, με χρήση του διαδικτύου, δορυφόρων επικοινωνίας, υποβρύχιων συρμάτων με οπτικές ίνες, και κινητής τηλεφωνίας αλλά και η αύξηση του αριθμού προτύπων τα οποία εφαρμόζονται διεθνώς (π.χ. πνευματική ιδιοκτησία, ευρεσιτεχνία), η δημιουργία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, βοήθησαν και βοηθούν σε αυτήν την διεθνή κινητικότητα.
Όλη αυτή η διαδικασία καθιερώθηκε να την ονομάζουμε παγκοσμιοποίηση, μια διαδικασία η οποία έχει σκοπό να δημιουργήσει μια Νέα Τάξη Πραγμάτων, με διάφορες εκδοχές της (παγκόσμια τάξη ή διεθνής τάξη πραγμάτων κ.λπ.).
Η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι κάτι απλό στην σύλληψη και την κατανόηση της, αν και δεν φαίνεται να εξαντλείται εδώ όλη η φιλολογία γύρω από τα πλοκάμια της. Γιατί φαινομενικά σημαίνει έναν νέο τρόπο οικουμενικής διακυβέρνησης του κόσμου, μέσω ενιαίων πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτισμικών συστημάτων , οι πολιτικοί ωστόσο δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να εξηγήσουν πώς θα συμβεί αυτό.
Όταν όμως η οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία μιλά ή καλεί σε Νέα Τάξη Πραγμάτων, δεν συνειδητοποιεί ότι αυτή η έννοια της παγκόσμιας διακυβέρνησης, προκαλεί στους πολίτες ρίγη ανατριχίλας. Γιατί αυτοί εκλέγουν εθνικές κυβερνήσεις και όχι Παγκόσμια συμβούλια!
Φυσικά εδώ γεννάται ένα βασικό ερώτημα, εάν πράγματι είναι τόσο καλή η παγκοσμιοποίηση και η Νέα Τάξη Πραγμάτων την οποία επικαλούνται φανερά πλέον πολλοί πολιτικοί παγκοσμίως, γιατί ποτέ δεν έχουν προβεί σε ανάλυση, του πως θα συμβεί αυτό και ποιά αποτελέσματα θα επιφέρει σε όλα τα επίπεδα, από την πολιτική, την οικονομία, μέχρι και την κοινωνία και τον πολιτισμό.
Οι υποστηρικτές της Νέας Τάξης Πραγμάτων είναι πολλοί, αλλά δεν έχουν όλοι το ίδιο πράγμα στο μυαλό τους, υπάρχουν πολλές απόψεις και τάσεις επάνω σε αυτό το θέμα, οι βασικές κατά την άποψή μας είναι τρεις, έτσι έχουμε άλλους να ονειρεύονται μια παγκόσμια κυβέρνηση, σε σοσιαλιστικά η κομμουνιστικά πρότυπα και άλλους σε πιό “δημοκρατικά” πρότυπα, μέσω ενός αντιπροσωπευτικού συστήματος δυτικού τύπου, ενώ και οι δυο αυτές τάσεις, τοποθετούν αυτήν την παγκόσμια κυβέρνηση στα πλαίσια μιας παγκόσμιας ομοσπονδίας, με ό,τι συνεπάγεται ο όρος ομοσπονδία.
Υπάρχει όμως και μια τρίτη τάση, όπου μια παγκόσμια κυβέρνηση, εκλεγμένη από αντιπροσώπους οι οποίοι θα εκλέγονται πλανητικά, με ρόλο την επίβλεψη των εκατοντάδων χιλιάδων, μικρών αποκεντρωμένων τοπικών κυβερνήσεων σε κάθε πόλη – δήμο, με τις πόλεις να έχουν σημαντικά διευρυμένες εξουσίες, επειδή θα μετατραπούν σε ένα είδος πόλης – κράτους, το βασικό σε αυτήν την οργανωτική δομή όμως, θα είναι ότι τον κύριο ρόλο θα έχουν οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, οι οποίες με την δύναμη την οποία ήδη έχουν, αλλά και την μεγαλύτερη την οποία θα αποκτήσουν σε τέτοιο περιβάλλον, θα έχουν τον πρώτο λόγο, γιατί θα είναι σε θέση να μπορούν να επηρεάζουν απολύτως σε όλα τα επίπεδα αυτές τις μικρές δομές εξουσίας.
Σκεφθείτε μόνο ότι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις, αλλά και αυτό το οποίο τα τελευταία χρόνια μάθαμε να λέμε ως (αγορές), δηλαδή αυτές τις λίγες δεκάδες οικογένειες, οι οποίες κρατούν τον παγκόσμιο πλούτο στα χέρια τους (μέσα παραγωγής & χρήμα), σήμερα έχουν την δυνατότητα να επηρεάζουν αποφασιστικά ολόκληρα κράτη και όχι μόνο μικρά και αδύνατα αλλά και μεγάλα και σημαντικά κράτη, σε σημείο ώστε να μπορούν να τα αναδείξουν ή να τα καταστρέψουν.
Αυτή η οικονομική και επιχειρηματική ελίτ, πρωτοστατεί στην «πολιτική» Νέα Τάξη Πραγμάτων και την παγκόσμια διακυβέρνηση την οποία ευαγγελίζεται, επιστρατεύοντας ιδεολογικά και ρητορικά σχήματα για να θολώνουν τα νερά, η οικουμενική ειρήνη, η ελευθερία, τα δικαιώματα του ανθρώπου και η δημοκρατία δεν είναι παρά ωραίες λέξεις, για να προωθηθούν υστερόβουλοι σκοποί από τα κέντρα αποφάσεων.
Κάποιοι φυσικά θα πουν ότι δεν υπάρχουν υστερόβουλοι σκοποί και ότι όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια άκρατη συνωμοσιολογία.
Ίσως να συμφωνούσαμε μαζί τους, εάν όπως ήδη προαναφέραμε, οι πολιτικοί έμπαιναν στον κόπο να μας εξηγήσουν τι εννοούν και να μην γενικολογούν, αποφεύγοντας συστηματικά την όποια σοβαρή και επισταμένη ανάλυση επί του θέματος, αλλά με την συνωμοσιολογία θα ασχοληθούμε παρακάτω πιό αναλυτικά.
«Θα έχουμε παγκόσμια κυβέρνηση είτε σας αρέσει είτε όχι. Η μόνη ερώτηση είναι εάν αυτή η κυβέρνηση θα προκύψει με κατάκτηση ή συναίνεση», διατυμπάνισε ο τραπεζίτης James Warburg στις 17 Φεβρουαρίου 1950 σε εξεταστική επιτροπή της αμερικανικής Γερουσίας!
Μια τέτοια διαφαινόμενη διαπλοκή πολιτικής εξουσίας και οικονομικών παραγόντων, με όσες “αθώες” διακηρύξεις, ιδεολογικά και ρητορικά σχήματα και εύηχες ωραίες λέξεις να “ντυθεί”, δεν μπορεί να σταματήσει, το να προκαλούνται στους πολίτες ρίγη ανατριχίλας, απλώς και μόνο με το άκουσμα των λέξεων “Νέα Τάξη Πραγμάτων”.
Δεν θα μπούμε καν στην διαδικασία να αναλύσουμε εάν ένα σύστημα, όπως τα παραπάνω θα μπορούσε να λειτουργήσει στα πλαίσια μιας αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, (όσο δημοκρατία μπορεί να χαρακτηριστεί η λήψη αποφάσεων μέσω αντιπροσώπων, οι οποίοι σε πολλές των περιπτώσεων άλλα ευαγγελίζονται προεκλογικώς και άλλα πράττουν μετεκλογικώς), καθώς και μόνο τα νούμερα είναι απαγορευτικά της όποιας πραγματικής αντιπροσώπευσης.
Ακόμη και μια παγκόσμια βουλή αντιπροσώπων των 1.000, ή ακόμη και των 10.000 αντιπροσώπων, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση, να μπορέσει να δώσει ικανή αντιπροσώπευση, σε έναν πληθυσμό των 7.500.000.000 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, όταν σήμερα με αντιπροσώπευση μικρότερων πληθυσμών στα κράτη, υπάρχει σοβαρότατη δυσλειτουργία και διαπλοκή.
Στο πλαίσιο όλων των παραπάνω διεργασιών υπάρχει και λειτουργεί και το ελληνικό κράτος, όπου τα τελευταία 46 χρόνια το πολιτικό και οικονομικό σύστημα έχει εναρμονιστεί πλήρως ως προς τις παγκόσμιες “τάσεις” η τις παγκόσμιες εντολές θα έλεγε κάποιος άλλος.
Ποτέ όμως αυτό το πολιτικό σύστημα, δεν μίλησε καθαρά για αυτές τις τάσεις τις οποίες ακολουθεί πιστά εδώ και δεκαετίες, ποτέ αυτό το σύστημα δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει.
Από την άλλη συχνά πυκνά συμβαίνουν τυχαία, ή μη γεγονότα, τα οποία αναγκάζουν τους πολίτες να δέχονται εκ των πραγμάτων τις πολιτικές αυτές, για παράδειγμα το “φαινόμενο” της μαζικής μετανάστευσης, ή το ειδικό καθεστώς το οποίο επιβάλεται μετά από μια χρεωκοπία.
Βέβαια για να μην ξεχνιόμαστε, να σας θυμίσουμε ότι η επιτυχία της παγκοσμιοποίησης, έγκειται σε τρεις παράγοντες: στον ρόλο της μαζικής μετανάστευσης ανθρώπων, στο διεθνές εμπόριο και στις γρήγορες μετακινήσεις κεφαλαίων και την ολοκλήρωση των χρηματοπιστωτικών αγορών και αυτά δεν τα λέμε εμείς, είναι κάτι το οποίο λένε οι ίδιοι οι υποστηρικτές αυτών των πρακτικών.
Ένας ολόκληρος λαός επαναπαύθηκε ή τον εφησύχασαν σκόπιμα και εναπόθεσε στα χέρια λίγων την μοίρα του.
Υπάρχει ένας μύθος του Αισώπου, “ο ψεύτης βοσκός” και φυσικά δεν θα καθήσουμε να σας διηγηθούμε την ιστορία αυτή για όσους δεν την ξέρουν, γιατί έπρεπε να είναι γνωστή όπως και όλοι οι μύθοι του Αισώπου και όχι να ξέρουν μόνο απ’ έξω και ανακατωτά και τα 8 βιβλία του Χάρι Πότερ.
Λοιπόν ο μύθος του Αισώπου “ο ψεύτης βοσκός” καταλήγει σε ένα βασικό συμπέρασμα, ο ψεύτης ένα μόνο κέρδος βγάζει, να μην τον πιστεύει κανένας ούτε όταν λέει αλήθεια.
Το Ελληνικό πολιτικό σύστημα και μιλάμε για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, εδώ και δεκαετίες, μίλαγε στον ελληνικό λαό και έλεγε λόγια μεγάλα και τρανά, μεγάλες ιδέες, ιδεολογικά και ρητορικά σχήματα με εύηχες ωραίες λέξεις, αλλά τις περισσότερες φορές μόνο λέξεις, μόνο συνθήματα, ίσα ίσα για να διεγείρουν την φαντασία των πολιτών, υπονοώντας τα μέγιστα και τα βέλτιστα.
Μας είπαν λόγια “δεξιά”, μας είπαν λόγια “αριστερά” υπονοώντας κάθε φορά ότι θέλαμε να ακούσουμε, αλλά έντεχνα ποτέ δεν το έλεγαν, και εμείς χειροκροτούσαμε κάθε φορά, μια τον έναν και μια τον άλλον, λόγια τα περισσότερα από τα οποία, ουδέποτε έγιναν πράξη, αλλά και όσα έγιναν, ήταν ή λειψά, ή διαστρεβλωμένα, έτσι ώστε στην πράξη να μην έχουν κανένα απολύτως αντίκρισμα, καμία απολύτως σχέση, με τις εύηχες ωραίες λέξεις τις οποίες μας έκαναν να φαντασιωνόμαστε.
Εδώ και 46 χρόνια λοιπόν, κάποιοι μας παραμύθιαζαν εναλλάξ και εμείς φαντασιωνόμαστε εναλλάξ.
Μεγάλο χρονικό διάστημα θα έλεγε κάποιος και πράγματι είναι, αλλά δεν θα είχε κρατήσει τόσο πολύ, εάν δεν είχαν χρησιμοποιηθεί διάφορες τεχνικές και μέθοδοι κάθε φορά που το σύστημα παρουσίαζε δυσλειτουργία η απλώς διαφαίνονταν κάποια.
Μην φαντασθείτε κάτι εξεζητημένο και πολύπλοκο, οι περισσότερες τεχνικές και μέθοδοι είναι γνωστές αιώνες τώρα, καθώς ήδη έχουν εφαρμοσθεί σε μικρότερη η μεγαλύτερη κλίμακα.
Η βασική τεχνική του πολιτικού συστήματος, στηρίζεται στις βασικές ανάγκες του ανθρώπου, ώστε να μπορεί χειραγωγεί τις μάζες μέσα από αυτές.
Οι έξι βασικές Ανθρώπινες Ανάγκες:
1) Βεβαιότητα
Η πρώτη βασική ανάγκη του ανθρώπου είναι η αίσθηση της βεβαιότητος ότι έχει καλύψει τα απαραίτητα στην ζωή του.
Τροφή, υγεία, στέγη και οποιαδήποτε άλλα υλικά αγαθά. Η αλήθεια είναι ότι εάν δεν έχεις να φας ή κάπου να κοιμηθείς, τότε είναι αρκετά δύσκολο να ασχοληθείς με την πνευματικότητά σου, χωρίς να είναι ακατόρθωτο βέβαια.
2) Αβεβαιότητα ή ποικιλία
Η δεύτερη βασική ανάγκη του ανθρώπου είναι η ποικιλία. Η ανάγκη για αλλαγή, για ποικιλία ερεθισμάτων, αλλαγή σκηνικών, διάφορα είδη διασκέδασης και ψυχαγωγίας και φυσικής άσκησης.
Μπορείς κάθε μέρα να τρως το ίδιο φαγητό ή να κάνεις την ίδια άσκηση, συστηματικά και επί χρόνια; Η ανάγκη μας για αλλαγή δεν το επιτρέπει. Έτσι, κάθε φορά ταξιδεύουμε σε διαφορετικούς τόπους, δοκιμάζουμε καινούρια φαγητά και αντί για γυμναστήριο, πηγαίνουμε κολυμβητήριο ή χορό.
3) Σημαντικότητα
Οι περισσότεροι άνθρωποι, αν όχι όλοι, αισθάνονται την ανάγκη να αισθανθούν ιδιαίτεροι, ξεχωριστοί ή σημαντικοί. Έτσι, κάνουν κινήσεις για να κερδίσουν αναγνωρισιμότητα και αποδοχή από τους άλλους ή από τούς εαυτούς τους.
Πολλοί, όταν αισθάνονται ασήμαντοι, θυμώνουν και δείχνουν τον θυμό τους ώστε να υποχρεώσουν τους άλλους να τους αναγνωρίσουν ως σημαντικούς.
Βέβαια υπάρχει και το παράδοξο του να εκπέμπουν το γεγονός ότι είναι ασήμαντοι, για να αισθανθούν σημαντικοί όταν οι υπόλοιποι θα τους αναγνωρίσουν ως ασήμαντους. Για πολλούς λοιπόν, το μέγεθος των προβλημάτων τους, τους προσφέρει αναγνωρισιμότητα και τους κάνει να αισθάνονται ιδιαίτεροι.
4) Σύνδεση
Η τέταρτη βασική ανάγκη του ανθρώπου, είναι αυτή του ανήκειν. Ο άνθρωπος είναι ον αγέλης. Χρειάζεται την ομάδα και την υποστήριξη. Εξ’άλλου, επάνω σε αυτό έχει διαμορφωθεί όλη η κοινωνική δομή μας.
Υπάρχει η ανάγκη για σύνδεση, μέσω μίας ιδέας, ενός ανθρώπου, μίας αξίας ή μίας συνήθειας. Αυτό μας οδηγεί στην αγάπη, την ενεργή συμμετοχή στα κοινά ή την προσχώρηση σε μία ομάδα ανθρώπων, η οποία έχει ίδιες ιδέες και πεποιθήσεις με τις δικές μας.
5) Ανάπτυξη
Η πρώτη πνευματική ανάγκη του ανθρώπου είναι η ανάπτυξη. Τα πάντα στο σύμπαν είτε αναπτύσσονται, είτε πεθαίνουν.
Όπου υπάρχει στασιμότητα, υπάρχει και θάνατος. Αυτή η ανάγκη λοιπόν, οδηγεί τους ανθρώπους στην έρευνα, την μελέτη, την ανάλυση και τον πειραματισμό.
6) Συνεισφορά
Όπως δεν μπορούμε να επιβιώσουμε χωρίς την προσφορά των άλλων, έτσι και οι άλλοι χρειάζονται την δική μας προσφορά. Χωρίς αυτήν, η πνευματική ανάπτυξη είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Εάν το σκεφθείς, ένα μωρό δεν μπορεί να επιβιώσει μόνο του, ούτε και ένας υπερήλικας με ασθένεια ή κάποιο άτομο με ειδικές ανάγκες.
Έτσι, κάθε άνθρωπος καλύπτει αυτές τις ανάγκες του με θετικό, ουδέτερο ή αρνητικό τρόπο. Το βέβαιο είναι όμως ότι θα βρει οπωσδήποτε έναν τρόπο για να τις καλύψει. Οποιαδήποτε δραστηριότητα ή συναίσθημα καλύπτει τουλάχιστον τρεις από τις παραπάνω ανάγκες, μπορεί να γίνει εθιστική.
Φυσικά υπάρχει θετικός και αρνητικός εθισμός. Πάντα υπάρχει τρόπος να καλύψεις μία ανάγκη, αρκεί να βρεις έναν παραγωγικό και βιώσιμο τρόπο για να το κάνεις και να έχεις περισσότερη ευχαρίστηση, παρά πόνο.
Η χειραγώγηση των βασικών αναγκών του ανθρώπου από το πολιτικό & οικονομικό σύστημα.
Η ανάγκη του ανθρώπου να καλύψει τα απαραίτητα στην ζωή του, όπως τροφή, υγεία, στέγη και οποιαδήποτε άλλα αγαθά, ικανοποιείται πάντα μερικώς και όχι για όλους τους ανθρώπους, ώστε πάντα να υπάρχει η ανάγκη να καλυφθούν τα βασικά αλλά και πάντα να υπάρχει η ανάγκη για περισσότερα.
Ακόμη και όταν δεν υπάρχει ουσιαστική ανάγκη για κάποιο αγαθό υλικό και μη δημιουργείται έντεχνα μια ανάγκη, ώστε ο άνθρωπος να σπεύσει να την καλύψει, για παράδειγμα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά αγαθά, τα οποία μέσω των διαφημίσεων, αλλά και της μιμητικότητας – πιθηκισμού η οποία διακρίνει το ανθρώπινο είδος, πολλοί άνθρωποι μπήκαν στην διαδικασία για απόκτησή τους και όταν συμβαίνει αυτό, πολλές φορές μένουν αχρησιμοποίητα, ή μετά από κάποια χρήση τα βαριούνται εύκολα και τότε εμφανίζεται μια άλλη ανάγκη την οποία σπεύδει να καλύψει ξανά.
Η διαδικασία όμως για την κάλυψη των αναγκών αυτών, είτε είναι βασικές είτε όχι, είναι μια διεργασία η οποία κάνει τον άνθρωπο να επικεντρώνεται σε αυτήν, μην έχοντας “χρόνο” η απλώς να μην ενδιαφέρεται για κάτι άλλο, δημιουργώντας έτσι μια ηθελημένη “αποξένωση” από άλλα βασικά πράγματα της ζωής του.
Είναι αρκετά δύσκολο να ασχοληθείς με την πνευματικότητα – σκέψη, όταν έχεις ανάγκες, πραγματικές ή όχι, τις οποίες πρέπει να καλύψεις, γιατί “τρέχεις” συνεχώς.
Η πνευματική όμως ανάγκη του ανθρώπου για ανάπτυξη, οδηγεί ορισμένους ανθρώπους στην έρευνα, την μελέτη, την ανάλυση και τον πειραματισμό, ακόμη και όταν δεν έχουν έχουν εξασφαλίσει, ούτε τα βασικά αγαθά τους και αυτό είναι βασικό πρόβλημα για κάθε πολιτικό και οικονομικό σύστημα.
Έτσι η παραγωγή και διάθεση έτοιμης “σκέψης”, όπου αυτόκλητοι και κεκλημένοι ειδήμονες και ειδικοί σκέπτονται για εσένα, έρχεται να καλύψει και αυτήν την ανάγκη, παράγοντας “μασημένη τροφή” σκέψης και συμπεράσματα έτοιμα προς κατανάλωση μιας και οι άνθρωποι “τρέχουν” να καλύψουν τις άλλες “ανάγκες” τους.
Το πολιτικό και οικονομικό σύστημα είναι εδώ για εσένα πριν από εσένα και σε φροντίζει και σε αυτόν τον τομέα να σε ικανοποιήσει, ειδικά σε αυτόν τον τομέα.
Όποιος δεν έχει καταλάβει ακόμη, ότι εννοούμε τις Ανώνυμες εταιρίες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, καλύτερα να μην συνεχίσει να διαβάζει το κείμενο, τον ευχαριστούμε πολύ για το ότι κατόρθωσε να φθάσει έως εδώ και του ευχόμαστε καλή συνέχεια στην κάλυψη των αναγκών του.
Μια βασική ανάγκη η οποία έχει χρησιμοποιηθεί από το εκάστοτε σύστημα είναι και η ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει κάπου, σε μια ομάδα η οποία θα έχει τις ίδιες ιδέες και απόψεις, μια ομάδα όπου θα αισθάνεται ασφαλής, ως μέλος μιας αγέλης η οποία θα τον προστατεύσει και θα τον βοηθήσει να επιβιώσει, ή να διαβιώσει όταν αυτό χρειασθεί, και επάνω σε αυτό έχει διαμορφωθεί όλη η κοινωνική δομή μας.
Η ανάγκη αυτή του ανήκειν χρησιμοποιείται κατά βάσιν για να μπορεί να διαιρεί, αλλά και να κρατάει έντεχνα διαιρεμένους τους ανθρώπους, η διαίρεση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού σε μικρότερα, εξυπηρετεί στον ευκολότερο έλεγχο των μαζών, όπου όλες οι ομάδες ανθρώπων θεωρούν ταυτοχρόνως, ότι η δική τους είναι η “καλή” ομάδα και οι υπόλοιπες είναι οι “κακές”, παλιό το κόλπο του καλού και του κακού, παλιό και επιτυχημένο.
Οι ομάδες αυτές αντιπαλεύουν η μια την άλλη για την επικράτησή τους στο σύστημα και όταν κάποια σταματήσει να είναι στα “πράγματα”, αποσύρεται στον “πάγκο”, για να υποστεί την επιβαλλόμενη “ανανέωση”, περιμένοντας την σειρά της, ώστε όταν έρθει η ώρα για αλλαγή, να μπει ξανά στο παιχνίδι “φρέσκια” και “λαμπερή” ως κάτι νέο.
Έτσι καλύπτουν και την ανάγκη των ανθρώπων για Αλλαγή, παλιό καλό σύνθημα, (η πιο παλιοί θα το έχουν εντυπωμένο χαρακτηριστικά στην μνήμη τους), η οποία χρησιμοποιείται και στις ημέρες μας ως λέξη , αυτούσια η με συνώνυμα και παραλλαγές, όπως ανανέωση, εκσυγχρονισμός, κλπ. όπου σαφώς προδιαθέτουν ψυχικά τις μάζες για μια αλλαγή.
Βέβαια χωρίζοντας τους ανθρώπους σε ομάδες πάντα εγκυμονεί ο κίνδυνος κάποια ομάδα να “ξεφύγει” από τον έλεγχο του συστήματος, αλλά η μέθοδος του επιλεκτικού “ταΐσματος” ορισμένων και η δημιουργία της προσμονής και της προσδοκίας των υπόλοιπων “αφοσιωμένων”, ότι κάποια στιγμή θα επιλεγούν και αυτοί, μαζί με την τεχνική της διαίρεσης, λύνει το όποιο πρόβλημα, καθώς ήδη εξ συστάσεως της, η κάθε ομάδα έχει εμφυτευμένο εντός της τον “σπόρο” της υποδιαίρεσης, έτσι αποφεύγονται οι μη ελεγχόμενες εκρήξεις των μαζών αλλά και η τήρηση της γενικής κατεύθυνσης όπου θέλουν να οδεύσουν τα πράγματα, με μικροδιαφορές πάντα, γιατί πάντοτε πρέπει να υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσά τους.
Γιατί όπως καταλαβαίνετε, αλλιώς πεινάει και αρρωσταίνει ένας “αριστερός” η ένας “δεξιός” και αλλιώς ένας “κεντρώος”, βέβαια αυτή την διαφορά , ή την διαφορετικότητα, την χρησιμοποιούν κατά το δοκούν, καθώς άλλες φορές εξυπηρετεί και άλλες όχι τον στόχο τους.
Είναι βέβαια σημαντικό κάθε άνθρωπος να αισθάνεται σημαντικός, ιδιαίτερος και ξεχωριστός, η ανάγκη αυτή των ανθρώπων έρχεται και “καλύπτεται” έντεχνα, από την ένταξή τους σε διάφορες ομάδες όπως προείπαμε, ομάδες με ιδεολογικό πρόσημο, με κομματικό πρόσημο, αθλητικές, ή ομάδες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τα οποία άπτονται προσωπικών προτιμήσεων, σχετικώς με την θρησκεία (εννοούμε τις μικρές αλλά όλο αυξανόμενες μικρές η μεγαλύτερες “θρησκευτικές” ομάδες σε όλον τον κόσμο με πληθώρα δοξασιών, όπου συνυπάρχουν τα οικονομικά, τα κοινωνικά, τα προσωπικά και πολιτικά κίνητρα, κάτω από το πέπλο της όποιας δοξασίας ή πιστεύω τα οποία ονομάζουν θρησκεία), την διατροφή, τον έρωτα, την εμφάνιση, την “προσφορά” στον συνάνθρωπο και οτιδήποτε μπορεί να σκεφτεί κάποιος, υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες ομάδες και ομαδούλες, όπου ο κάθε εντασσόμενος εκεί, αισθάνεται “σημαντικός”, ότι κάτι είναι.
Η διαφορετικότητα σε όλα αυτά είναι βεβαίως αποδεκτή από το σύστημα και μάλιστα επιβραβεύεται, αλλά υπάρχουν και άλλες διαφορετικότητες οι οποίες δεν είναι “καλές”, όπως το να ανήκεις σε ένα έθνος για παράδειγμα, δηλαδή ένα σύνολο ανθρώπων τα οποία μοιράζονται κοινά γνωρίσματα όπως φυλή, γλώσσα, θρησκεία, κοινή ιστορία – πολιτισμό, γεωγραφική καταγωγή και έχουν κοινή συνείδηση, αυτό είναι “κακό”, πολύ “κακό”, γιατί η διαίρεση των μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού σε μικρότερα, εξυπηρετεί στον ευκολότερο έλεγχο των μαζών.
Μην ξεχνάτε ότι ανάμεσα στις τάσεις οι οποίες υπάρχουν για το πως θα πρέπει να είναι η Νέα Τάξη Πραγμάτων, υπάρχει μια η οποία θέλει εκατοντάδες χιλιάδες μικρές αποκεντρωμένες τοπικές κυβερνήσεις σε κάθε πόλη – δήμο, με τις πόλεις να έχουν σημαντικά διευρυμένες εξουσίες, επειδή θα μετατραπούν σε ένα είδος πόλης – κράτους.
Σας θυμίζει κάτι αυτό; Μήπως σας θυμίζει την εμμονή του πολιτικού συστήματός μας, για την αποκεντρωμένη διοίκηση, την επονομαζόμενη και τοπική αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού, όπου η κεντρική εξουσία μεταφέρει αρμοδιότητες σε αυτές τις μικρές μορφές εξουσίας;
Βέβαια αυτό όλο το εγχείρημα παρουσιάζεται σε εμάς ως δημοκρατικό επίτευγμα, όπου η εξουσία μεταφέρεται πιό κοντά στον λαό, με μεγαλύτερη διαφάνεια στην διαχείριση της εξουσίας κλπ., αναρωτηθείτε όμως, όντως είναι έτσι;
Όλα αυτά συνυπάρχουν σε μια εξαιρετικά σύνθετη διαπλοκή σχέσεων, μαζί με την δημιουργία νέων παγκόσμιων ευτελών, ή διαστρεβλωμένων “αξιών” και ηθικής, οι οποίες ευνοούν και συμβάλλουν στην διαίρεση των μεγάλων ομάδων σε μικρότερες υποδιαιρέσεις, ομάδες χωρίς καμία αξιόλογα σημαντική κοινή ιστορία, πολιτισμό, θρησκεία, γεωγραφικό χώρο η οικονομικό μέγεθος και εν τέλει χωρίς καμία συνοχή, άρα χωρίς καμία ουσιαστική δύναμη, η επιρροή εν τη γενέσει τους.
Divide et impera – διαίρει και βασίλευε
Niccolò di Bernardo dei Machiavelli
Νικολό Μακιαβέλι
Την Συνεισφορά την αφήσαμε για το τέλος, καθώς η ανάγκη προσφοράς των ανθρώπων είναι αυτή η οποία έχει χειραγωγηθεί πιό βάναυσα από όλες.
Χιλιάδες οργανώσεις, ΜΚΟ, σωματεία, ομάδες, ομαδούλες, οι οποίες δημιουργήθηκαν από αγνούς απλούς ανθρώπους αλλά και πάμπλουτους ολιγάρχες η “επώνυμους” πλούσιους και πολυεθνικές, οργανώσεις οι οποίες επικεντρώνουν στο συναίσθημα, που εκτός τους προφανείς σκοπούς, εξυπηρετούν την “Fast Food” ικανοποίηση της ανάγκης αυτής, προς ορισμένους όμως σκοπούς και κατηγορίες, αγνοώντας άλλους, αλλά και προς την ανάγκη να παρουσιασθεί ένα καλό προφίλ προς τις μάζες των ενδιαφερόμενων.
Για όσους βιαστούν να μας κατηγορήσουν, ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα και ότι πράγματι η προσφορά αυτή, από “επώνυμους” πλούσιους, η πάμπλουτους ολιγάρχες και πολυεθνικές ή μη εταιρίες, γίνετε από αγνή διάθεση για προσφορά, απλά θα σας ζητήσουμε να ανακαλέσετε στην μνήμη σας, πόσες από αυτές τις προσφορές έχουν προβληθεί τα μέγιστα, από τα διάφορα ΜΜΕ, με την μορφή διαφημίσεων, αλλά και υποτιθέμενων άρθρων – έρευνας “ευυπόληπτων” δημοσιογράφων, δήθεν προς χάριν της “ενημερώσεώς” μας.
Εμείς απλώς θα σας θυμίσουμε αυτό:
– Ὅταν οὖν ποιῇς ἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃς ἔμπροσθέν σου, ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς ῥύμαις, ὅπως δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν.
– Οταν λοιπόν συ κάμνης ελεημοσύνην, μην την διαλαλείς παντού διασαλπίζοντάς την, όπως κάμνουν οι υποκριταί εις τας συναγωγάς και τους πλατείς δρόμους, δια να δοξασθούν από τους ανθρώπους. Αληθινά σας λέγω ότι παίρνουν αυτοί ολόκληρον τον μισθόν των, (δηλαδή απολαμβάνουν ως αμοιβήν των τον έπαινον από τους άλλους).
– σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου,
– Συ δε, όταν κάνεις ελεημοσύνην, να την προσφέρεις με τόσην μυστικότητα, ώστε το αριστερό χέρι σου να μην μάθει το καλό το οποίο κάνει το δεξιό σου.
– ὅπως ᾖ σου ἡ ἐλεημοσύνη ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ.
– Δια να μείνη έτσι η ελεημοσύνη σου μυστική και άγνωστος και ο Πατήρ σου, που βλέπει και τα πλέον απόκρυφα έργα, θα σου δώσει την αμοιβήν ενώπιον όλου του κόσμου.
(Ματθαίου 6, 2-4)
Γιατί μόνο τότε μπορεί να είναι πραγματικά αγνή και ανιδιοτελής η προσφορά και δεν περιέχει εγωιστικά η άλλα ιδιοτελή κίνητρα.
Όλη αυτή η έντονη πάλη και προσπάθεια για την διατήρηση και την αύξηση του πλούτου και της εξουσίας σε παγκόσμιο επίπεδο τα τελευταία χρόνια, με τρόπους πολυποίκιλους και όχι πάντα διαυγείς και ηθικούς, από την υπάρχουσα οικονομική, πολιτική και κοινωνική “ελίτ” (ότι και εάν σημαίνει αυτό, καθώς έτσι αυτοαποκαλείται η υποτίθεται “δημοκρατική” και “προοδευτική” αυτή ομάδα) της χώρας μας, αλλά και παγκοσμίως, μαζί με την απληστία κάθε λογής παρατρεχάμενων οι οποίοι την στηρίζουν με το αζημίωτο φυσικά, έχει λειτουργήσει διαβρωτικά και συσσωρευτικά στον χρόνο.
Ενώ η απόλυτη κυριαρχία των τελευταίων ετών του συστήματος αυτού, το οδήγησε σε ξεδιάντροπους τρόπους επιβολής του, τρόπους όπως η “πολιτική ορθότητα”, όπου εν ολίγοις μας επιβάλλουν το πως θα σκεφτόμαστε, με προκαθορισμένο το συμπέρασμα της σκέψης, καθώς και τις λέξεις με τις οποίες θα εκφέρουμε τις σκέψεις αυτές, χαρακτηρίζοντας τον “ορθό” ή “μη ορθό”, αυτό βεβαίως αντικρούει οποιαδήποτε λογική, αλλά ακόμη και οποιαδήποτε δημοκρατική νοοτροπία, (πράγμα το οποίο επικαλούνται λίαν συχνώς), καθώς ποιός είναι αυτός ο οποίος όρισε και με ποιόν τρόπο ως κριτές κάποιους και μάλιστα κριτές σκέψης και εκφοράς λόγου και με ποιό δικαίωμα;
Ένα οικονομικό γεγονός όμως έφερε το 2008 μεγάλη αναστάτωση στα φαινομενικά ήρεμα και λιμνάζοντα ύδατα της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής αλλά και της εγχώριας.
Το γεγονός αυτό εν μέρει ήταν τυχαίο και εν μέρει δημιούργημα του πολιτικού συστήματος, όπου η απληστία έπαιξε καταλυτικό ρόλο σε αυτό, καθώς από την φύση της είναι ανεξέλεγκτη.
Η αναστάτωση αυτή επέφερε ένα τεράστιο ρήγμα στην προσωπική φαντασίωση του κάθε ανθρώπου, όνειρα γκρεμίστηκαν και ελπίδες χάθηκαν, όλη η λάσπη και η σαπίλα η οποία ήταν καθισμένη ως ίζημα στον βυθό της λίμνης της παγκόσμιας και της εγχώριας πολιτικής σκηνής αναδύθηκε και η δυσοσμία ήταν ανυπόφορη.
Απλοί άνθρωποι οι οποίοι δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ με τα κοινά, άρχισαν να αντιλαμβάνονται την έντονη αυτή δυσοσμία η οποία ήταν αδύνατον πλέον να κρυφτεί, αλλά άρχισαν να ανησυχούν και οι κάθε λογής παρατρεχάμενοι οι οποίοι μέχρι στιγμής στήριζαν και ζούσαν παρασιτικά και άπληστα από το σύστημα.
Ανησυχούσαν, γιατί για πρώτη φορά αντιλαμβάνονταν όλοι ότι το σύστημα νοσούσε βαριά, καθώς ήταν αρκετές δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια τα χρέη των κρατών αλλά και του ιδιωτικού τομέα, χρέη τα οποία απλώς “εξυπηρετούνταν” δηλαδή απλώς ανακυκλώνονταν, αλλά χωρίς καμία προοπτική για εξόφλησή τους, ενώ διαρκώς αυξάνονταν με καινούριους δυσμενέστερους δανεισμούς για να αποπληρωθούν τα παλαιότερα, όλο το οικοδόμημα άρχισε να δείχνει αυτό το οποίο πραγματικά ήταν, δηλαδή ένα σαθρό υπό κατάρρευση σύστημα.
Στην Πατρίδα μας η έκπληξη ήταν τεράστια, μετά από δεκαετίες εφησυχασμού και μακαριότητας, πολλοί άρχισαν να διαπιστώνουν ότι κυριολεκτικώς δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει.
Αρχικώς ο φόβος ήταν το πρώτο συναίσθημα το οποίο τους κατέκλυσε, παραλύοντας κάθε σκέψη και αντίδρασή τους, άκουγαν τις εξελίξεις αποσβολωμένοι και προσπαθούσαν να κατανοήσουν τους καινούριους όρους που άκουγαν, spread, αγορές, Cds κλπ, ενώ όλοι αναρωτιόντουσαν “πως το πάθαμε αυτό”, η αγανάκτηση από τα διαρκώς αυξανόμενα προβλήματα και τις δυσκολίες ήταν το επόμενο συναίσθημα, ενώ η οργή όταν άρχισαν να αντιλαμβάνονται τα ψέμματα και την κοροϊδία δεκαετιών ακολούθησε γρήγορα.
Το υπάρχον πολιτικό σύστημα σε μια απέλπιδα προσπάθειά του να διατηρηθεί, έριξε όλα του τα όπλα στην μάχη, μέχρι που άρχισε να “δίνει στεγνά” τους δικούς του, μην φαντασθείτε τίποτα σπουδαίο, μερικές “δημοσιογραφικές εξομολογήσεις” και ένα δυο παλιά μεγαλοστελέχη του, αλλά αχρείαστα στην παρούσα φάση έτσι για ξεκάρφωμα, για τα μάτια του κόσμου όπως λέμε.
Όταν δεν έμεινε τίποτα άλλο να πράξει, έκανε κάτι τόσο απλό και τόσο έξυπνο παραλλήλως, είπε την αλήθεια, όχι βέβαια όλη την αλήθεια, αλλά αυτή την οποία έπρεπε να πει, ώστε να “μουδιάσει” τις αντιδράσεις του λαού και το πέτυχε.
“Τι θέλετε κυρίες και κύριοι και φωνασκείτε; Μαζί τα φάγαμε. Εσείς δεν θέλατε εργασία στον δημόσιο τομέα ώστε να αμείβεστε καλά και να είστε ξεκούραστοι; Εεε σας διορίσαμε. Εσείς δεν θέλατε αυξήσεις και επιδόματα; Εεε σας τα δώσαμε.”
Είπε η φωνή του συστήματος και ξαφνικά έπεσε παντού βαριά κατάθλιψη.
Βέβαια η φωνή του συστήματος ξέχασε να πει την υπόλοιπη αλήθεια, δεν ξέχασε όμως την ανάγκη των ανθρώπων για Αλλαγή, προδιαθέτοντας ψυχικά τις μάζες για κάτι νέο, δίνοντας ελπίδες για κάτι το οποίο θα έφερνε δικαιοσύνη, δημοκρατία και τις υπόλοιπες ωραίες και εύηχες λέξεις τις οποίες τόσο καλά ξέρουν να χρησιμοποιούν.
Παραλλήλως απέσυραν τις παλιές “ομάδες” στον “πάγκο” και έβαλαν στο παιγνίδι μια αναπληρωματική, πιό “φρέσκια” και “λαμπερή” ως κάτι νέο, η οποία μαζί με το παλιό καλό κόλπο του καλού και του κακού, κάλυψαν και την ανάγκη του ανήκειν, για όσους πλέον η ομάδα τους αποσύρθηκε, δίνοντάς τους την δυνατότητα να κάνουν “μεταγραφή” στην καινούρια, μην χάσουν και την “πελατεία”, κρίμα είναι τόσα χρόνια “αγώνα”.
Αναθάρρησε λοιπόν ο λαός ξανά προς την “δόξα” τραβά, (τώρα μεταξύ μας, μην το πείτε πουθενά όμως και παρεξηγηθεί κανένας, δεν ξέρουμε εάν “τραβά” προς στην δόξα, αλλά οπωσδήποτε κάτι “τραβά” αυτός ο λαός δεν εξηγείται διαφορετικά), ξέχασε τα πάντα, γκρεμισμένα όνειρα και ελπίδες, δυσκολίες και θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά ακόμη, αλλά τα ξέρετε, όποιος δεν τα γνωρίζει ή δεν μπορεί να τα φαντασθεί, καλύτερα να μην συνεχίσει να διαβάζει το κείμενο, τον ευχαριστούμε πολύ για το ότι κατόρθωσε να φθάσει έως εδώ και του ευχόμαστε καλή συνέχεια στον εφησυχασμό και την μακαριότητα του.
Έτσι από το ΟΧΙ το οποίο έγινε ΝΑΙ περάσαμε και σε άλλο μνημόνιο, καλό αυτήν την φορά, γιατί το έφερε η άλλη, η καινούρια ομάδα, η πιό “νέα”, η πιό”φρέσκια” και “λαμπερή”, η οποία όμως και αυτή άρχισε να φθείρεται γρήγορα και έτσι ανέσυραν ξανά από τον πάγκο μια παλιά αναπληρωματική ομάδα, αφού πρώτα την είχαν ανακατασκευάσει, την είχαν τρίψει και γυαλίσει καλά για να φαίνεται ξανά νέα.
Νέες ελπίδες λοιπόν, νέα όνειρα, νέα Ζήτω, το παλιό κόλπο του καλού και του κακού και ένας λαός ο οποίος εξουσιοδοτεί ξανά και ξανά εδώ και δεκαετίες, το ίδιο αποτυχημένο πολιτικό σύστημα το οποίο τον κατέστρεψε, εν γνώσει του συστήματος αυτού, άρα επί σκοπό, για να τον σώσει!!!!! Αυτό αλήθεια, χρήζει ειδική ψυχιατρική μελέτη.
Υπάρχουν βέβαια κάποιοι οι οποίοι θα πουν “μα τι λέτε, πάλι συνωμοσιολογείτε, δεν βαρεθήκατε;”
Αλλά ας δούμε τα πράγματα με την σειρά, κατ’ αρχάς τι σημαίνει συνωμοσιολογία, η λέξη είναι σύνθετη και αποτελείται από δυο μέρη, τις λέξεις συνωμοσία + λογία και σημαίνει η διατύπωση υποθέσεων, μιας θεωρίας, ότι πίσω από μια πολιτική, ή άλλου είδους εξέλιξη υπάρχει κρυμμένη μια συνωμοσία.
Με τον όρο θεωρία συνωμοσίας χαρακτηρίζεται κάθε θεωρία σύμφωνα με την οποία, κάποιο γεγονός, ή μια σειρά από γεγονότα ερμηνεύονται ως αποτέλεσμα συνωμοτικής, μυστικής, οργανωμένης και υπόγειας δράσης ατόμου ή ομάδας ανθρώπων ή υπηρεσιών, ή πολιτικών παρατάξεων, ή κυβερνήσεων ή συνασπισμών αυτών.
“Εεε και τι με αυτό” θα πουν αυτοί οι κάποιοι, μην βιάζεστε δεν τελειώσαμε…. ακόμη.
Εξουσία σημαίνει ισχύς, δύναμη και ικανότητα αυτού ο οποίος την έχει και την ασκεί, να απαιτεί και να πετυχαίνει υπακοή, πειθαρχία, συμμόρφωση στις διαταγές του και στην εκπλήρωση στόχων τους οποίους αυτός θέτει, ακόμη και όταν η εκπλήρωσή τους απολήγει σε καθοριστική διαμόρφωση της ζωής, των ενδιαφερόντων, ακόμη και των συμφερόντων αυτών οι οποίοι τον ακολουθούν πιστά.
Ο Γερμανός κοινωνιολόγος Μαξ Βέμπερ θεώρησε την εξουσία, την δύναμη ή ισχύ, ως ” …την εκμετάλλευση της ευκαιρίας από ένα ή περισσότερα άτομα για την επιβολή της δικής τους βούλησης σε κοινά θέματα, ασχέτως με την αντίσταση την οποία προβάλλουν άλλα πρόσωπα”
Ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Ρόμπερτ Μακ Αϊβερ δηλώνει ότι “οι κάτοχοι εξουσίας αποκτούν το δικαίωμα να καθιερώσουν την δική τους πολιτική σε κάθε φάση της ανθρώπινης δραστηριότητας, να κρίνουν πρόσωπα και καταστάσεις, να ασκήσουν διαιτητικό-ισορροπητικό ρόλο σε αντιδικίες και τελικώς να επιβληθούν στους συνανθρώπους τους.”
Η εξουσία αντλείται και ασκείται με τρείς θεμελιακούς τρόπους: με την εφαρμογή ωμής βίας ή με την επιβολή της ψυχολογίας του φόβου, με βάση το κληρονομικό δίκαιο των ηγεμονικών καθεστώτων, και από την δημοκρατική και αβίαστη αναγνώριση από τον λαό, ηγετικών χαρακτηριστικών αυτού που την κατέχει και την ασκεί.
Τι σχέση μπορεί να έχει η Εξουσία με την συνωμοσία; απλό είναι, αυτός ο οποίος δεν έχει την εξουσία την επιθυμεί, ενώ αυτός ο οποίος την έχει θέλει να την διατηρήσει, ή μήπως δεν είναι έτσι;
Σε όλη την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας δεν υπήρχε, ούτε θα υπάρξει ιστορική περίοδος, μικρή η μεγάλη χωρίς κάποιου είδους υπόγειας – μη φανερής – μυστικής, οργανωμένης δράσης ατόμου, ή ομάδας ανθρώπων, ή υπηρεσιών, ή πολιτικών παρατάξεων, ή κυβερνήσεων, για να καταλάβουν η να διατηρήσουν την εξουσία, ασχέτως κινήτρων, απόψεων η ιδεολογικών πεποιθήσεων κλπ.
Οποιαδήποτε μη φανερή συνάθροιση με σκοπό την εξουσία, μακριά από κοινή δημόσια θέα, είναι εκ φύσεως συνωμοσία, ασχέτως του λόγου, του μέσου, η του τρόπου με τον οποίο θα ασκήσουν τις ενέργειές τους τα άτομα αυτά, είτε μας αρέσει είτε όχι η λέξη.
Το να συναθροίζεσαι πίσω από κλειστές πόρτες, εν κρυπτώ δηλαδή, (αλλιώς δεν θα ήταν κλειστές οι πόρτες), όταν δεν έχεις να κρύψεις κάτι, είναι το λιγότερο ηλίθιο.
Όταν δεν έχεις να κρύψεις κάτι, ο μοναδικός δρόμος είναι η δημόσια συνάθροιση και ο διάλογος.
Οι ωραίες και εύηχες λέξεις όπου αναφέρονται σε συνεδριάσεις κεκλεισμένων των θυρών, διάφορων κυβερνητικών επιτροπών, ή συμβουλίων κεντρικών επιτροπών, ή προεδριών και λοιπών “δημοκρατικών” οργάνων και οργανώσεων οι οποίοι αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την δημοκρατία.
Ο Γερμανοεβραίος φυσικός Αλβέρτος Αϊνστάιν είπε: “Ο χωρίς σκέψη σεβασμός προς την εξουσία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της αλήθειας.”
Ο Θουκυδίδης, είπε: Ου τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι, αλλά τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσιν.
Δεν κατηγορώ αυτούς που ασκούν την εξουσία, αλλά αυτούς οι οποίοι είναι πρόθυμοι να υπακούσουν.
Για να βρεις ποιός σε εξουσιάζει, απλώς σκέψου ποιός είναι αυτός στον οποίο δεν επιτρέπεται να ασκείς κριτική.
Βολταίρος, Γάλλος φιλόσοφος & συγγραφέας
Βεβαίως κάποιοι θα επιμείνουν λέγοντας “μα τι είναι αυτά που λέτε, είσθε συνωμοσιολόγοι κλπ.. και αυτά είναι στην σφαίρα της φαντασίας σας”.
Η απάντηση είναι απλή….
Το Πείραμα του Στάνφορντ
Το περίφημο «Stanford Prison Experiment» ήταν μια ψυχολογική δοκιμασία η οποία σχεδιάσθηκε για να μελετήσει τις ανθρώπινες αντιδράσεις σε κατάσταση εγκλεισμού αλλά και τις συμπεριφορικές αλλαγές τόσο των τροφίμων όσο και των δεσμοφυλάκων. Το πείραμα εκτελέσθηκε το 1971 από ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής τον διαπρεπή ψυχολόγο Φιλίπ Ζιμπαρντό, στο υπόγειο του τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Στάνφορντ.
Η Τερατώδης Μελέτη
Την ονόμασαν «Monster Study» και όχι άδικα: επρόκειτο για μια πειραματική δοκιμασία η οποία θα ήλεγχε μια νέα θεωρία για τον παιδικό τραυλισμό. Το πείραμα εκτελέσθηκε σε 22 ορφανά παιδιά του Ντάβενπορτ της Αϊόβας και διεξήχθη το 1939 από τον Wendell Johnson του Πανεπιστημίου της Αϊόβας.
Το Σχέδιο 4,1
Με κωδικό όνομα «Project 4.1» σχεδιάσθηκε μια ιατρική δοκιμασία από τις Αρχές των ΗΠΑ για εκείνους τους κατοίκους των νησιών Marshall οι οποίοι είχαν εκτεθεί σε μεγάλες δόσεις ραδιενεργείας από την πυρηνική δοκιμή Castle Bravo της 1ης Μαρτίου 1954 στην ατόλη του Μπικίνι.
Το Σχέδιο MKULTRA
Το «Project MKULTRA» ή «MK-ULTRA» ήταν το κωδικό όνομα για το απόρρητο ερευνητικό πρόγραμμα της CIA για τον έλεγχο του ανθρώπινου νου, το οποίο άρχισε στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και συνεχίσθηκε τουλάχιστον μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60. Η προσπάθεια για χειραγώγηση της νοητικής κατάστασης των υποκειμένων και η προσδοκώμενη αλλαγή της εγκεφαλικής λειτουργίας τους συντελέστηκε μέσω της αθρόας χορήγησης ναρκωτικών και παραισθησιογόνων ουσιών, αλλά και άλλων «μεθοδολογιών». Περίφημη είναι η χορήγηση LSD στους υπαλλήλους της CIA, σε στρατιωτικό προσωπικό, κυβερνητικούς παράγοντες, ιερόδουλες, ψυχασθενείς αλλά και μέλη του γενικού πληθυσμού για να μελετήσουν τις αντιδράσεις των «κατηγοριών» αυτών στην ψευδαισθησιακή δράση της ουσίας. Κανένας δεν γνώριζε βεβαίως ότι υποβαλλόταν σε χρήση ναρκωτικών ουσιών, με την ίδια τνη στρατολόγηση πειραματικών υποκειμένων να είναι επίσης παράνομη. Η CIA έφθασε μέχρι και στο σημείο να λειτουργήσει μια σειρά οίκων ανοχής για να στρατολογήσει άνδρες οι οποίοι θα ντρέπονταν να δημοσιοποιήσουν τα γεγονότα: τους χορηγούσαν εν αγνοία τους LSD και άλλες ουσίες και κατέγραφαν τις αντιδράσεις τους μαγνητοσκοπώντας τις ερωτικές περιπτύξεις. Το 1973, ο διευθυντής της CIA, Richard Helms, παρήγγειλε την καταστροφή των φακέλων του MKULTRA, αφήνοντας τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες του πειράματος στο σκοτάδι…
Οι Θεραπείες Αποστροφής
Οι νοτιοαφρικανικές δυνάμεις του Απαρτχάιντ ανάγκασαν λευκούς ομοφυλόφιλους στρατιώτες και των δύο φύλων να υποβληθούν σε «σεξουαλική αλλαγή» κατά τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Τι περιλάμβανε η πειραματική δοκιμασία; Χημικό ευνουχισμό, ηλεκτροσόκ και πολλές ακόμα αντιδεοντολογικές και ανήθικες τεχνικές, με τον αριθμό των ανθρώπων οι οποίοι υποβλήθηκαν στην αποτρόπαιη μέθοδο να φτάνει τους 900, από το 1971-1989
Τα Πειράματα της Βόρειας Κορέας
Οι υποθέσεις ανθρώπινων πειραματισμών οι οποίες έγιναν σε εγκαταστάσεις της Βόρειας Κορέας είναι πολυάριθμες, με τους μελετητές να τις συγκρίνουν με τα αποτρόπαια ναζιστικά πειράματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αναφορές υπάρχουν -από επιζήσαντες κυρίως- για παράνομα εργαστήρια εφοδιασμένα με θαλάμους αερίων, όπου τα υποκείμενα υποβάλλονται σε πειράματα βιολογικού πολέμου. Συχνά μάλιστα ο πειραματικός χειρισμός περιλαμβάνει ολόκληρες οικογένειες, οι οποίες υποβάλλονται σε τεχνικές νευρο-βιολογικού πολέμου, με τους «επιστήμονες» να παρακολουθούν τον φριχτό θάνατό τους, καταγράφοντας τις αντιδράσεις αλλά και την αποτελεσματικότητα του χειρισμού.
Το «Εργαστήριο Δηλητηρίου» της Σοβιετικής Ένωσης
Το «Εργαστήριο Δηλητηρίου» των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών, επίσης γνωστό ως Εργαστήριο 1, Εργαστήριο 2 ή «Θάλαμος», ήταν μια σειρά μυστικών εγκαταστάσεων για την έρευνα και ανάπτυξη δηλητηρίων και νέων μεθόδων για εξόντωση. Οι σοβιετικοί έλεγξαν εδώ μια μεγάλη ποικιλία δηλητηριωδών ουσιών και αερίων σε φυλακισμένους, αντιφρονούντες συνήθως, με στόχο την παραγωγή ενός άγευστου και άοσμου χημικού το οποίο θα παρέμενε μη ανιχνεύσιμο μετά τον θάνατο.
Η Έρευνα για την Σύφιλη
Η «Tuskegee Syphilis Study» ήταν μια συνεχόμενη κλινική δοκιμασία που διενεργήθηκε από το 1932-1972 στο Tuskegee της Αλαμπάμα, στην οποία 399 ασθενείς από την νόσο (και άλλοι 201 υγιείς άνθρωποι για την ομάδα ελέγχου), όλοι φτωχοί αφρο-αμερικανοί εργάτες, αντιμετωπίσθηκαν κυριολεκτικώς ως ινδικά χοιρίδια.
Η Μονάδα 731
Η διαβόητη «Μονάδα 731» ήταν ένα απόρρητο ερευνητικό πρόγραμμα για βιολογικό και χημικό πόλεμο του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Στρατού, το οποίο περιελάμβανε φονικές ανθρώπινες δοκιμασίες. Το πρόγραμμα εγκαινιάστηκε κατά την διάρκεια του Δεύτερου Κινεζο-Ιαπωνικού Πολέμου (1937-1945) και συνεχίστηκε σε όλο τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ήταν υπεύθυνο για τα φριχτότερα εγκλήματα πολέμου τα οποία έγιναν ποτέ από τις ιαπωνικές δυνάμεις. Οι φρικαλεότητες οι οποίες διεπράχθηκαν από τον διοικητή Shiro Ishii και τους υπεύθυνους της πειραματικής δοκιμασίας στην Μονάδα 731 περιελάμβαναν: ανατομία ζωντανών ανθρώπων (ακόμη και σε εγκύους, οι οποίες μάλιστα κυοφορούσαν τα παιδιά των ίδιων των «γιατρών», μέσω βιασμών), ακρωτηριασμό ανθρώπινων μελών και επανακόλλησή τους σε άλλα μέρη του σώματος, ψύξη και απόψυξη ανθρώπινων σωμάτων, αλλά και χρήση των φυλακισμένων ως ζωντανές μαρτυρίες στην δράση χειροβομβίδων και φλογοβόλων. Οι χειρισμοί αφορούσαν ακόμη και σε ηθελημένη μόλυνση των αιχμαλώτων πολέμου με βιολογικούς παράγοντες (μασκαρεμένους ως εμβόλια) για να μελετηθούν οι συνέπειες στον ανθρώπινο οργανισμό. Η τελική κατάσταση των φρικαλεοτήτων ξεπερνά πραγματικά την ανθρώπινη φαντασία και δεν είναι σκόπιμο να αναφερθούν αναλυτικά. Αυτό το οποίο ίσως αξίζει να αναφερθεί είναι ότι ο διοικητής του κολαστηρίου Shiro Ishii πήρε χάρη από τις αμερικανικές δυνάμεις κατοχής της Ιαπωνίας στο τέλος του πολέμου και δεν πέρασε ούτε λεπτό στην φυλακή για τα κακουργήματά του, μέχρι και τον θάνατό του σε ηλικία 67 ετών…
Τα Πειράματα των Ναζί
Τα περιβόητα ναζιστικά πειράματα σε ανθρώπους ήταν κυρίως ιατρικά πειράματα τα οποία γίνονταν σε τεράστιους αριθμούς θυμάτων μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του χιτλερικού καθεστώτος κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
«Μαθημένη αβοηθησία»
Όταν η έκθεση της CIA αποχαρακτηρίστηκε την 9η Δεκεμβρίου, μάθαμε ότι ο «πειραματισμός» έπαιξε ρόλο στους ανθρώπους οι οποίοι ήταν υπό κράτηση. Όταν το ενισχυμένο πρόγραμμα ανάκρισης άρχισε το 2002, οι ανεξάρτητοι ανακριτές James Mitchell and Bruce Jessen προσάρμοσαν μια θεωρία από την λαϊκή ψυχολογία η οποία ονομάζεται «μαθημένη αβοηθησία», προκειμένου να την χρησιμοποιήσουν ως ανακριτική στρατηγική.
Η ιδέα δεν είχε δοκιμασθεί, παρά μόνο σε σκυλιά. Οι προσπάθειές τους να επιφέρουν την μαθημένη αβοηθησία στους ανθρώπους πρώτα και έπειτα να την χρησιμοποιήσουν στην απόσπαση αξιόπιστων στρατιωτικών πληροφοριών φαίνεται ότι ήταν, σύμφωνα με την Lisa Hajjar του The Nation μια μακρά σειρά πειραμάτων σε ανθρώπους.
Η επιχείρηση Operation LAC
Η επιχείρηση Operation LAC -τα αρχικά σημαίνουν «κάλυψη μεγάλης περιοχής»- ήταν μια σειρά μυστικών τεστ χημικών και βιολογικών όπλων τα οποία πραγματοποιήθηκαν το 1957 και το 1958. Το Χημικό Σώμα του Στρατού έριχνε μείγμα θειούχου ψευδαργύρου με θειούχο κάδμιο από αεροπλάνα και ψέκαζε με αυτό από βάρκες. Με το χημικό συστατικό ψεκάσθηκαν διάφορες περιοχές της Αμερικής, μερικές από τις οποίες ήταν πυκνοκατοικημένες. Μετά τον αποχαρακτηρισμό της πληροφορίας για τα πειράματα, τρομοκρατημένοι επιστήμονες επανεξέτασαν το πείραμα για να δουν τι ζημιά είχε κάνει και η απάντηση είναι πιθανώς καμία.
Αλλά το 1950, πριν από την επιχείρηση Operation LAC, οι ΗΠΑ είχαν δέσει μια βάρκα κοντά στην γέφυρα Golden Gate Bridge και ψέκαζαν το Σαν Φρανσίσκο με ένα μείγμα του βακτηρίου Serratia marcescens, προκειμένου να μελετηθεί η σκοπιμότητα μιας επίθεσης με χημικά όπλα. Όχι πολύ αργότερα, ένας άνθρωπος από το Σαν Φρανσίσκο, ο Edward Nevin πέθανε από μόλυνση στην καρδιά λόγω Serratia marcescens. Σύμφωνα με τους New York Times η κυβέρνηση «υποστηρίζει ότι εκείνη την εποχή πίστευαν ότι το βακτηρίδιο ήταν αβλαβές».
Παραπάνω από μια δεκαετία αργότερα, η κυβέρνηση υπέβαλλε επιβάτες του μετρό στην Νέα Υόρκη και στο Σικάγο σε έκθεση στο βακτήριο Bacillus subtilis που ως επί το πλείστον είναι αβλαβές. Ευτυχώς, τότε, δεν μολύνθηκε κανένας από όσο γνωρίζουμε.
Αλλά στην διάρκεια της επιχείρησης Operation Whitecoat χρησιμοποίησαν πολύ βλαβερά μικρόβια. Κατά τον Πόλεμο της Κορέας, οι ειρηνιστές συχνά αναγκάζονταν να γίνουν ιατρικό προσωπικό στις ένοπλες δυνάμεις. Από το 1953 και μετά τους δινόταν η ευκαιρία αντί αυτού να γίνουν πειραματόζωα για να δοκιμασθούν βιολογικά όπλα. Οι συμμετέχοντες ονομάζονταν Whitecoats (λευκές ρόμπες) και εκτίθεντο σε ιούς και βακτήρια και τους χρησιμοποιούσαν για να δοκιμασθούν εμβόλια. Απολογιστικά φαίνεται ότι κανένας δεν πέθανε στο Fort Detrick του Μέριλαντ, όπου γίνονταν τα πειράματα. Ωστόσο όταν δεκαετίες αργότερα έγιναν έρευνες για τους Whitecoats, αποδείχθηκε ότι πολλοί υπέφεραν από επίμονο άσθμα και πονοκεφάλους και δεν έζησαν πολλά χρόνια.
The Manhattan Project
Το δεύτερο χειρότερο πράγμα όσον αφορά στο σχέδιο The Manhattan Project -το πρώτο είναι η άμεση εξόντωση δύο πόλεων- ήταν ότι στο πλαίσιό του διεξήχθησαν δεκάδες πειράματα για το τι ακριβώς κάνει η ραδιενέργεια στο ανθρώπινο σώμα. Η σύντομη απάντηση: άσχημα πράγματα.
Αλλά εκτός από την πολυσυζητημένη τοποθέτηση πεζοναυτών κοντά στα σημεία όπου έγιναν πυρηνικές εκρήξεις, η κυβέρνηση βοήθησε επίσης χρηματοδοτώντας πειράματα τα οποία απλώς βάζουν ραδιενεργά υλικά στα ανθρώπινα σώματα. Δηλαδή πλουτώνιο, πολώνιο, ράδιο, θόριο και άλλα, σύμφωνα με έκθεση του Κογκρέσου (1986) με τον τίτλο American Nuclear Guinea Pigs: Three Decades of Radiation Experiments on U.S. Citizens (Αμερικανικά πυρηνικά πειραματόζωα: Τρεις δεκαετίες πειραμάτων ραδιενέργειας σε Αμερικανούς πολίτες).
Η έκθεση περιελάμβανε πειράματα από τον ιδιωτικό τομέα, αλλά η κυβέρνηση συμμετείχε επίσης σε δεκάδες πειράματα στην διάρκεια των 30 ετών. Σε πολλές περιπτώσεις, οι ασθενείς οι οποίοι πήραν μέρος στα τεστ της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας ή στο The Manhattan Project ήταν με το ένα πόδι στον τάφο. Ωστόσο μερικές φορές έγιναν πειράματα σε υγιείς ανθρώπους, μερικοί από τους οποίους πέθαναν σε διάστημα τριών ετών μετά την έκθεσή τους σε φαινομενικά ασήμαντες ποσότητες ραδιενεργού υλικού. Ζήτησαν από τους ανθρώπους να φάνε ραδιενεργά κατάλοιπα, ακτινοβολημένα σε βοσκότοπους βοοειδή για να δουν τι θα συνέβαινε σε εκείνους οι οποίοι θα έπιναν το γάλα και θα έτρωγαν το μοσχάρι.
Σε ένα κατά κάποιο τρόπο τρομακτικό διάλειμμα από το όλο πυρηνικό θέμα, το Χημικό Σώμα του Στρατού απελευθέρωσε εκατομμύρια κουνούπια στην Φλόριντα και την Γεωργία το 1956 και το 1958, για να ελέγξει εάν μπορούν να μετατραπούν σε όπλα προκειμένου να εξαπλωθεί ο κίτρινος πυρετός. Έπειτα μελέτησαν την αύξηση στα τσιμπήματα του ντόπιου πληθυσμού. Εκείνα τα συγκεκριμμένα κουνούπια δεν μετέφεραν κίτρινο πυρετό. Αλλά αυτό δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία, όταν τα ντοκουμέντα από εκείνη την εποχή δείχνουν ότι ο κίτρινος πυρετός υπήρχε ήδη σε αυτές τις περιοχές και οι αρχές είχαν αυξήσει μαζικά την παρουσία του φορέα ο οποίος θα μπορούσε να τον εξαπλώσει.
Ένα Πρόσφατο Παράδειγμα
Δεν έχει περάσει καιρός από τότε που ξέσπασε το σκάνδαλο με την χρηματοδότηση από τρεις κολοσσούς της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας πειραμάτων τα οποία πραγματοποίησε ινστιτούτο έρευνας σε ανθρώπους για την επίδραση των εκπεμπόμενων καυσαερίων στην υγεία τους. Πιο συγκεκριμένα, οι VW, Daimler, BMW, αλλά και η εταιρία Bosch, ανέθεσαν στο ινστιτούτο την διεξαγωγή μιας δοκιμής αναφορικά με την εισπνοή από 25 υγιή άτομα, για μικρό χρονικό διάστημα, διοξειδίου του αζώτου, το οποίο και εμπεριέχεται στα εκπεμπόμενα από τα αυτοκίνητα καυσαέρια. Κατόπιν της εισπνοής του αερίου πραγματοποιήθηκαν ιατρικές μετρήσεις για να διαπιστωθεί η επίδραση της ουσίας στην ανθρώπινη υγεία.
Φυσικά δεν είναι μόνο αυτά, αλλά υπάρχουν χιλιάδες άλλα παραδείγματα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, γιατί αναφερθήκαμε μόνο σε ότι αφορά πειράματα σε ανθρώπους και όχι άλλου είδους συνωμοσίες, επειδή υπάρχουν πολλών ειδών συνωμοσίες πολιτικές, κυβερνητικές, κρατικές, οικονομικές κλπ.
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου τίποτα πλέον δεν μας κάνει εντύπωση όταν η συζήτηση πηγαίνει στις θεωρίες συνωμοσίας, το θέμα λοιπόν δεν είναι εάν υπάρχουν θεωρίες συνωμοσίας, γιατί υπάρχουν και είναι το μόνο βέβαιο, το θέμα είναι ποιές από αυτές, είναι αληθινές και ποιές όχι, γιατί εδώ υπάρχει μια βιομηχανία θεωριών συνωμοσίας, κατά βάσιν για δυο λόγους από όσους τις παράγουν, πρώτον το κέρδος και δεύτερον η δημιουργία σύγχυσης με αρκετές ψευδείς θεωρίες, για παράδειγμα η θεωρεία της επίπεδης γης, πιστεύουμε ότι δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο για αυτό, ώστε όταν κάποιος αναφερθεί και μόνο στην λέξη συνωμοσία, να απαξιώνεται συλλήβδην χαρακτηριζόμενος ως συνωμοσιολόγος, με την λέξη αυτή να έχει πάρει αρνητική χροιά, συνήθως του ανόητου, του φαντασμένου η του ονειροπαρμένου.
Ελπίζουμε λοιπόν ότι όσοι καταδίκαζαν κάθε θεωρία συνωμοσίας συλλήβδην να πήραν την απάντηση τους, αν όχι εδώ είμαστε και για την συνέχεια εάν το θελήσουν, έχοντας στην διάθεσή μας χιλιάδες αποδεδειγμένες πέραν πάσης αμφιβολίας συνωμοσίες, από την αρχαιότητα έως τις ημέρες μας.
Ας συνεχίσουμε λοιπόν από εκεί που σταματήσαμε, λέγαμε ότι νέες ελπίδες, νέα όνειρα, νέα Ζήτω, το παλιό κόλπο του καλού και του κακού και ένας λαός ο οποίος εξουσιοδοτεί ξανά και ξανά εδώ και δεκαετίες, το ίδιο αποτυχημένο πολιτικό σύστημα το οποίο τον κατέστρεψε, εν γνώσει του συστήματος αυτού, άρα επί σκοπόν, για να τον σώσει!!!!!
Ναι εν γνώσει του συστήματος αυτού, άρα επί σκοπόν, εν γνώσει γιατί επί 46 χρόνια δεν είναι δυνατόν όλοι οι κρατικοί οικονομικοί προϋπολογισμοί και απολογισμοί να είναι ελλειμματικοί και να θέλουμε ευημερούσα οικονομία, ποιά επιχείρηση στην παγκόσμια ιστορία υπήρξε ελλειμματική επί 46 χρόνια και κατάφερε να επιβίωση; ποιά;
Αλλά θα μας πουν οι διάφοροι ότι το κράτος δεν είναι επιχείρηση και θα απαντήσουμε ότι το κράτος το οποίο λειτουργεί μέσα σε μια “ελεύθερη” οικονομία κατ’ εμάς ασύδοτη, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα για συζήτηση, δεν μπορεί να λειτουργήσει παρά μόνο ως μια επιχείρηση και ναι μεν ο σκοπός του κράτους δεν είναι η κερδοφορία, αλλά οπωσδήποτε δεν είναι και το έλλειμμα, γιατί το κράτος για να έχει ευημερούσα οικονομία πρέπει να υπάρχει και ένα χρεοκοπημένο κράτος απλώς δεν υπάρχει ως κράτος.
Όπως βεβαίως σκοπός του κράτους δεν είναι και η επιδότηση του ιδιωτικού τομέα με σκοπό την κερδοφορία αυτού, αλλά η δημιουργία ενός υγιούς περιβάλλοντος για την λειτουργία του.
Ας μας εξηγήσει κάποιος λοιπόν τι δεν πήγε καλά, ας μας πουν γιατί δεν έγινε ποτέ έρευνα, τι πήγε στραβά και εάν έγινε ας μας πουν ένα προς ένα ποιά ήταν τα λάθη, πότε και ποιοί τα έκαναν, όπως και γιατί επί 46 χρόνια δεν διορθώθηκαν από κανέναν;
Επίσης θα θέλαμε πάρα πολύ να μάθουμε, γιατί όλα αυτά τα 46 χρόνια δεν ειπώθηκε η καθαρή αλήθεια στους πολίτες, παρά μόνο μισόλογα και αοριστίες και ξαφνικά “Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν”, ποιοί και γιατί απέκρυπταν όλη την αλήθεια από τους πολίτες;
Η απόκρυψη αυτή βέβαια δεν ήταν μόνο από το πολιτικό προσωπικό αλλά και τα μεγάλα κυρίαρχα ΜΜΕ διαχρονικά και από υποτίθεται έγκυρους δημοσιογράφους.
Eάν είχαν πει την αλήθεια θα την ξέραμε και το βέβαιο είναι ότι κοιμόμασταν ύπνο βαθύ, όχι ότι ξυπνήσαμε δηλαδή ακόμη, αλλά λέμε τώρα.
Υπάρχει εδώ λοιπόν ένας (τρόπος του λέγειν ένας) “ψεύτης βοσκός”, όπως στον μύθο του Αισώπου και το συμπέρασμα είναι το ίδιο, να μην τον πιστεύει κανένας, ούτε όταν λέει αλήθεια.
Και γιατί να το κάνουμε αυτό άλλωστε, μετά από τόσα ψέμματα και μισές αλήθειες;
Γιατί λοιπόν να μην υποπτευόμαστε ότι υπάρχει κάποια συνωμοσία πίσω από όλα αυτά, μια συνωμοσία η οποία ξεπερνάει τα όρια του κράτους και εξελίσσεται παγκοσμίως, ποιός θα μας πείσει για το αντίθετο; αυτοί οι “ψεύτες βοσκοί”; και πως θα το πράξουν αυτό, με όμορφα και εύηχα λόγια; χωρίς πράξεις με απτά και σύντομα αποτέλεσμα, τα οποία δεν θα χρειάζονται δεκαετίες ώστε να ξεχασθούν;
Μην μας ρωτήσετε τι είδους στοιχεία έχουμε για να τα λέμε αυτά, δεν έχουμε στοιχεία, έχουμε όμως ενδείξεις, σοβαρές ενδείξεις και δεν είναι ο ρόλος μας να τις διερευνήσουμε εμείς γιατί δεν είμαστε εισαγγελείς.
Αλλά βεβαίως κανένας δεν τις διερευνά γιατί είναι λέει θεωρίες συνωμοσίας, φτου κακά… δεν κάνει….. θα σας πουν φαντασιόπληκτους…..
Φυσικά βέβαια σύμφωνα με τους “βοσκούς” μας, όλα πάνε καλά στο βασίλειο της Δανιμαρκίας και όσα δεν πάνε, θα αντιμετωπισθούν με την “βοήθεια” των πολιτών, γιατί οι πολίτες πρέπει να έχουν λέει κοινωνική ευθύνη, (άλλη μια ωραία φράση, θα ήθελαν να πουν βεβαίως την φράση ότι εμείς πρέπει να πληρώσουμε τα σπασμένα αλλά η άλλη ακούγεται καλύτερα), βέβαια το βέβαιο είναι ότι τίποτα δεν πηγαίνει καλά στο βασίλειο της Δανιμαρκίας και αυτήν την φορά το έχουν καταλάβει πάρα πολλά “πρόβατα” έστω και διαισθητικά, έστω και χωρίς λογική επεξεργασία, αλλά δεν το έχουν καταλάβει οι “βοσκοί”.
Υπάρχει κάτι το οποίο ρέει υπογείως, κάτι το οποίο διατρέχει οριζοντίως όλη την κοινωνία, ακόμη και αυτούς στους οποίους στηρίζεται το σύστημα.
Η δύναμή του είναι οξειδωτική, διαβρώνει τα πάντα, είναι εξαιρετικά μεταδοτικό και παραλλήλως δεν μπορείς να το δεις, ενώ η καταπολέμησή του είναι αδύνατη.
Δεν υπόκειται σε καμία λογική δεν επηρεάζεται από κανένα συναίσθημα είναι υπεράνω του εγώ και δεν ενδιαφέρεται για καμία διαβίωση η επιβίωση.
Η αιτία η οποία το προκαλεί, ο ιός θα λέγαμε για να είμαστε και στο πνεύμα των καιρών, είναι το διαρκές ψέμα, τα ασύστολα ψεύδη και οι μισές αλήθειες.
Όταν λοιπόν αυτό το “Ιικό φορτίο” φτάσει σε μια κρίσιμη ποσότητα – μάζα, προκαλεί ένα και μοναδικό σύμπτωμα, το οποίο ο οργανισμός επιδιώκει πάση θυσία να το εξωτερικεύσει.
Το σύμπτωμα αυτό είναι η εμετική αηδία και όποιος το έχει δεν τον ενδιαφέρει ούτε το πως, ούτε το γιατί, ούτε εάν είναι όλοι το ίδιο η όχι, ούτε τι λένε, ούτε τι κάνουν, ούτε τι θα γίνει, αναβλύζει ξαφνικά μη ελεγχόμενο από βαθιά, ενώ παραλλήλως με κάθε εξωτερίκευση του δημιουργείται πιο έντονη η επιθυμία για μια νέα ακόμη πιό έντονη.
Αυτή είναι η αρχή του τέλους για κάθε σύστημα και θα μας πουν κάποιοι, μα τι λέτε;
Απλώς αναρωτηθείτε τι κάνετε όταν ακούτε οι περισσότεροι από εσάς έναν πολιτικό στην τηλεόραση, η αναρωτηθείτε πότε αισθανθήκατε τελευταία την ανάγκη να δείτε επισταμένως ειδήσεις, η πότε πήγατε τελευταία φορά σε πολιτική συγκέντρωση γιατί επιθυμήσατε την συμμετοχή σας στα κοινά, η μήπως να σας ρωτήσουμε γιατί το 40% από εσάς δεν ψηφίζετε καν; Ενώ δεν σας ρωτάμε καθόλου την γνώμη σας για τους πολιτικούς μην σας κόψουμε και την όρεξη…..
Ναι καλά το καταλάβετε αυτή η αποστροφή σε όλα αυτά ονομάζεται εμετική αηδία και είναι μη ελεγχόμενη, μια αποστροφή την οποία πολλοί δεν την σκέφτονται καθόλου, μια αποστροφή κατά την οποία όταν ακούνε κάποιον πολιτικό η δημοσιογράφο η σταθερή – κόσμια φράση, γιατί υπάρχουν και μη κόσμιες, είναι “καλά εντάξει μας τα έχετε πει”, η μήπως δεν είναι έτσι;
Ορισμένοι θα πουν ότι δεν είναι και ότι οι πολίτες εκτιμούν και σέβονται τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους κλπ, εντάξει τότε, εάν είναι έτσι τα πράγματα γιατί εδώ και 10 χρόνια, πριν από κάθε εκλογική διαδικασία το μοναδικό πράγμα στο οποίο συμφωνούν όλα τα πολιτικά κόμματα, είναι στο ότι οι πολίτες πρέπει να πάνε στις κάλπες, προβάλλοντας σχετικά διαφημιστικά, μήπως γιατί οι πολίτες θέλουν να πάνε και δημιουργείται συνωστισμός σε αυτές;
Θα μας ρωτήσετε και δικαιολογημένα, τι σχέση έχουν τα τελευταία κατακλυσμιαία γεγονότα, με την εμφάνιση του ιού κορόνα covid-19, με την παγκοσμιοποίηση, την Νέα Τάξη Πραγμάτων, το πολιτικό σύστημα και τις θεωρίες συνωμοσίας, να σας πούμε λοιπόν.
Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να σας τονίσουμε ότι δεν είναι στις προθέσεις μας, η υποστήριξη κάποιας θεωρίας συνωμοσίας, η δημιουργία μιας καινούριας, πρόθεσή μας είναι μια και μόνο, η δημιουργία ερωτημάτων προς διερεύνηση, ερωτήματα τα οποία πρέπει να θέτουμε συνεχώς και για όλα τα θέματα μικρά η μεγάλα τα οποία μας απασχολούν στην ζωή μας.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πιστεύουμε το οτιδήποτε ακούμε από οποιονδήποτε, αλλά σε κάθε περίπτωση, πρέπει πριν αποδεχθούμε κάτι να θέτουμε ερωτήματα, απλά ερωτήματα, πως, πότε, που, γιατί, στηριζόμενοι σε ένα βασικό αμετάβλητο αξίωμα, ότι κανένας δεν θέλει το καλό μας περισσότερο από εμάς τους ίδιους, το οποίο συνεπάγεται ότι το ίδιο επιθυμούν όλοι για τον εαυτό τους, αλλά αυτό σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο το δικό μας καλό να συμπίπτει με το καλό ενός άλλου ανθρώπου και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα.
Το να θέτουμε ερωτήματα και να προσπαθούμε να δώσουμε απαντήσεις, ασχέτως εάν μπορέσουμε να απαντήσουμε σε αυτά, βασιζόμενοι όσο είναι δυνατόν στην λογική επεξεργασία με όσα στοιχεία ή ενδείξεις έχουμε, χωρίς συναισθηματισμούς, παρατηρώντας από απλές συμπεριφορές, μέχρι μικρά ασύνδετα γεγονότα είναι ο μοναδικός δρόμος για να έχουμε καλή εικόνα των πραγμάτων γενικά.
Τα όσα σας έχουμε αναφέρει έως τώρα από την παγκοσμιοποίηση, την Νέα Τάξη Πραγμάτων, την χειραγώγηση των βασικών αναγκών του ανθρώπου από το πολιτικό & οικονομικό σύστημα, είναι γεγονότα και καταστάσεις πραγματικές, τις οποίες εύκολα μπορεί κάποιος να βρει ψάχνοντας επίσημες πληροφοριακές ενημερωτικές ιστοσελίδες, όπως η wikipedia αλλά και άλλες μη “συνωμοσιολογικές” ιστοσελίδες.
Ακόμη και τα συμπεράσματά μας για το πολιτικό σύστημά μας, αλλά και τα ερωτήματα τα οποία θέσαμε δεν είναι στην σφαίρα της φαντασίας , είναι γεγονότα και καταστάσεις πραγματικές, με ερωτήματα αναπάντητα μερικώς, η ολικώς, στα οποία επιμελώς κάποιοι ξεχνούν να απαντήσουν.
Συνεχίζοντας την σκέψη μας λοιπόν, ξέρουμε ότι το χρήμα είναι οποιοδήποτε στοιχείο το οποίο είναι γενικώς αποδεκτό ως πληρωμή για αγαθά και υπηρεσίες και ως μέσο ανταλλαγής, η λέξη χρήμα βγαίνει από την λέξη χρήσιμο, δηλαδή αυτό το οποίο έχει κάποια πρακτική χρήση, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί επωφελώς για κάποιο σκοπό.
Στην εποχή μας όμως δεν έχει αυτήν την έννοια και χρήση μόνο, αλλά και αυτής της συσσωρευμένης – συμπυκνωμένης δύναμης για τον έλεγχο των μαζών και την διατήρηση ή την απόκτηση εξουσίας, κάνουμε λάθος ;
Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να θέσουμε διάφορα ερωτήματα, φαινομενικώς άσχετα μεταξύ τους.
Πρώτο ερώτημα: Πόσο είναι το παγκόσμιο χρέος ιδιωτικό και κρατικό;
Δεύτερο ερώτημα: Ποιοί έχουν την πρωτοκαθεδρία στον πλανήτη, οικονομικώς, τεχνολογικώς και στρατιωτικώς;
Τρίτο ερώτημα: Μπορεί να αποπληρωθεί αυτό το παγκόσμιο χρέος ιδιωτικό και κρατικό στο σύνολό του, η απλώς ανακυκλώνεται με τον διαρκή επαναλαμβανόμενο δανεισμό, για την αποπληρωμή μέρους προηγούμενων δανείων και ούτω καθ’εξής;
Τέταρτο ερώτημα: Επί πόσο χρονικό διάστημα θα μπορεί να ανακυκλώνεται το παγκόσμιο χρέος, χωρίς τον κίνδυνο ενός οικονομικού κραχ άνευ προηγουμένου σε παγκόσμια κλίμακα;
Πέμπτο Ερώτημα: Υπάρχει διέξοδος από αυτόν τον φαύλο κύκλο της ανακύκλωσης του χρέους και εάν ναι, ποιός είναι;
Έκτο ερώτημα: Τι σημαίνει για την παγκόσμια ανάπτυξη η ύπαρξη αυτού του τεράστιου χρέους, το οποίο είναι λογικό ότι από ένα σημείο και μετά δεν θα μπορεί να ανακυκλωθεί;
Έβδομο ερώτημα: Πότε μπορούν να διαγραφούν τα χρέη ενός κράτους;
Όγδοο ερώτημα: Μετά από έναν Παγκόσμιο πόλεμο μπορούν να διαγραφούν τα χρέη των κρατών όπως έγινε με την Γερμανία μετά τον Β’ Π.Π. ;
Ένατο Ερώτημα: Το αμέσως επόμενο σε καταστροφικότητα γεγονός, μετά από έναν Παγκόσμιο πόλεμο χωρίς την καταστροφή των υποδομών, η την ραδιενεργή μόλυνση την οποία μπορεί να επιφέρει αυτός στην εποχή μας με τά οπλικά συστήματα τα οποία υπάρχουν ποιό είναι;
Δέκατο Ερώτημα: Αυτό το γεγονός θα μπορούσε να είναι ελεγχόμενο, ώστε οι έχοντες την πρωτοκαθεδρία, να μην υποστούν τις όποιες οικονομικές πολιτικές αλλά και κοινωνικές ανακατατάξεις τις οποίες προφανώς θα επιφέρει ένα κατακλυσμιαίο γεγονός;
Ενδέκατο Ερώτημα: Γιατί πάρα πολλές χώρες όπως Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία, Κίνα, αγοράζουν και αποθηκεύουν συστηματικά χρόνια τώρα μεγάλες ποσότητες χρυσού;
Θα μπορούσαμε να ρωτάμε επί ολόκληρες ημέρες και πολλά πολλά περισσότερα πράγματα, αλλά πιστεύουμε ότι πήρατε μια πολύ καλή ιδέα, για το τι θέλουμε να πούμε, για το ποιές είναι οι απορίες μας και το πως πρέπει να σκεφτόμαστε, με βασικότερο όλων να σκεφτόμαστε και όχι να περιμένουμε να σκεφθούν άλλοι για εμάς, έστω και εάν αυτά τα οποία θα σκεφθούμε είναι λάθος.
Το θέμα είναι όμως εάν υπάρχουν απαντήσεις σε όσα ρωτάμε και εάν αυτές είναι επαρκείς.
Είναι γνωστό ότι όσο καλά και να υπολογίσει κάποιος τα πράγματα και τις ενέργειές του, υπάρχει κάτι το οποίο’ λέγεται τυχαίο γεγονός, άλλοι το λένε θεία παρέμβαση, που κάνει τον όποιο υπολογισμό, το όποιο σχέδιο να αποτυγχάνει, ειδικά όταν ένα σχέδιο είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, με μεγάλη χρονική διάρκεια, όπου πολλές ενέργειες πρέπει να γίνουν σε συγκεκριμένο χρόνο, με συγκεκριμένο τρόπο, σε καθορισμένο χώρο και πολλές από αυτές ταυτόχρονα, καθώς για να πετύχει ένα τέτοιο σχέδιο, θα πρέπει πάρα πολλά να γίνουν σωστά, ενώ αρκεί μόνο ένα λάθος έστω και μικρό τυχαίο γεγονός για να αποτύχει.
Ο κύκλος της ζωής είναι μια αρχέγονη διαδικασία, που από την γέννηση και την δημιουργία, καταλήγει στην καταστροφή και τον θάνατο και ούτω καθ’εξής, σε έναν αέναο κύκλο και όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος “Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ’ αυτό μένειν”.
Τίποτα δεν μένει το ίδιο στον χρόνο, τίποτα δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα και τίποτα δεν είναι τέλειο.
Ελπίζουμε να μην σας κάναμε να βαρεθείτε, αλλά να σκεφθείτε, ακόμη και εάν όλα όσα αναφέραμε είναι λάθος, το θέμα είναι να σκέπτεσθαι εσείς, να μπείτε στην διαδικασία της σκέψης, ίσως έτσι να μπορέσουμε να δούμε μια άσπρη ημέρα κάποια ημέρα……
Σαν επίλογο θα σας παραθέσουμε ένα σχόλιο ενός φίλου μας, το οποίο εμάς μας ταρακούνησε.
“……….Χριστός Ανέστη, καλοί φίλοι και αδέλφια!
Θα ‘χουμε να το διηγούμαστε τούτο το Πάσχα. Προσωπικά, ήλπιζα να είναι καλύτερο από το προηγούμενο. Δεν ήταν, δυστυχώς όχι μόνο για μένα. Κλατάρησα τη Μ. Παρασκευή ψιθυρίζοντας το εγκώμιο οι “Γενεαί Πάσαι”, παρακολουθώντας από τηλεοράσεως (μετά από καμιά 15αριά χρόνια) τον Επιτάφιο Θρήνο σε έναν άδειο Άγιο-Αχίλλειο. Τέτοια συντριβή δεν ένιωσα ούτε σε καλύβι της Ερήμου. Θλιβερό θέαμα τα άδεια στασίδια, αλλά μέσα μας είναι ο Χριστός όχι κλεισμένος σε τοίχους. Άγιο Φως είναι και το καντήλι που ανάβει η μάνα κάθε βράδυ.
Εάν όλα ήταν φυσιολογικά, τα ουζερί της πόλης θα ήταν γεμάτα από το μεσημέρι της Μ. Παρασκευής κι οι πιο πολλοί την Ανάσταση θα στολίζονταν πηγαίνοντας στους ναούς για το μισάωρο εντεκάμιση- δώδεκα ως το “Χριστός Ανέστη”.
Είναι καλό να μας φεύγει η μαγκιά που και που, για να χαμηλώνουμε την κεφαλή και να δοξάζουμε τον Θεό για “τα ίδια”. Κανόνα μας έβαλε ο Μεγαλοδύναμος για την έπαρσή μας. Τώρα πια, στους δογματικούς της επιστήμης και των φυσικών νόμων που κρυφογελούσαν ειρωνικά στην έννοια του Θεού και προσπαθούσαν να τον υποκαταστήσουν θα απαντώ ότι ενώ έχουν απαντήσεις για το θαύμα της Δημιουργίας, νικήθηκαν από ένα τούρμπο-συνάχι.
Θα περάσει κι αυτό, η ζωή θα συνεχίσει τους κύκλους της κατά πώς θα ορίσει η κβαντομηχανική, ή το θέλημα του Θεού.
Εκείνο που πραγματικά με πληγώνει, είναι το απελπισμένο βλέμμα των γερόντων. Τους ζητήθηκε να μείνουν κλεισμένοι στο σπίτι, χωρίς ΚΑΠΗ, καφενείο, παιδιά και εγγόνια, μακριά από επισκέψεις και γιορτινά τραπέζια. Μόνοι.
Και να κάνουν υπομονή λίγους μήνες, όταν όλοι νιώθουν ότι το λαδάκι τους λιγοστεύει από μέρα σε μέρα. “Προτιμούσα μια φυσιολογική ζωή, κι αν ήταν να αρρωστήσω και να πεθάνω, ας πέθαινα”, μου είπε σήμερα ο 80χρονος πατέρας μου όταν πήγα -από την πόλη στο χωριό κρυφά από χωματόδρομους σαν παράνομος- να του μαγειρέψω ένα αρνάκι, να πιούμε κάτι μαζί και να τον αφήσω πάλι μόνο για να πάω στην οικογένειά μου. πώς να τον πείσω ότι όλα αυτά συμβαίνουν για το καλό του;
Χρόνια πολλά!
Πελασγός……..”
Κύριε Τσιόδρα, Κύριοι της Κυβερνήσεως έχετε να πείτε κάτι επί τούτου;;;;
Γιατί εμείς δεν έχουμε, μας έχει στεγνώσει το στόμα, το μυαλό μας θόλωσε και η ψυχή μας σκοτείνιασε.
Αυτό προφανώς δεν το σκεφτήκατε;
Τουλάχιστον Κύριοι μην μας λέτε υπεροπτικά, ότι εσείς αγαπάτε τους γονείς μας και τους ηλικιωμένους μας, περισσότερο από εμάς, γιατί αυτό είναι ύβρεις, ποιοι νομίζετε ότι είστε, απλά σωπάστε, κλείστε το, το ρημάδι σας, έστω για μια φορά κλείστε το……
* Σε περίπτωση που σε κάποιο άρθρο, εντοπίσετε λανθασμένες πληροφορίες, επικοινωνήστε μαζί μας στο email: news@OmegaNbc.com , ώστε να αποκαταστήσουμε την ορθότητα τους, παρέχοντας μας τις ανάλογες αποδείξεις.
*Το OmegaNbc.com σε αντίθεση με άλλα ΜΜΕ, διορθώνει τυχόν λάθος, ή ψευδής ειδήσεις όπου τις εντοπίσει, δίνοντας ανάλογο “βάρος” στην διόρθωση τους.
*OmegaNbc.com Πρώτα έγκυρα & μετά έγκαιρα.
*Το OmegaNbc.com σε αντίθεση με άλλα ΜΜΕ, αναφέρει πάντα την πηγή, από την οποία αναδημοσιεύει άρθρα η ειδήσεις.
*Το OmegaNbc.com δεν υιοθετεί απόψεις αρθρογράφων σε άρθρα που δημοσιεύει και δεν εκφράζουν απαραίτητα τις θέση του.
Δημοσιεύονται όλα για την δική σας ενημέρωση.
Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και το OmegaNbc.com ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.
* Το OmegaNbc.com Επιτρέπει την αναδημοσίευση, με προϋπόθεση την αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης της ιστοσελίδας παραγωγής, https://OmegaNbc.com/
Tο OmegaNbc.com δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε,
προκλητικά, συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.
Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει
και το OmegaNbc.com ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.
«Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπισθώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες.» Φραγκίσκος Μαρία Αρουέ «Βολταίρος» (1694-1778).
Δικαίωμα συμμετοχής στη συζήτηση έχουν μόνο όσοι έχουν επιβεβαιώσει το email τους στην υπηρεσία disqus.com
